با اینکه چهارده سال پیش، کسوت بازنشستگی پوشید و به ظاهر از کانون دور شد اما همواره وقتی به اداره میآمد با رویی گشاده جویای احوال همکاران بود. گویی هرگز خود را جدا از کانون ندانست، جایی که 30 سال عمر و جوانی خود را در آن گذرانده بود.
مهربانی و صمیمیت که انگار خداوند در وجود کانونیها به ودیعه گذاشته در رفتار و سلوک این عزیز سفر کرده متبلور بود، در طول خدمت خویش نیز از آن اخلاق بهره میبرد. این منش در سالهای بازنشستگی نیز حتی در بستر بیماری دوام داشت و ارزانی همکاران میشد.
مرحوم آهنگر عزیزی در سال 1355 در کانون استخدام شد و سال 80 کسوت بازنشستگی پوشید.
روحش شاد و یادش گرامی باد.