اگر مسایل جامعه اولویت‌بندی شود، خواهیم دید که اصلی‌ترین برنامه در هر جامعه، داشتن نیروی انسانی کامل در همه ابعاد است و همین امر باعث می‌شود از این نیرو در دنیا به عنوان سرمایه‌ی ملی نام ببرند. بنابراین، بهترین سرمایه‌ی هر کشور نیروی انسانی است.

در رشته‌های ورزشی مانند فوتبال و کشتی و بسیاری زمینه‌های دیگر نیز باید از ابتدا و در زمان کودکی فرد را پرورش داد. جامعه‌ای که به پرورش نیروهای خود توجهی نداشته باشد و سرمایه‌گذاری نکند، حتما در آینده ضرر خواهد کرد.

نهادهای مختلفی در کشور وجود دارد که هریک بخشی از کار مربوط به کودکان را انجام می‌دهند؛ مانند کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان. حتی در کمیسیون‌های مختلف مجلس نیز به این موضوعات پرداخته می‌شود. که کمیسیون فرهنگی، اجتماعی و آموزش و تحقیقات از جمله‌ی آن‌ها هستند.

نهادهای دیگر اعم از آن‌ها که در حوزه‌ی وزارت ارشاد هستند یا سازمان تبلیغات، کانون مساجد و غیره به نوعی به قضیه‌ی کودکان توجه دارند، ولی به دلیل آن‌که متولی‌های مختلفی در این زمینه فعالیت دارند، موضوع کودکان برجسته‌سازی جدی نشده و به کودکان به عنوان یک سرمایه و گنجینه‌ی بزرگ و غنی توجه نکرده‌ایم.

من به نظرم رسید باید به عنوان خادم مردم در خانه‌ی ملت، با ایجاد چنین فراکسیونی، برجسته‌سازی کنیم تا یک روحیه‌ی جدید به تمامی نهادهایی که به این کار می‌پردازند، تزریق شود. 

بسیاری فراکسیون‌ها و موضوعاتی که به موجب آن، عده‌ای در مجلس تشکیل فراکسیون می‌دهند، ضمن آن‌که خوب است، اما یک اسم و رسمی هم دارد. ولی شاید برخی نمایندگان در مورد موضوع کودک، بگویند تشکیل این فراکسیون و فعالیت در آن چه فایده‌ای برای شخص من دارد.

با این حال، من معتقدم همین حوزه که ممکن است به لحاظ ظاهری مورد توجه قرار نگیرد، اساسی‌ترین بخش جامعه است و لذا توجه به حوزه‌ی پرورش، تربیت، امور آموزشی، اجتماعی و موارد مترتب بر آن هم‌چون کودک‌آزاری، کودکان کار و حقوق کودک که برجسته نشده، می‌تواند در این قالب پرداخته شود.

رسانه‌ها در اطلاع‌رسانی و آگاهی‌بخشی به مردم نقش ویژه‌ای دارند. مثلا تلویزیون به مسایل و موضوعات بسیاری توجه می‌کند اما باید نگاه این رسانه را به گونه‌ای معطوف کرد که بیش‌ترین عنایت به بحث کودکان باشد و البته با یک هدایت‌گری و توجه دادن سناریست‌ها، کارگردانان و برنامه‌سازان، می‌شود مساله‌ی کودک را برجسته‌تر کرد.

ده‌ها روش دیگر نیز وجود دارد که به کودکان بگوییم کودکان عزیز، ما شما را دوست داریم و باید این مساله برای آن‌ها جا بیفتد.

حتی در حوزه‌ی ادبیات نیز کارهای خوبی برای کودکان صورت گرفته که از نوشته‌ها و سرودها در خصوص کودکان آغاز می‌شود.

ما اعلام می‌کنیم اولا، نگاه مجلس به برجسته‌سازی در حوزه‌ی کودک است و ثانیا، می‌خواهیم یک دست‌مریزاد و خداقوت به همه‌ی کسانی که برای کودکان کار می‌کنند، گفته باشیم.

همه‌ی انسان‌ها زمانی که در خوش‌ترین حالت قرار می‌گیرند، به یاد دوران کودکی می‌افتند و آن روزگار برایشان سرشاز از خاطره‌های زیباست. هم‌چنین گاهی از کودک درون یاد می‌کنیم و دوست داریم آن کودک نیز سرزنده و بانشاط باشد.

اگر کودک درون فرد به درستی پرورش پیدا کند و سرزنده باشد، می‌تواند در بزرگ‌سالی به خوبی ایفای نقش داشته باشد.

اگر کودکی، فردا به یاد کودکی‌اش بیفتد و احساس سرافکندگی کند، بخشی از این قضیه مرتبط با جامعه و متولیان امور است و باید بدانند در این قضیه مسوول و شاید مقصر هستند.

آن‌طور که در رسانه‌ها آمده بود، فعالان عرصه‌ی کودک از تشکیل فراکسیون کودک احساس خوشحالی کردند و من به خود بالیدم که به عنوان نماینده‌ی مردم به این مساله توجه کردم و خون جدیدی در رگ‌های گروه‌هایی که به زندگی، نشاط، سلامت و بهبود وضع کودکان دارند، تزریق شد.

البته مجلس در بخش‌های مختلف دیگر نیز آماده‌ی همکاری است و به عزیزانی که برای حوزه‌ی کودک کار می‌کنند، خسته نباشید می‌گوید.

عضوگیری این فراکسیون شروع شده و تعداد زیادی از نمایندگان اعلام آمادگی کرده‌اند تا فرم‌ها را پر کنند تا ما در هفته‌ی ملی کودک شاهد باشیم اتفاقات خوبی در این حوزه رخ دهد.

البته من اطلاعی از این موضوع که در آستانه‌ی ملی هفته کودک قرار داریم، نداشتم و به صوت کاملا اتفاقی به ذهنم رسید که باید برای قشر کودکان جامعه فراکسیونی در مجلس داشته باشیم که این ایده با هفته‌ی ملی کودک مقارن شد و از این بابت خوشحال شدم.

ما فقط می‌خواستیم برجسته‌سازی کنیم تا جامعه به این مساله توجه جدی داشته باشد؛ این امر مانند آژیر قرمزی است که پخش می‌شود و همه می‌دانند خطری در پیش است. ما نیز خواستیم اعلام کنیم که مساله‌ی مهمی در پیش است تا مردم، متولیان امور و مسوولان بدانند امر کودک مهم است.

ان‌شالله بتوانیم در بحث تقنین و خانواده نیز موفق باشیم؛ زیرا وقتی به کودک توجه می‌شود، نهاد خانواده هم خود به خود مورد توجه قرار می‌گیرد که بسیار ارزشمند است و می‌تواند در پایش سلامت جسمی و روحی جامعه موثر باشد.

باید تمام صاحب‌نظران، فرهیختگان، صاحبان اندیشه و فعالان این حوزه به ما کمک کنند و بدانند نماینده‌ی مجلس کارهای متعدد و فروانی دارد و مردم نیز از او انتظار زیادی دارند که این کارها انجام شود؛ اما اگر گروه‌هایی کمک کنند و مثلا صاحب‌نظران در مورد خلاء قانونی در حوزه‌ای، گزارش خود را ارایه کنند و آن را به ما پیشنهاد دهند، قانون‌گذاری‌اش با ما.

مساله این‌جاست که استباط عمومی در کشور ما این‌گونه است که اگر کسی مساله‌ای را اعلام کرد، خودش هم باید تا آخر خط برود و کسی به او کمک نمی‌کند. درحالی‌که این روش مردود است.

ما در مجلس گامی برای تشکیل فراکسیون برداشته‌ایم و اعلام می‌کنیم افرادی که در این راستا فعالیت ویژه‌ای دارند، می‌توانند روی کمک ما حساب کنند و سوال اصلی ما این است که ما چه می‌توانیم برای شما بکنیم؟ آن‌ها باید پیشنهاد بدهند و ما حتما پی‌گیری خواهیم کرد.

اگر من الان بگویم در قالب یک ساز و کار، بودجه، سازمان و امثالهم به آن‌ها کمک می‌کنیم، در واقع هیچ‌کدام از این‌ها وجود ندارد. ولی اگر این عزیزان، از پتانسیلی که مجلس و نمایندگان دارند، به درستی استفاده کنند و وارد میدان شوند، ما هم پیشنهادهای آن‌ها را به قانون تبدیل می‌کنیم و هم می‌توان بسترسازی لازم را از طریق رسانه‌ها صورت داد.

خبر اعلام تشکیل فراکسیون کودک در رسانه‌ها و جامعه بازخورد خوب و مقبولی داشت؛ همین رویکرد را می‌توان در قالب رایزنی با مسوولان اجرایی به خصوص در فصل بودجه‌نویسی، ادامه داد.

اگر انتظار بر این است که همه کارها را فراکسیون کودک انجام دهد، شدنی نیست ولی اگر دیگران کمک کنند و پیشنهاد خوب بدهند که به کودکان توجه جدی شود، آن موقع ثمرات این کار را خواهیم دید.

در استانداری‌ها نیز کارگروهی به نام کودک و نوجوان تشکیل شده که البته کار اجرایی انجام می‌دهند. با توجه به این‌که کار آن‌ها اجرایی است و فراکسیون کودک نیز در حوزه‌ی تقنینی شکل گرفته، همراهی و تعامل این دو با یک‌دیگر تا چه حد می‌تواند موفق عمل کند؟ این ارتباط می‌تواند به جامعه کودک کمک کند؟

من به همه‌ی اعضای این کارگروه در استانداری‌ها یا وزارت کشور اعلام می‌کنم که اگر پیشنهادهای خوبی دارند، ما آمادگی برای کمک کردن داریم.

کار اجرایی در اختیار مجلس نیست؛ مجلس باید نقشه‌ی راه بدهد و ریل‌گذاری کند. اعضای این کارگروه باید ایده‌آل‌های خود را بیاورند تا همه‌ی امور به‌صورت شفاف جلو رود.