به گزارش اداره‌کل روابط عمومی و امور بین‌الملل کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان؛ مهرداد شیخان افزود: چیزی که باید در هر جشنواره انتظار داشت پیشرفت آثار در زمینه‌های مختلف و مرتبط است. در جشنواره نهم پویانمایی تهران خوشبختانه این اتفاق تا حدودی افتاده و ما با آثار بهتری از حیث ساختار، موضوع و گاه تکنیک مواجه هستیم. اما با توجه به دو دهه اخیر و سیر تکاملی و بهبود پویانمایی ایران به خصوص پویانمایی‌های مستقل، می‌شد توقع بیشتری داشت. من این موفقیت‌ها را بیش‌تر حاصل تلاش فردی فیلم‌سازان پی‌گیر می‌بینم. تقریباً بیشتر آثاری که مورد توجه قرار گرفته حاصل تلاش دانشجویان پویانمایی و فیلم‌سازان مستقل است و می‌توان گفت همین تلاش‌ها آبروی پویانمایی ایران است، آثاری که بیشتر‌شان معرف خوبی از این پویانمایی حتی در عرصه‌ی بین‌المللی است.
داور بخش مسابقه ایران جشنواره پویانمایی خاطرنشان کرد: نوآوری‌هایی که در پویانمایی‌های تجربی و مستقل صورت می‌گیرد به مراتب بیش تر از سایر گونه‌ها است. انیمیشن کوتاه پایه تولید تمام آثار پویانمایی است. انیمیشن کوتاهِ تجربی به دلیل ویژگی‌های با ارزش همیشه بستر و زمینه تولید انیمیشن‌های خلاق و ماندگار در سایر گونه‌های پویانمایی است. یعنی به دلیل همین ویژگی‌ها تأثیر مستقیمی در ساختار کیفی آثار سینمایی و تلویزیونی دارد. به همین جهت واقعاً نیاز به تهیه‌کنندگی و سرمایه‌‌گذاری درستی دارد. درست یعنی کارشناسانه، آگاهانه و دقیق. در این صورت مسلماً با آثار بهتری مواجه خواهیم بود.
وی در خصوص مشکلات پویانمایی در کشور گفت: متاسفانه انیمیشن‌های کوتاه مستقل طی این سال‌ها به هیچ وجهی به درستی حمایت و تولید نشدند و گاهی فقط تحمل شدند. شنیده‌ام حتی در مراکز آموزشی طوری به دانشجوها آموزش می‌دهند که انگار قرار است همه آن‌ها در‌گیر تولید‌های انبوه سریالی برای تلویزیون شوند. در چنین وضعیتی بیشترین خروجی دانشگاه‌ها به سوی چنین سرنوشتی می‌روند اما تعداد کمی همچنان به ایده‌آل‌های‌شان وفادار می‌مانند.
برگزیده تندیس طلایی ششمین دوره جشنواره پویانمایی تهران در ادامه گفت: تولید انیمیشن کوتاهِ تجربی حتی در بهترین شرایط تولید، صبوری و تمرکز خودش را می‌طلبد چه رسد به شرایطی که امروز وجود دارد. باور کنیم پتانسیل تولید آثار فاخر پویانمایی مستقل برای کشوری که 55 سال سابقه تولید انیمیشن کوتاه دارد خیلی بیشتر از آن است که امروز شاهد آن هستیم.
این هنرمند انیماتور، در مورد حضور سریال‌های پویانمایی در جشنواره عنوان‌ کرد: در حال حاضر بخش عمده‌ سرمایه‌گذاری‌های انیمیشن ایران مشمول تولید انبوه سریال‌های تلویزیونی است و طبعاً بخش عمده آثاری که در این جشنواره شاهد بودیم انواع سریال بود. در سال‌های اخیر در زمینه سریال‌سازی خیزهایی برداشته‌شده تا به حد مطلوب نزدیک شویم اما گذشته از معدود مواردی روی این آثار نمی‌توان نظر دقیقی داشت چون اصولاً حدود کارهای سفارشی را یک جور خط کشی و مرزبندی مسدود می‌کند. معمولاً این حد و اندازه‌ها را سفارش دهنده‌های غیر حرفه‌ای با سلیقه و دید‌گاه یک بعدی مشخص می‌کنند و همین دلیل کافی است که حاصل تلاش گروه‌های تولیدی سریال‌ها به طور عمده در یک سطح باقی بماند. اما در زمینه کارهای کوتاه پیشرفت‌های خوبی صورت‌گرفته است. روی تکنیک و موضوع آثار این بخش کار شده بود. دلیلش هم آن است که تعداد فیلم‌سازهای فیلم کوتاه نسبت به قبل بیشتر شده‌ است و صاحبان این آثار بیشتر دانشجویان فارغ‌التحصیل رشته انیمیشن هستند که در مراکز آموزشی تا حد زیادی با قواعد کار آشنا می‌شوند. به طور طبیعی تعداد فیلم‌سازان ما در بخش کارهای کوتاه نسبت به گونه‌های تلویزیونی زیاد نیست و همچنین توزیع سرمایه به صورت درست صورت نگرفته است.
وی در پاسخ به این سوال که چه آینده‌ای برای پویانمایی متصور هستید؟ گفت: در انیمیشن یک بخش سخت‌افزاری وجود دارد که تهیه‌کننده، مسایل مالی، مکان و نیروها هستند و یک بخش نرم‌افزاری است که شامل ایده، ذهنیت و روح کار است. در هر دوی این بخش‌ها ضعف داریم. این یک واقعیت است و فکر می‌کنم وقت آن رسیده باشد که در این خصوص با دست اندرکاران و کسانی که فکر می‌کنند واقعاً متولی فرهنگی این کشور هستند صحبت‌های اساسی شود تا روی این ماجرا تمرکز بیشتری شود. در آینده انیمیشن ایران چند چیز مؤثر است. ساختار مدیریتی، سرمایه‌گذاری و تهیه کنندگی و مهم‌تر از همه این است که برای تولید آثار انگیزه کافی وجود داشته باشد. انگیزه صرفاً مادی نیست و در کل آینده انیمیشن کشور به شرایطی بستگی دارد که از لحاظ فرهنگی در کشور به وجود خواهد آمد.
گفتنی است؛ نهمین جشنواره بین‌المللی پویانمایی تهران از 17 تا 21 اسفند در دو سالن مرکز آفرینش‌های فرهنگی‌هنری کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان و پنج سالن دیگر پذیرای شرکت‌کنندگان است.