روزها چشم انتظار رسیدن نامه ای می مانی که قرار است دوستی که از تو دور است و تو را هم نمی شناسد ، برایت بفرستد.نامه که به دستت می رسد سراپا شوق میشوی برای دیدن دست و خط دوستت. برای دیدن رنگ خودکاری که نامه را با آن نوشته و برای سلامی و علیکی گرم. دوست داری هر چه زودتر نامه را بخوانی و ازاسمی که برایت انتخاب کرده باخبر شوی و چه لذتی دارد که خودت را به اسمی که برایت انتخاب کرده اند بخوانی. دوست کاغذی ، رنگین کمان ، مهربان ، نامه نویس ، چشم انتظار و...

تمام تلاش خودت را می کنی که توی فرصت کاغذی نامه ها ، خیلی چیزهای مهم را با بچه ها مرور کنی.از خاطرات بچه گی هایت با کاغذ و قلم گرفته تا تمرین هایی برای پله پله بالارفتن از نردبان نوشتن.

" دوست خوب سلام ! یک سلام گرد و تپلی تقدیم به خورشید نگاه تو. چطوری ؟ خوبی ؟سرحالی ؟ دماغت چاقه ؟ نامه ات به دستم رسید و آن را خواندم."

و نامه را می خوانی و عضوی که تا دیروز فقط در حد چند خط کوتاه از خودش می نوشت ، امروز قلمش را به سمت دوستی با کاغذ و خیالش کشیده وداستانی نوشته و یا شعر و یا متنی کوتاه و خلاقانه . بعضی نامه ها  تو را به سفر در خاطرات بچه ها می برد. با آن ها بازی می کنی ، می دوی و می افتی و با بعضی به سفرهای خیالی می روی و روی ابرها سوار می شوی . با بعضی نامه ها بزرگ و بزرگ می شوی و با بعضی نامه ها کوچک و کوچک .

اتفاق های قشنگ هم با نامه ها می رسند . مثلا وقتی می شنوی که یکی از اعضایت آخرین نامه اش را همراه با نامزدش خوانده و یا این که عضوی قدیمی تر صاحب فرزند شده و یا عضوی که همیشه توی نامه هایش از دوچرخه ی خیالی اش می نوشت حالا یک دوچرخه خریده

نامه ها می رسند... به دست من... به دست تو... و به دست مرکز آفرینش های ادبی استان کردستان .

این مرکز سیصد عضو مکاتبه ای دارد. از کتابخانه های سروآباد ، یاسوکند ، سقز ، دیواندره و ....اما بیشتر اعضای مکاتبه ای استان در دل پاک روستاها زندگی می کنند. از روستاهای قلعه کهنه گرفته تا کندلان و تموغه و قشلاق. از روستاهای سقز گرفته تا روستاهای بانه.

صفای دلشان را روی کاغذهایشان می آورند و مربیان خوب سیار روستاییمان آن ها را به دست ما می رسانند .

و چه خوب و دریایی اند بچه ها که خیلی زود پاسخ مهربانی ها را به سبک و سیاق خودشان می دهند و توی نامه ها از مربیان خوب کتابخانه های سیار روستایی شان هم که نقش دوستان پستچی را دارند،  تشکر می کنند.

وقتی به نود و نه عضو پسر و دویست و یک عضو دختر فکر می کنی ، تازه سنگینی چشم انتظاری را برای رسیدن نامه ها روی پلک هایت احساس میکنی . تازه متوجه می شوی که چقدر پاسخگویی به نامه ها دقت و ظرافت می خواهد. سیصد عضوی که هر کدام روحیات و ذهینات و تجربیات متفاوتی دارند و تو باید با هر کدام از آن ها به زبان مشترکی که  از اولین نامه ، آغاز کرده ای حرف بزنی، بنویسی و راهنمایی کنی. آن وقت است که متوجه می شوی باید مجهز باشی به شناخت کودک و نوجوان و مجهز باشی به اطلاعاتی و دانشی به روز.

آن وقت است که توجه می شوی فعالیت مکاتبه ای و سیصد عضو مکاتبه ای یعنی چه ! سیصد عضوی که سیب دوستی با  مرکز آفرینش ها را گاز زده اند و حالا تو با سوژه قرار دادن همین سیب آشنایی ، تلاش می کنی که آن ها را به راحت نوشتن و حرف زدن دعوت کنی و به این که تجربیات و خاطرات خودشان را روی کاغذ بیاورند و یا حتی شعر و داستان بنویسند. سیصد عضوی که بارها و بارها فرصت این را دارند که نامه تو را بخوانند و خط به خط آن را توی ذهنشان نقش بزنند.

 و دوستی ها همیشه از همین جا آغاز می شود.یک سلام می کنی و بعد  حرف می زنی و می نویسی و مرکز آفرینش های ادبی استان به پاس واژه واژه ها و خط به خط  و صفحه به صفحه نامه ی دوستانش تلاش خود را  برای حفظ و نگهداری وراهنمایی آن ها می کند. از ارسال کتاب برای تک تک آن ها در هفته کتاب و کتابخوانی گرفته تا ارسال کارت های تبریک و فراخوان ها و امیدوار است که اعضایش  نگاه پاک و خلاقانه شان را لابه لای لبخند ها، سلام ها و دوستی هایشان ذخیره کنند تا هر زمان در مسیر زندگی به آن ها نیاز پیدا کردند ، کوله بارشان پر باشد از اندیشه و بیان و هنر.

مرکز آفرینش های ادبی استان تنها نیست . برخی از اعضای مراکز را در کنار خود  دارد که برای معرفی این بخش به دیگران تلاش می کنند حتی نمایشی هم  با موضوع پاسخگویی به راه انداختند و بارها اجرا کردند. در برپایی غرفه ی پاسخگویی در هفته ملی کودک در دامنه ی کوه آبیدر و در آشنایی اعضای حاضر در اردوی استانی با بخش مکاتبه ای هم مشارکت داشتند.

مرکز آفرینش های ادبی استان تنها نیست. همیشه دست های مهربان کارشناسان بخش پاسخگویی در ستاد را در دستانش احساس می کند. با هر سلام و خداحافظ و حتی با هر کلمه ای که توی نامه هایش می نویسد. دوستانی که تلاش خود را در انعکاس شیوه های جدید جذب عضو ، در انعکاس شیوه های جدید پاسخگویی و در  انعکاس پاسخ های برتر استان ها دارند. آن هایی که همیشه در کنار مرکزآفرینش های ادبی استان ها هستند و تنهایمان نمی گذارند.

و نامه ها را با خداحافظی به پایان می بریم. آخرهمین نامه هم می نویسیم خداحافظ. اما خداحافظ در عالم دوستی یعنی چشم انتظاری.چشم انتظار  دوستان کاغذی مان.