کد خبر: 256372
تاریخ انتشار: ۲۴ خرداد ۱۳۹۵ - ۱۳:۵۰
بازی های بومی محلی در کانون پرورش فکری قائمشهر

کانون پرورش فکری قائمشهر، در راستای برنامه ریزی تربیتی خود اقدام به انجام بازی های بومی و محلی در این مرکز نموده است.

به گزارش روابط عمومی اداره کل کانون پرورش فکری مازندران به نقل از مسوول مرکز فرهنگی و هنری قائمشهر، با توجه به اهمیت بازی محلی یکی از فعالیتهای این مرکز در طول هفته  با اعضا  باز ی محلی  است.

در این گزارش آمده است: بازی کردن برای همه افراد کاری شادی آفرین است ولی برای کودکان، علاوه بر شادی بخش بودن، عملی جدی محسوب می شود.

 بازی های بومی محلی مثل  رزین کا،چلیک مارکا-آروس سنگ بازی –گرگم به هوا- آغوزکا -بالابلندی، الک‌دولک، هفت‌سنگ و....  یک  بازی جمعی جسمانی، تعامل، تعاون و نوع‌دوستی را به همراه دارد.

بنابراین بازی کردن کودکان را به‌هیچ عنوان نمی توان وقت‌ تلف‌کردن دانست زیرا بخش مهمی از آینده کودک با بازی کردن شکل می گیرد و استعدادهای نهفته و پنهان او، فرصت شکوفایی می یابند. کودک با رعایت مقررات، رقابت، پیروزی و شکست، مبارزه با ترس و خجالت، مسوولیت‌پذیری و مشارکت آشنا می شود و بدین طریق برون‌گری و تقویت حواس و افزایش توانمندی های او می گردد. نکته مهم در بازی کردن، توجه به روحیات کودکان است و بازی ها باید متناسب با این روحیات انتخاب شود. به‌طور مثال کودکی بیش‌فعال و پرانرژی است. این کودک حداقل به یک یا دو بازی پرتحرک در روز احتیاج دارد، در غیر این صورت، انرژی کودک انباشته شده و موجب بروز مشکلات رفتاری در او می شود، بنابراین در انتخاب بازی باید به میزان سلامتی، بهره هوشی ، جنسیت، خلاقیت، شرایط روحی توجه کرد.

 اهداف کلی:  حفظ تعادل، تقویت عضلات پا، ایجاد هماهنگی بین دست و پا و چشم ها، ایجاد روحیه فداکاری

 اهداف جزیی: افزایش ضربان قلب و در نتیجه بهبود جریان خون

 تعداد بازیکن: محدودیتی ندارد

شرح بازی " لی لی" : ابتدا دو بازیکن به عنوان سرگروه تعیین می شوند و سایر بازیکنان را به طور مساوی تقسیم می کنند. بعد به قید قرعه (مانند شیر و خط) گروهی داخل زمین بازی قرار می گیرند و گروه دیگر در بیرون زمین به عنوان مهاجم.

بازی بدین ترتیب آغاز می شود که به پیشنهاد سرگروه مهاجم، یکی از یاران با یک پا وارد زمین بازی می شود و به صورت لی لی به طرف بازیکنان داخل زمین حمله کرده و با دست آنها را لمس می کند که موجب سوختن و خارج شدن آنها از داخل زمین بازی می شود.

البته در این میان فردی که لی لی می رود سعی دارد با سرعت بیشتر و حفظ تعادل، وضیفه اش را انجام دهد و بازیکنان داخل زمین نیز سعی بر این دارند که با فرار کردن، از دسترس حریف مهاجم دور بمانند.

حال چنانچه اگر بازیکن مهاجم خسته شده و پای دیگرش را نیز روی زمین بگذارد خواهد سوخت. و بایستی نفر دیگری بنا به پیشنهاد سرگروه داخل زمین بیاید و رَوَند بازی را حفظ کند. این بازی تا لی لی رفتن آخرین نفر از گروه مهاجم ادامه می یابد چنانچه اگر توانسته باشند تمام بازیکنان داخل زمین را لمس کنند، در دور بعدی جای دو گروه عوض می شود و آنها داخل زمین قرار می گیرند و گرنه در دور بعدی نیز به عنوان گروه مهاجم بازی خواهند کرد.

هر بُرد یک امتیاز دارد و در آخر بازی، هر کدام از گروه ها بتواند امتیازات خود را به حد نصاب براسند برنده بازی اعلام می گردد.

این بازی نه تنها باعث تحرک و نشاط جسمی کودکان می شود، بلکه موجب می گردد، حس نیکی و از خود گذشگی در آنها به اوج برسد، به طوری که ملاحظه می شود هر بازیکن سعی دارد خستگی لی لی را تحمل کند و تعدادی را از گروه مقابل لمس کند تا سایر بچه های گروهش کمتر خسته شوند و شانس بیشتری برای برنده شدن و نهایتاً داخل زمین قرار گرفتن داشته باشند که این موارد باعث افزایش سرعت و بهبود عمل ها و عکس العمل ها خواهد گردید که در مواقع ضروری در رابطه با کمک به دوستان و همکلاسی ها لازم به نظر می رسد.