-لطفا از خودتان بیشتر برایمان بگویید

من قدمعلی سرامی متولد 1322 هستم.

در رامهرمز به دنیا آمدم و دیپلم ادبی خود را از دبیرستان سعدی اهواز گرفتم و در ادامه دوره‌های کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکتری زبان و ادبیات فارسی را در دانشکده ادبیات دانشگاه تهران گذراندم.

افتخار داشتم که از محضر اساتید بزرگی مانند عبدالحسین زرین کوب، ذبیح اله صفا، دکتر حسن مینوچهر، پرویزناتل خانلری، بدیع الزمان فروزان‌فر، جلال الدین همایی و بهرام فره وشی بهره برده ام.فعالیت ‌هایی در زمینه تدریس، پژوهش، روزنامه نگاری، ترجمه و نویسندگی داشته ام و بیش از هر چیز به سرودن شعر علاقه‌مندم.

شیرین تر از پرواز،قصه دوستی و تفرقه از جمله آثار من است که کانون به نشر رسانده است.

تصنیف سرایی از دیگر فعالیت‌های ادبی بود که استاد دراین گفت و گو به آن اشاره کرد.

-همکاری شما با کانون چگونه آغاز شد؟

من از سال 51 کانونی شدم و به عنوان کارشناس با کانون همکاری کردم و این همکاری تا سال 70 ادامه داشت.

-برای معرفی بیشتر شاعران کلاسیک ایران(حافظ-سعدی ،فردوسی و...) توسط کانون چه پیشنهاداتی دارید؟

استفاده از روش‌های نوآورانه همیشه خوب جواب می دهد.به خاطر دارم پیش‌ترها نوارهای کاستی ساخته می‌شد با عنوان «صدای شاعر» که در نوع خودش اقدام خوبی بود.

اما موردی که من به آن تاکید دارم، پژوهش کافی درباره آثار برای حفظ صحت و درستی آنها و استفاده از دانش و اندوخته تجربی صاحب‌نظران عرصه ادبیات است.

چون تجربه نشان داده است،در کارهای شتاب زده و بدون مشورت، آفت‌هایی وجود دارد که می توان آن‌ها با هم‌فکری و مراجعه به بزرگان ادبیات به حداقل رساند، چون در واقع ادبیات فارسی یک اثر هنری است که باید در پاس‌داشت آن بکوشیم. بالابردن سواد ادبی  فعالان این عرصه هم در ارتقا ارائه آثار تاثیر بسزایی خواهد داشت.

-جایگاه کانون را در بالندگی ادبیات کودک و نوجوان چگونه می بینید؟

من بواسطه همکاری با کانون و شناخت نسبتا کافی از فعالیت‌های آن، اینجا را نهاد مغتنمی می‌دانم که بارزترین برتری آن «آموزش غیرمستقیم» است.

در حوزه آشنایی با ادبیات هم آموزش غیرمستقیم از نقاط قوت رویکرد کانون است که تاثیر چند برابر دارد.

-برای هم گامی کانون با ادبیات فراخور کودکان امروز چه پیشنهادی دارید؟

در این باره،پیشنهاد اصلی و اصولی من این است که برای افزایش هوش شناختی(IQ-هوش منطقی-عقلانی)، هوش عاطفی(EQ- هوش هیجانی)بچه ها را خرج نکنیم.همیشه مراقب باشیم به شیوه‌ای آگاهی و دانش بچه ها را افزایش دهیم که عواطف آنها به نفع دانش و درمسیر آگاهی برانگیخته شود.حفظ و رشد هیجان کودکی و عواطف و احساسات بچه‌ها همراه با استفاده از روش‌های نوآورانه،جذاب و موردپسند آن‌ها می تواند هر آموزشی را تسهیل و موفق کند.

-از آثار خودتان که کانون به چاپ رسانده، کدام را بیشتر دوست دارید و چرا؟

من چندین کتاب کانونی دارم ولی «شیرین تر از پرواز» داستان منظومی است که آن را بسیار دوست دارم.چون زمینه داستانی آن بسیار موردپسند من است و پرداختن به آن برایم لذت بخش بوده است.

-چه پیشنهادی برای اعضای دست به قلم کانون دارید؟

بچه ها بهتر است وقتی که می نویسند اول خودشان را بیان کنند.صحبت از خود و درباره خود، به آنها جرات و جسارت ادامه نوشتن می دهد.

همچنین در نگاه خود هم کلی نگری و هم جزئی نگری را رعایت کنند و در آثارشان از همراهی و تلفیق آنها استفاده کنند.

-لطفا به عنوان پرسش آخر، خاطره ای از کودکی یا نوجوانی خود برایمان بگویید تا در مراکز برای بچه ها بازگویی شود.

وقتی که من پنج یا شش ساله بودم، گدایی در محل ما رفت و آمد می کرد که گدایی اش را هم با لحن شاعرانه انجام می داد و بسیار موفق بود.هنوز صدایش در گوشم طنین می‌زند:

اگر بدهی ننگ نیست

اگر ندهی جنگ نیست

پای بیچاره لنگ نیست

ملک خدا تنگ نیست

جبرئیل امین، حامی دین، گفته بده

شیطان لعین، مظهر کین، گفته نده

میخواهی بده!میخواهی نده!

من در همان سال‌ها یاد گرفتم که استفاده از روش‌های نو و به ویژه نظم در گفتار، چه تاثیری در مخاطب دارد.در عالم هستی همه چیز مرتب و منظم است،در دیانت هم نظم داریم، به بندهای اذان گوش بدهید، سرشار از نظم و هماهنگی است، خود نفس کشیدن انتظام دارد و اگر از نظم بیفتد، مشکل ایجاد می شود.ما برای همراهی با نظام آفرینش باید در پی نظم،ترتیب و هماهنگی باشیم.

طرح پرسش و پیاده سازی:زهره یزدی زاده به نام (کارشناس روابط عمومی)

اجرا:حدیثه پورشیخ(مربی ادبی )