به گزارش اداره‌کل روابط عمومی‌ و امور بین‌الملل کانون، سمینار تخصصی «اقتصاد و کارآفرینی در توسعه‌ی صنعت اسباب‌بازی» با حضور جمعی از تولیدکنندگان و فعالان اقتصادی حوزه‌ی سرگرمی و اسباب‌بازی، در اولین روز دومین جشنواره‌ی ملی اسباب‌بازی برگزار شد.
دکتر رضا یوسفیان با تاکید بر این نکته که بخشی از توسعه، نیازمند تغییر است، گفت: اغلب با شنیدن نام صندوق کارآفرینی به دریافت وام از این صندوق می‌اندیشند. اما به شیوه‌ی دیگری هم می‌شود به یک نهاد مالی نگاه کرد: اسباب‌بازی یک صنعت است و عده‌ای در این صنعت مشغول به‌کار هستند، اما ما هنوز با صنعت توسعه‌یافته‌ای در کشور مواجهه نیستیم و هنوز در این حوزه گام‌های اولیه و ابتدایی برداشته می‌شود.
یوسفیان توضیح داد: باید دید چرا علی‌رغم همه‌ی تلاش‌ها در بخش دولتی و خصوصی و بودجه‌های در نظر و به‌کار گرفته شده هنوز در صنعت اسباب‌بازی درآمد مطلوب، اشتغال مناسب، رفاه اجتماعی و اقتصادی و در نهایت رشد اقتصادی لازم برای توسعه فراهم نشده است؟
برخی از حاضران در این سمینار، در پاسخ به این پرسش معتقد بودند دلیل این امر نبود بازار مناسب برای تولیدات تولیدکنندگان است، اما یوسفیان با ارایه‌ی مثالی در این زمینه اظهار کرد: در گذشته اهالی روستایی در سرخه، تولیدکننده‌ی اسباب‌بازی بودند و به کار مونتاژ، تولید و عرضه اسباب‌بازی به بازار و از جمله بازار تهران می‌پرداختند اما متاسفانه امروزه تعداد فعالان این حوزه در آن روستا به شدت روبه کاهش است.
وی دلیل این امر را برگرفته از صحبت‌های فعالان این حوزه و واردات اسباب‌بازی‌های چینی با قیمت پایین و کیفیت مشابه عنوان کرد و گفت: از همین روی باید به مقوله‌ی رقابت‌پذیری بپردازیم و در مقابل سایر شرکت‌ها و کشورها رقابت‌پذیر باشیم.
این فعال اقتصادی تصریح کرد که در رقابت‌پذیری مزیت‌های طبیعی، مزیت‌های ژنریک و مزیت منحصر به‌فرد مطرح می‌شود که به‌کارگیری آن‌ها به پیروزی منجر می‌شود. او گفت: نکته‌ی مهم در این راستا این است که با مزیت‌های طبیعی و ژنریک نمی‌توانیم با کشورهای دیگر و بنگاه‌های چندملیتی رقابت کنیم و باید به مزیت منحصر به‌فرد توجه کرد.
یوسفیان با ارایه‌ی مثالی از کشور هنگ‌کنگ و فعالیت این کشور در صنعت اسباب‌بازی  و صادرات آن توضیح داد: آن‌چه هنگ‌کنگ به‌آن دست یافته زنجیره‌ی ارزش است. در این زنجیره باید به منافع موجود توجه کنیم. فراموش نکنیم کم‌ترین سود در تولید است اما سرمایه‌گذاری و چانه‌زنی همه‌ی نهادهای ما چه در بخش خصوصی و چه دولتی در همین بخش است.
وی با تاکید بر این نکته که اگر چانه‌زنی در یک بخش اشتباه صورت بگیرد، سودی حاصل نمی‌شود گفت: در بخش‌های دیگر این زنجیره از جمله طراحی، منابع، لجستیک و برند سود خوبی نهفته است که اغلب به آن توجه نمی‌شود. تنها 10 تا 15درصد ارزش در بخش تولید است.
وی گفت: یکی دیگر از حوزه‌های ضروری توجه به شرکت‌های کوچک و متوسط با نیروی انسانی کم‌تر از 50 نفر است که در این بخش باید به تولید، صادرات و حضور در زنجیره‌ی ارزش است. در مسیر توسعه‌ی صنعتی نخست به تولید توجه کرده‌اند. اما تولید باید منطبق با نیازهای بازار باشد و سپس سیاست‌گذار به صادرات می‌اندیشد.
اما به گفته یوسفیان در دنیا بحث روز حضور در زنجیره ارزش است. همچنین یوسفیان معتقد است ارتقای زنجیره ارزش نیازمند ارتقای فرآیند، ارتقای محصول، ارتقای کارکرد و ارتقای زنجیره است و در این بخش تامین مالی شامل دو بخش تامین مالی داخلی و خارجی صنعت می‌شود.
یوسفیان در پایان تاکید کرد: صنعت اسباب‌بازی با رویکرد ارتقا زنجیره ارزش باید پیش رود و اگر برنامه‌ای منسجم برای توسعه این صنعت داشته باشیم به خوبی در صندوق کارآفرینی امید قابلیت مدل‌سازی دارد. همچنین تامین مالی در این‌جا ناشی از رابطه بین مشتری و تولید‌کننده است. بدین معنا که اگر تولیدکننده قرارداد فروش معتبری داشته باشد تامین مالی برای آن‌ها صورت می گیرد. اما باید توجه داشته باشیم اگر همفکری، همکاری و درک درستی از موضوع نداشته باشیم هیچ توسعه‌ای صورت نمی‌گیرد.

توجه کانون به رونق علمی صنعت اسباب‌بازی
در ابتدای این سمینار علی خاکبازان، مجری نشست و کارشناس معاونت تولید کانون در سخنانی با تاکید بر این نکته که کودکی مهم‌ترین دوره در فرآیند رشد انسان و شکل‌دهنده‌ی شخصیت اوست، توضیح داد: همه‌ی ما به نوعی با اسبا‌ب‌بازی در دوران کودکی سروکار داشته‌ایم، از گوی‌های بازی پارچه‌ای یا تکه‌ای چوب تا امروزه که اسباب‌بازی‌های گران‌قیمت با تکنولوژی‌های پیچیده به بازار آمده است. از آن‌جا که دوران کودکی بدون اسباب‌بازی سپری نمی‌شود کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان دومین دوره‌ی جشنواره‌ی اسباب‌بازی را برگزار می‌کند تا رویکردی علمی به اسباب‌بازی برای کودکان داشته باشیم.
امیرحسن سلام‌زاده، مسوول کمیته‌ی علمی این دوره از جشنواره نیز با اشاره به این‌که به عنوان دومین سال برگزاری جشنواره امسال مسیر نسبت به سال گذشته بسیار طولانی‌تر و سخت‌تر است و سال آینده هم سخت‌تر خواهد بود، توضیح داد: باید باور کنیم اسباب‌بازی یک نوع صنعت است هرچند هنوز صنعتی نیمه‌جان است. باید تولیدکنندگان هم درگیر این ماجرا شوند و به صنعتی شدن آن بیاندیشند و به این باور برسند اسباب‌بازی صنعتی است که می‌تواند شاخص‌های دیگر صنایع مانند تیراژ و توسعه را داشته باشد.
محور اصلی این سمینار نقش اقتصاد و کارآفرینی در توسعه صنعت اسباب‌بازی بود. در این نشست دکتر رضا یوسفیان، مشاور مدیرعامل در صندوق کارآفرینی امید و احمدرضا غلامی، مدیر تحقیقات بازار و صندوق کارآفرینی امید پیرامون این محور صحبت کردند.