به گزارش روابط عمومی اداره‌کل کانون پرورش فکری کودکان ونوجوانان استان مازندران، سید علی کاشفی خوانساری، نویسنده حوزه کودک ونوجوان و داور جشنواره قصه‌گویی منطقه 5 کشور در جمع قصه گویان این جشنواره و کارگاه " بیان هنرمندانه قصه" به تشریح هنر قصه‌گویی پرداخت و با طرح سوالی با این موضوع که ما چقدر قصه‌گو هستیم؟ بیان داشت: قصه با پیشینه دیرینه و با سابقه چند هزار‎ساله از شاخص‌های متعددی  برخوردار است که آن‌را به عنوان هنر مستقل معرفی نموده است.

کاشفی گفت: یک گام مهم در جشنواره  امسال به نسبت قبل این است که حرفه‌ای تر شده است.  در واقع کانونی صرف نیست و همه در این فضا فرصت حضور دارند.

اوبا  تاکید  بر اینکه قصه گویی در زندگی ما چه نقشی دارد؟ خاطر نشان ساخت: قصه گویی نباید صرفاً در جشنواره‌ها صورت پذیرد. جدای از جشنواره کانون، چقدر می‌توان قصه‌گویی کرد؟ در محله خود،  بیمارستان، مدرسه، پارک و سایر محیط‌ها چقدرمی‌توانیم قصه گویی  کنیم.

  کاشفی خوانساری در بخش دیگری از صحبت‌هایش با تاکید بر چند سال تجربه داوری‌ در جشنواره قصه گویی به تفاوت قصه با نمایش اشاره کرد و یادآور شد: قصه گویی و نمایش دو هنر مجزا از هم هستند با تاریخ متفاوت.

وی ادامه داد: گرچه  این دو هنر در شکل کلاسیک شان دارای پیوند‎هایی هستند اما در تعاریف معنای متفاوتی پیدا می‌کند.  استفاده از عناصر نمایش در قصه درست است ولی در عین حال مرز و حدود آن باید ابتدا تعیین شده وسپس رعایت شود.

این کارشناس به دو وجه متمایز میان قصه و نمایش نیز اشاره کرد و یادآور شد؛ اول اینکه؛ قصه گویی مبتنی بر راوی است. یک دانای کل سوم شخص که برای دیگران قصه تعریف می کند و مشخصه دوم ؛  وجود دیوار چهارم در تئاتر و فقدان آن در قصه گویی است.

 در تئاتر، دیوار چهارم به مثابه پنجره ای است که از آن زمان و مکان دیگری را  می‌بینیم، پنجره‌ای به دنیای جدا از محل قصه گویی اما اگر قصه‌گو در زمان امروز حضور داشته و در عین حال زمان دیگری را تعریف کند . این تمایز قصه گویی است با نمایش .