وظیفه‌ی شاعر شعر گفتن و برقراری ارتباط با مخاطب است

بابک نیک‌طلب، شاعر کودک و نوجوان در جمع اعضای کانون استان فارس وظیفه‌ی شاعر را شعر گفتن و برقراری ارتباط با مخاطب دانست.

به گزارش اداره کل روابط عمومی و امور بین‌الملل کانون، ششمین نشست ادبی دو پنجره استان فارس با حضور بابک نیک‌طلب، در آخرین روز فصل پاییز در مجتمع فرهنگی‌هنری اداره کل کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان استان فارس برگزار شد.
در این نشست صمیمی اعضای مراکز کانون فارس به نقد «با فرفره‌ها به شادی باد بگرد» با حضور نویسنده اثر، پرداختند‌.
بابک نیک‌طلب در پاسخ‌ به انتقاد‌های نوجوانان گفت: وظیفه‌ی شاعر شعر گفتن و برقراری ارتباط با مخاطب است. بعد از این مرحله به چاپ کتاب می‌اندیشد و پس از چاپ اثر دیگر کتاب به عنوان یک شخصیت مستقل شناخته می‌شود و وابستگی به نویسنده ندارد. خود کتاب و اشعار آن باید بتواند نیازها و پرسش‌های مخاطب را پاسخ دهند.
وی به این سوال که چرا در اشعار کتاب بسیار از آرایه‌ی تضاد استفاده شده چنین پاسخ داد: یکی از ابزارهای شعری، آرایه‌های ادبی هستند و یکی از این آرایه‌ها تضاد است که خواسته یا ناخواسته در شعر‌ها به کار رفته چراکه استفاده کردن از این آرایه‌ها از وظایف شاعر محسوب می‌شود.
شاعر «تا خیابان خوشبخت» همچنین در پاسخ به این انتقاد که تصویر روی جلد کتاب و رنگ‌های استفاده شده می‌توانست به گونه‌ی بهتری باشد، گفت: وظیفه‌ی اصلی من سرودن شعر کتاب بوده است و در قطع و تصویرگری کتاب دخالت چندانی نداشته‌ام.
بابک نیک‌طلب همچنین به چگونگی استفاده از کلمات در سرودن شعر اشاره کرد و گفت: اگر شاعر بر کلمه مسلط باشد می‌تواند به راحتی و ساده و روان حرف‌هایش را در قالب شعرهای ساده و روان بیان کند حتی برای بیان اندیشه‌های بزرگ و پیچیده هم باید از کلمات ساده بهره برد، چرا که برای دریافت اندیشه، باید سواد فلسفی، تاریخی و ادبی خودمان را بالا ببریم.
وی در ادامه افزود: من کتاب‌های زیادی می‌خوانم اما اشعارم برگرفته از اندیشه هیچ شاعری نیست.
نیک‌طلب در پاسخ به این سوال «چگونه شاعر شده است؟» گفت: شاعری استعداد می‌خواهد. من هم سن و سال شما نوجوانان که بودم، خط بسیار بدی داشتم و برای تقویت خط خود از روی شعرهای مختلف می‌نوشتم تا به بهتر شدن خط من کمک کند و در این میان به سرودن شعر علاقه‌مند شدم. ضمن این‌که چندان استعدادی هم در دیگر زمینه‌های هنری به اندازه‌ی سرودن شعر نداشتم. به مرور و با پشتکار نوشتم؛ با مرکز آفرینش‌های ادبی کانون ارتباط برقرار کردم، توانستم اشعارم را پالایش کنم و بعد از آن هم بسیار تلاش کردم که شاعر بمانم.
نشست ادبی دو پنجره کانون پرورش فکری کودکان ونوجوانان استان فارس با خوانش آثار اعضا و نقد آن توسط شاعر به آخر رسید.