نیاز معلمان مدارس به آموزش قصه‌گویی

حسین قربانزاده <BR> در جریان پانزدهمین جشنواره بین‌المللی قصه‌گویی در ارومیه، کارگاه عملی قصه‌گویی برای معلمان مقاطع ابتدایی این شهرستان با حضور قصه‌گویان برگزیده ایرانی و میهمانان خارجی برگزار شد.<BR>

در حاشیه این کارگاه عملی، پای صحبت‌های تعدادی از معلم‌های شرکت کننده نشستیم که انتظارها و نیازهای خود را در خصوص قصه‌گویی بیان کنند.
رزیتا مصطفی پور، آموزگار پایه سوم ابتدایی، کارشناس ارشد است وی اظهار می‌دارد که قصه‌گویی در مدارس جایگاه مناسبی ندارد و از این فعالیت، آموزگاران به دلیل کم آشنایی و نداشتن تجربه و آموزش لازم بهره چندانی نمی‌برند.
وی با اظهار تاسف از این که چنین کارگاه‌هایی تا کنون برای معلمان برگزار نشده، از مسوولان به دلیل برپایی کارگاه تشکر کرده و می گوید:« برگزاری چنین کارگاه‌هایی باعث می‌شود که آموزگاران با هنر قصه‌گویی آشنا شوند و با یادگیری اصول آن در کلاس‌ها قصه‌گویی کنند»
این کارشناس ارشد آموزش و پرورش، تحصیلات را در امر قصه‌گویی حائز اهمیت توصیف کرد و لزوم آموزش قصه‌گویی در دوره‌های ضمن خدمت را ضروری دانست. از سوی این معلم، عدم دسترسی به منابع مناسب، عدم آموزش و بی اطلاعی از فواید و اصول قصه‌گویی، از دلایل عمده بیگانگی آموزگاران با هنر قصه‌گویی ذکر شد.
نسرین بیگ وردی پور، معلم پیش دبستانی از قصه‌گویی در کلاس بهره می‌برد و آن را در پیشبرد اهداف تربیتی و آموزشی بسیار مفید توصیف می‌کند.
وی اظهار می‌دارد که به منابع قصه‌گویی دسترسی ندارد و تنها بر اساس علاقه‌ی فردی خود قصه‌گویی را فرا گرفته است. قصه‌گوی کانادایی تاثیر عمیقی بر او نهاده و می‌گوید تا به حال شاهد قصه‌گویی از طرف یک قصه‌گوی حرفه‌ای نبوده است.
این آموزگار پیش دبستانی ضمن اشاره به کاربردها و فواید قصه‌گویی گفت:«اگر آموزگاران شاهد قصه‌های بیشتری باشند، بهتر می‌توانند با دانش آموزان ارتباط برقرار کنند»
فریبا محمودی 18 سال سابقه دارد، او معتقد است مطالب تربیتی را بهتر می‌توان به کمک قصه‌گویی آموزش داد، وی می‌گوید:« کودک مطالبی را که به صورت غیرمستقیم دریافت می‌کند بیشتر می‌پذیرد و بر او تاثیر ماندگار دارد»
او که در کلاس قصه می‌گوید و تاثیرات آن را مشاهده کرده است. در ادامه سخنانش بیان می‌کند که اگر منابع خوبی در اختیار معلمان قرار گیرد بیشتر و بهتر به قصه‌گویی روی می‌آورند، چرا که کودکان استقبال خوبی از قصه‌گویی به عمل می‌آورند.
فائزه وجدانی 11 سال در کسوت معلمی به آموزش کودکان مشغول بوده و هم اکنون معاونت فرهنگی آموزش و پرورش بر عهده اوست. او آموزش در قالب قصه‌گویی را بهترین روش آموزش می‌داند و اظهار می‌دارد که معلمان را تشویق خواهد کرد که بیشتر در کلاس ها قصه بگویند، چرا که آموزه‌های قصه‌گویی عمیق و غنی است و تاثیر ماندگاری بر کودک دارد.
او از مسوولان به دلیل برگزاری چنین کارگاه‌هایی که در نهادینه کردن فرهنگ قصه‌گویی در مدارس نقش موثری دارد، تقدیر و تشکر می‌کند.
افسانه حبیبی آذر معلم کلاس اول است. قصه‌گویی را برای کشف استعداد دانش‌آموزان موثر می‌داند و می‌گوید:«قصه‌گویی یک شیوه تدریس است در قالب هنر، که به زبان‌آموزی بچه‌ها ولی اکثر معلمان با شیوه و روش‌های آن آشنا نیستند تا از آن برای پیشبرد اهداف آموزشی و تربیتی استفاده کنند.
وی از قصه‌گویان کانادایی و پرتقالی به نیکی یاد می‌کند که توانستند علیرغم تفاوت زبانی به خوبی با مخاطب ارتباط برقرار کنند.
 وی بازگویی چنین قصه‌هایی را در مدارس ضروری دانست و آن را برای ایجاد ارتباط دو سویه مفید توصیف کرد.
این آموزگار نیز کمبود منابع مفید قصه‌گویی و نبود دوره‌های آموزشی تخصصی را یک آسیب برشمرد و اظهار امیدواری کرد با برگزاری چنین کارگاه‌هایی کمبودهای موجود مرتفع شود و معلمان با دانش قصه‌گویی در کلاس از این هنر بهره بیشتری ببرند.