به گزارش روابط عمومی و امور بین‌الملل کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان، مدیر مسوول فصلنامه «فرهنگ مردم» با تاکید بر سفر داستان‌ها و افسانه‌ها در طول تاریخ از شرق به سمت غرب، توضیح داد: بسیاری از افسانه‌های کهن از ایران و هندوستان به کشورهای غربی رفته‌اند و در فرهنگ عامه کشورهای غربی جای گرفته‌اند، به همین دلیل است که بیشتر کشورهای دنیا افسانه‌هایی شبیه به هم دارند که با روایات مختلف در هر کشور یا شهری به شکلی تعریف شده است.
این پژوهش‌گر با ابراز تاسف به دلیل بی توجهی تولیدکنندگان فیلم و انیمیشن در کشورمان به این افسانه ها گفت: در شرکت‌های بزرگ تولید انیمیشن، داستان‌ها و افسانه‌های عامه، به شکل‌های مختلف دستمایه ساخت فیلم قرار می‌گیرند؛ برخی را به روز می‌کنند، برخی دیگر از افسانه‌ها را به صورت خلاقانه با حفظ استخوان‌بندی اثر تغییر می‌دهند و برخی دیگر را با روایتی تازه به تصویر می‌کشند.
وی افزود: در کشورمان هنوز دانشکده فرهنگ مردم نداریم! بنابراین طبیعی است که افسانه‌ها و فرهنگ عامه در همه هنرها از جمله انیمیشن مغفول بماند.
این پژوهش‌گر که با مرکز پژوهش و ترویج قصه‌های ایرانی در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان همکاری دارد درباره توجه به افسانه‌های عامه گفت: داستان‌های کهن ما هنوز یک دایره‌المعارف ندارد، در حالی که کشور آلمان از 40 سال پیش تدوین دایره‌المعارف قصه‌های عامه‌اش را آغاز کرده است.
وی افزود: برای فصلنامه «فرهنگ مردم» نتوانستیم درباره اقوام ایرانی در داخل کشور مقالات علمی پیدا کینم و 58 مقاله از رشته قوم شناسی دانشگاه ایروان برای‌مان ارسال کردند!
وکیلیان پویانمایی را ترکیبی از علم و هنر توصیف کرد و گفت: ما در علم پویانمایی ضعیف هستیم، اما داستان‌ها و افسانه‌های زیادی داریم که می‌توان از آن‌ها بهره گرفت. به عنوان نمونه در همه دنیا حتی یک داستان حماسه‌ای غنی‌تر از داستان‌های شاهنامه وجود ندارد، اما اودیسه هومر به صورت انیمیشن به همه دنیا ارایه شده است، چون ما علم تولید انیمیشن را نداریم که شاهنامه را در این قالب به دنیا معرفی کنیم.
وکیلیان نبود علم انیمیشن را به مشکلات آموزش این رشته مرتبط دانست و توضیح داد: مردم کشور ما بسیار توانا و باهوش هستند، اما در زمینه آموزش این رشته برنامه‌ریزی درستی صورت نگرفته است.
وی افزود: دانشگاه‌های کشورمان هنوز نتوانسته‌اند متخصصان برجسته‌ای در زمینه انیمیشن تربیت کنند و معدود اساتید و متخصصانی که در زمینه تولید انیمیشن به موفقیت دست پیدا کرده‌اند، توانایی‌های‌شان را مدیون تلاش و زحمت خودشان هستند و دانشگاه سهم زیادی در این باره نداشته است.
وکیلیان معتقد است: امکانات لازم را در اختیار داریم و می‌توانیم در دنیا حرف برای گفتن داشته باشیم، اما هنوز راه استفاده از داشته‌ها و امکانات‌مان را بلد نیستیم.
