به گزارش روابط عمومی و امور بین‌الملل کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان، این تهیه کننده سینما که در رشته فیلمبرداری در استودیو و جلوه‌های ویژه تحصیل کرده است، درباره نبود تهیه کننده برای سینمای انیمیشن گفت: متاسفانه در حالی که فیلم‌های انیمیشن در کشورهای دیگر در صدر جدول فروش قرار دارند در کشور ما اصلا سینمای انیمیشن به این معنا وجود ندارد.
وی نوع داستان‌هایی که برای تولید انیمیشن مورد استفاده قرار می‌گیرند و تکنیک آثار انیمیشن را مهم‌ترین و اصلی‌ترین چالش انیمیشن در کشورمان دانست و افزود: آشنایی با فیلم‌نامه‌نویسی برای انیمیشن، شناخت ویژگی‌های انیمیشن و قابلیت‌های داستان پردازی آن، برای کسی که بخواهد در این حوزه به عنوان یک متخصص و حرفه‌ای کار کند، چیزی حدود 5 سال زمان می‌برد.
آزادی با تاکید بر این نکته که داستان‌هایی باید برای انیمیشن انتخاب شوند که از تخیل بسیار برخوردار باشند، توضیح داد: هر داستانی به درد ساختن انیمیشن نمی‌خورد. یک داستان برای ساختن فیلم مناسب است، دیگری برای تئاتر... انیمیشن باید داستانی پر از تخیل داشته باشد و شخصیت‌های یک انیمیشن توانایی‌ها یا خصوصیاتی داشته باشند که در فیلم و تئاتر نتوان آن‌ها را نشان داد.
وی افزود: وقتی مخاطب با دیدن یک اثر انیمیشنی اجازه تخیل را نداشته باشد، اصل و اساس انیمیشن زیر سوال رفته است. در یک انیمیشن باید مثلا شاهد پرواز یک انسان باشیم نه راه رفتنش از این طرف کادر به آن طرف.
این تهیه کننده تاکید کرد: انیمیشن باید چیزی را به نمایش بگذارد که ما فقط وقتی چشم‌هایمان را می‌بندیم می‌توان آن چیزها را دید.
آزادی با اشاره به تاریخ انیمیشن در ایران و ذکر هنرمندان موفقی که در سال‌های اول انقلاب موفق به کسب جوایز بین‌المللی متعدد شده بودند، توضیح داد: در گذشته انیمیشن به صورت دستی تولید می‌شد و خوشبختانه هنرمندان خوبی هم داشتیم، اما برخلاف رشد انیمیشن در دنیا، ما این‌جا رشدی نداشتیم. امروز اگر کسی بخواهد انیمیشن حرفه‌ای را یاد بگیرد باید به کشوری سفر کند که آموزشگاه‌های بزرگ انیمیشن دارد.
این فیلمبردار سینما با تاکید بر صنعتی و مدرن‌شدن شیوه‌های تولید انیمیشن، تصریح کرد: انیماتورهای ما توانمند هستند، اما با سیستم‌های مدرن کمترآشنا هستند. در حالی که در دنیا، انیمیشن‌های کامپیوتری با مجهزترین نرم‌افزارها تولید می‌شود، شخصیت‌های انیمیشنی ما هنوز نمی‌توانند طبیعی راه بروند.
آزادی گفت: ما در کشورمان افراد مستعد داریم، اما کننده کار را نداریم. انیمیشن یک کار گروهی است و باید متخصصان متعددی در شاخه‌های مختلف در کنار هم باشند و هر کدام بخشی از کار را به انجام برسانند تا نتیجه یک اثر دیدنی باشد.
وی افزود: در کشور ما موسسه صبا یکی از مهم‌ترین مراکز تولید انیمیشن است، اما این موسسه چه‌قدر از افراد مستعد دعوت به همکاری می‌کند؟ چه‌قدر به ایده‌های تازه و خلاقانه اهمیت می‌دهد و چه‌قدر به سیستم‌ها و امکانات روز دنیا مجهز شده است؟
این هنرمند فعالیت هنرمندان عرصه‌ی خصوصی در زمینه انیمیشن را راه برون رفت از این چالش‌ها دانست و گفت: نمی‌توان از نهادهای دولتی یا از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی توقعی داشت، همان طور که سینمای داستانی هم از حمایت بی‌بهره است. باید هنرمندان و متخصصان گردهم جمع شوند، سمیناری برگزار کنند و موسسات آموزشی و حرفه‌ای ایجاد کنند تا انیمیشن رشد کند و تهیه کنندگان هم بی واهمه روی آن‌ها سرمایه‌گذاری کنند.
