به گزارش اداره کل روابط عمومی و امور بینالملل کانون، صادق جوادی در بیان شیوه و اهداف ساخت این پویانمایی گفت: در این اثر داستان چهار خردسال روایت میشود که گویندگان آن نیز همین گروه سنی هستند.
جوادی دربارهی ایدهی شکلگیری این انیمیشن 10 دقیقه و 45 ثانیهای گفت: «در واقع به من پیشنهاد یک کتاب-فیلم دربارهی عملکرد مغز و سیستم عصبی داده شد. در این فضا بر عملکرد سیستم عصبی بر روی خواب متمرکز شدم و از همین جا کار ما آغاز شد. از آنجا که مباحث علمی خشک هستند به فکر تولید اثری اجتماعی افتادیم. پس با تعداد زیادی از خردسالان مصاحبه کردیم و آنها با ما از رویاهایشان گفتند و تصمیم بر آن شد تا یک مستند انیمیشن تولید کنیم.»
او دربارهی دادهی انتخابی خود گفت: «ما بچههایی از قشرهای مختلف را انتخاب کردیم. به مهد کودکها و منازل آنها رفتیم یا آنان به دفتر کار ما آمدند تا مصاحبه کنیم. هدف این بود که آنها با ما از رویاها و کابوسهایشان بگویند. چون این معاشرت حساس و نیازمند اعتماد آنها بود با این مخاطبان دربارهی مسایل پراکنده صحبت میکردیم تا آنکه بالاخره چهار نفر از بین آنها گزینش شدند.»
«رویاها در یک روز» که چهار تصویر جداگانه از چهار خردسال در موقعیتهای مختلف را روایت میکند اثری نیمه مستند است. کارگردان این اثر توضیح میدهد: «پس از ضبط صدای بچهها، کمی خاطرههای آنها را پس و پیش کردیم تا داستان مورد نظر را بسازیم. با این حال همگی اتفاقها، برگرفته از واقعیت ذهنی این خردسالان است.»
این اثر دو بُعدی که پیشتر در چهار بخش بهترین فیلمنامه، بهترین کارگردانی، بهترین موسیقی و بهترین جانبخشی انیمیت نامزد دریافت تندیس طلایی خانهی سینما بوده است در جشنوارهی پویانمایی نیز مورد استقبال مخاطبان واقع شده است.
جوادی در توضیح میزان ارتباط مخاطبهای کوچکتر با این اثر معناگرا میگوید: «مخاطبان زیادی بعد از دیدن این کار شروع به روایت داستان خود کردهاند. آنها با اثر همذاتپنداری میکنند. البته این اتفاق بیشتر به خاطر مواجههی آنها با تصاویر رخ میدهد. آنها گمان میکنند حالا وقتش رسیده تا از رویاهای خودشان صحبت کنند.»
این کارگردان اضافه میکند که یک اثر تلفیقی یا مستند انیمیشن در جامعهی عادی یا هنری ما شناخته شده نیست. چرا که تصور ما یک روایت داستانی است و طالب آن هستیم. به همین دلیل ضروری است تا این گونه از روایت را نیز بشناسیم.