کمی درباره داستان فیلم توضیح دهید.
فیلم درباره سه تن از نجات یافتگان یک کشتی غرق شده است که به جزیره‌ای کوچک و بی آب و علف می‌رسند. گرسنگی باعث می‌شود که یکی از آنها به فکر خوردن دیگری که مجروح است بیفتد و...
ایده اصلی فیلم از داستان «ناخدا» نوشته گاستون لِرو گرفته شده اما آنقدر به قصه اصلی شباهت ندارد که بتوانم واژه اقتباس را درباره آن به کار ببرم. داستان اصلی یک طنز تلخ دارد که در کار من آنقدرها پررنگ نیست.
آیا اولین نمایش فیلم در جشنواره پویانمایی تهران خواهد بود یا پیش از این در جشنواره دیگری شرکت کرده و جایزه‌ای دریافت کرده‌اید؟
اولین نمایش این فیلم در جشنواره پویانمایی تهران است.
چطور شد فیلم را برای جشنواره پویانمایی تهران فرستادید و تصمیم گرفتید در این جشنواره شرکت کنید؟
کاملا اتفاقی! در توضیح باید بگویم که این فیلم بهمن سال ۱۳۹۴ به اتمام رسیده بود، البته ضبط موسیقی کار چند ماه بعد انجام شد. یعنی می‌توانستم این فیلم را دو سال پیش و هنگام برگزاری دوره دهم جشنواره پویانمایی تهران ارائه دهم، اما آن موقع از فیلم راضی نبودم و قصد چنین کاری را نداشتم!
امسال، درست در آخرین روز مهلت ارسال آثار از سفری برمی‌گشتم، صبح زود به دفتر استودیو رسیدم، دیدم همکارم مشغول ارسال کارش برای جشنواره پویانمایی است. من هم تصمیم گرفتم کارم را بفرستم. یادم می‌آید خیلی خسته بودم و هر لحظه ممکن بود منصرف شوم و اصلا فکر نمی‌کردم فیلمم پذیرفته شود.
در سال های قبل مخاطب این جشنواره بوده‌اید؟
بله در سال‌های قبل به عنوان تماشاگر در این جشنواره حضور پیدا کرده بودم.
از نظر شما به عنوان یک فیلم‌ساز انیمیشن جشنواره پویانمایی تهران طی سال‌هایی که برگزار شده، چه فراز و فرودهایی داشته است؟
به نظرم این سوال از حد تجربه من بیشتر است. من تا به حال عملکرد جشنواره را ارزیابی و مقایسه نکرده‌ام، اما در طول سال‌هایی که از نزدیک شاهد برگزاری جشنواره بودم، تقریبا از همه چیز راضی بودم.
به نظرم همه چیز سر جای خودش قرار دارد و کارش را به درستی انجام می‌دهد. همه چیز منظم و سازماندهی شده است؛ نشست‌های علمی، نقدها، میهمانان و... به نظرم این نظم و سازماندهی موجود خودش یک حسن بزرگ است و دوستان تلاش‌شان را می‌کنند تا به بهترین شکل جشنواره را برگزار کنند. چنین سیستمی در طول حیات خود قطعا دست‌آوردهای نویی را تجربه خواهد کرد.
از ساخت انیمیشن در ایران بگویید و اینکه چه سختی‌هایی که دارد؟
بستگی دارد در چه حوزه کاری مشغول باشید و رویکردتان چه باشد. من به تنهایی کار می‌کنم و به جز موسیقی و صداگذاری از کسی کمک نمی‌گیرم. البته در مورد داستان همیشه چند نفری را پیدا می‌کنم که در مورد کارم صحبت کنم و تبادل نظر کنم. این شیوه کار من است. شاید راهی است برای فرار از مشکلاتی که وجود دارد. فرار نه از روی ترس، بلکه به دلیل اینکه اصلا حوصله وقفه‌های بی مورد در کار را ندارم، اما دوستانی که در شرکت‌های پویانمایی مشغول به کار هستند یا به صورت تیمی کار می‌کنند با مشکلات بیشتری روبه‌رو هستند که مساله بودجه اساسی‌ترین مشکل آنها است، همچنین کنار آمدن با کار گروهی و... نیز از دیگر مشکلاتی است که همواره در این حوزه وجود دارد. هر پستی در تولید انیمیشن مسائل و مشکلات خودش را دارد. من سعی کرده‌ام فاصله بگیرم تا از این مسائل دور بمانم.
آیا رفتار ارگان‌های دولتی با حوزه پویانمایی را مناسب می‌دانید؟
آنها خیلی دوست دارند انیمیشن بسازند زیرا شنیده‌اند انیمیشن چیز خوبی است اما از آنجایی که نمی‌دانند ماهیت انیمیشن چیست و فقط تصوراتی دارند که آن هم مربوط می‌شود به ذخایر تصویری‌شان که محدود به اندک کارهایی است که در دسترس‌شان بوده و دیده‌اند، لذا نمی‌توانند با گروه‌ها به تعامل مطلوب برسند یا شاید به همین دلیل گروه‌ها نمی‌توانند با آنها به تعامل برسند بنابراین دست آخر یا محصولی تولید نمی‌شود، یا محصولی فرمایشی تولید می‌شود یا اگر تا اینجا کارها خوب پیش رفته باشد و اتفاق نظری بین دو طرف فیلم‌ساز و سفارش‌دهنده ارگانی رخ داده باشد، آن وقت مساله مهمی مثل میزان بودجه مطرح می‌شود و این خود عاملی است که معمولا کیفیت کار نهایی را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد.
با وجود فروش خوب فیلم‌های انیمیشن طی سال‌های اخیر چرا هنوز بخش خصوصی برای سرمایه‌گذاری در این بخش داوطلب نمی شود؟
شاید فروش خوبی که می‌گویند آثار انیمیشن داشته، واقعی نبوده است، البته تفاوت مدت زمان مراحل پیش تولید و تولید یک اثر سینمای زنده با سینمای انیمیشن را هم نباید فراموش کرد.
سرمایه‌گذاران در حوزه فیلم سینمایی با سیستمی خو کرده‌اند که نهایت طی مدت یکی دو سال کار به اکران عمومی می‌رسد، حال اینکه برای یک پروژه انیمیشن سینمایی باید سه یا چهار برابر انرژی و سرمایه صرف شود و در نهایت فروشی معادل یک فیلم سینمایی خواهد داشت.
حتی تجربه نشان داده که راه حل‌های دیگر هم در این رابطه جواب نداده است مثلا گفته می‌شود که انیمیشن «تهران ۱۵۰۰» فروش خوبی داشته، اما آیا منتقدان و اهالی حوزه انیمیشن هم از این فیلم راضی بودند؟ یا چقدر فرمول استفاده از سوپراستارهای سینمایی در یک اثر انیمیشن قابل تکرار و تداوم است؟
یازدهمین جشنواره بین‌المللی پویانمایی تهران از ۱۲ تا ۱۶ اسفند ۱۳۹۷ در مرکز آفرینش‌های فرهنگی هنری کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان واقع در خیابان حجاب با نمایش آثار منتخب داخلی و خارجی در چند بخش میزبان هنرمندان و علاقه‌مندان خواهد بود.
