به گزارش روابط عمومی اداره کل کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان استان زنجان، ایران از جمله کشورهایی است که پر از خرده فرهنگ‌ها و آداب و رسوم و سنتهای محلی است.که استان زنجان و شهرستان طارم از این امر مستثنی نیست  فرهنگ های جذابی که روز به روز در حال کمرنگ شدن و حتی به کلی فراموش شدن هستند. بدون آنکه نسل جدید حتی اسم آن را شنیده باشد. با این وجود کم نیستند افرادی که با کارهای کوچک و بزرگ سعی می کنند این فرهنگهای بومی را با چنگ و دندان حفظ کنند.

مرکز فرهنگی هنری آب بر جهت آشنایی اعضا و احیای فرهنگ بومی و محلی خود هر ساله برنامه هایی را در این راستا اجرا می کند که امسال اعضا با هنر اسپند دوزی و نخ ریسی به روش سنتی آشنا شدند.

اسپند یک گیاه خودرویی است که خواص دارویی بسیاری برای آن ذکر شده است و در حیاط مرکز آب‌بر نیز به صورت خودرو می روید و در زمان‌های نه چندان دور این گیاه خوش عطر با هنر اسپنددوزی گره خورده بود برای تهیه‌ی این فرآورده. زنان برای جمع آوری اسپند به صورت گروهی به صحرا می رفتند و آنها را با ساقه می چیدند و با جدا کردن دانه‌های آن از ساقه با ابزار بسیار ساده یعنی سوزن آنها را مانند دانه‌های تسبیح به نخ می کشیدند و با سلیقه، اشکال مختلفی را خلق می کردند.

هنر دیگری که اعضا با آن آشنا شدند نخ ریسی به روش سنتی بود:

تبدیل پشم به نخ به روش سنتی هنری بود از دیر زمان که در میان زنان ایران زمین وجود داشته و امروزه به دست فراموشی سپرده شده است. این هنر بعد از پشم چینی و شستن پشم و خشک کردن آن با ابزارهای ساده ای که در نقاط مختلف ایران کمی با یکدیگر متفاوت است تبدیل به نخ می شده و سپس نخ آن بعد از رنگرزی از دل لباسهای پشمی و گلیم‌ها و قالی‌ها خودنمایی می‌کرد.

ابزار مورد استفاده در شهرستان طارم شانه (به زبان محلی تَراق)  جهت جدا سازی پشم‌های گوسفند از گره ها و به نوعی منظم سازی و یکپارچه کردن پشم گوسفند استفاده می‌کردند و از دوک (به زبان محلی تَشی) جهت تبدیل پشم به نخ محکم و طولانی استفاده می شد.

این دو هنر توسط مربیان مرکز ابتدا برای اعضا به طور کامل تشریح و سپس به آنها آموزش داده شد و اعضا ساعاتی را با هنر اسپند دوزی و نخ ریسی به روش سنتی آشنا شدند.