به گزارش اداره کل روابط عمومی و امور بین‌الملل کانون، مشاور دبیر جشنواره‌ی ملی اسباب‌بازی به بررسی معضل طراحی اسباب‌بازی در ایران پرداخت و گفت: «بخش عمده‌ی محصولات این صنعت، خارجی و یا کپی‌های اشتباه از محصولات خارجی است. فارغ از مساله‌ی اخلاقی که دلیل عدم حضور ایران در نمایشگاه‌های خارجی را فراهم می‌آورد، باید به کپی‌برداری غیرحرفه‌ای از این محصولات اشاره داشت.»
شایان فروزنده‌دل گفت: «نخستین چالش پیش روی یک تولید کننده، مخاطبان‌اند. محصولی که در خارج از ایران تولید می‌شود لزوما مطابق با نیاز و سلیقه‌ی مخاطب داخلی نیست. در یک کشور اسباب‌بازی چوبی مورد پسند است. آن محصول بدون نیازسنجی در ایران کپی‌برداری می‌شود. بازی‌ای مثل اوریگامی در ژاپن طرفداران زیادی دارد اما در خیلی کشورها مورد پسند و نیاز کودک نیست. یا گاهی محصولی وارد ایران می‌شود که در کشور متبوع، مناسب گروه سنی بالای 3 سال و در کشور ما مناسب بالای 5 سال است با این حال این نکته‌ی مهم در بازتولید و توزیع ابزار مورد توجه قرار نمی‌گیرد.»
وی ادامه داد: «امروزه در یک اسباب‌بازی‌فروشی در خارج از کشور ممکن است حدود 30 تا 40هزار اسباب‌بازی وجود داشته باشد اما محصولات تولیدی و بازتولید ما بیش از 2هزار قلم هم نیست. این آمار اندک در برابر تولید چند میلیون ابزار بازی بیان‌گر نکته‌ی مهمی است: ما در بازتولید یک محصول نیز ایده‌ای برای طراحی و تغییر نداریم. چرا دچار این چالشیم؟ به این دلیل که زیرساخت‌هایی همچون روان‌شناسی، کاربرد، ساختار و مکانیک یک اثر برای ما تعریف نشده و مد نظر ما نیست. مشتری‌شناسی در علم طراحی اسباب‌بازی را نمی‌دانیم و تمام این‌ها گواه یک مساله است. طراحی اسباب‌بازی نیازمند به مجموعه‌ای از دانش‌هاست که در یک فرد وجود ندارد. به همین دلیل جمعی از متخصصان در گروه‌های متنوع به بیان ایده؛ طراحی و... می‌پردازند.»
این کارشناس به کاربردی بودن هر ابزار اشاره داشت و کالاانگاری اسباب‌بازی در ایران را یک آسیب عنوان کرد: «بازی- درمانی در بچه‌هایی با اختلال یادگیری، درمان بیماران سرطانی و بیمارانی که قرار است تحت عمل جراحی قرار بگیرند یا قرار گرفته‌اند، درمان آلزایمز در بزرگ‌سالان همه و همه در دنیا به وسیله‌ی اسباب‌بازی‌ها صورت می‌گیرد. به همین دلیل است که اسباب‌بازی‌ها در عین سادگی، گران قیمت‌اند و خریدار بهای زمان و فکری که پشت یک ابزار است را پرداخت می‌کنند، چون در آن جامعه فکر مهم است اما در کشوری همچون ایران خود کالا با ارزش قلمداد می‌شود.»
طراح مسابقه‌های بازی تبیان در پایان، عدم وجود پژوهش و مطالعه در طراحی اسباب‌بازی را گوشزد کرد و گفت: «تفاوت‌های فرهنگی جامعه‌ی ایران باعث می‌شود تا محصولات دیگر کشورها نتواند مهارت‌ها و نیازهای مخاطب ما را پوشش دهد. به همین دلیل نیاز به تشکیل دپارتمان‌هایی از متخصصان در حوزه‌های مختلف داریم. در چنین فضایی است که یک محصول کیفی و استاندارد، طراحی یا باز تولید می‌شود.»
گفتنی است چهارمین جشنواره ملی اسباب‌بازی از 26 تا 30 آبان در بخش‌های مختلف به معرفی و فروش اسباب‌بازی‌هایی از تولیدکنندگان داخلی پرداخت. این جشنواره در مرکز آفرینش‌های فرهنگی هنری کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان واقع در خیابان حجاب تهران برگزار خواهد شد.
