به گزارش روابط عمومی اداره کل کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان استان تهران، در این مراسم محسن چینی‌فروشان مدیرعامل اسبق کانون، محسن فضلی، علی گنج کریمی، محمود سلیمانی، عبدالله علوی، حسین زرین مدیران سابق کانون استان تهران ضمن حضور در این مراسم به بیان پیشینه‌ی اقدامات فرهنگی و تاثیرگذار کانون در دوره‌های مختلف پرداخته و این سیاست را اقدامی ارزشمند عنوان کردند.
براین اساس مرتضی نظری، مدیر کل کانون استان تهران در آغاز این مراسم به ایراد سخنانی پرداخت. وی درباره برپایی گلریزان فرهنگی «درخت بخشنده» گفت: «کانون از همان روزهای اول سال جاری و با شروع سیل در استان‌های مختلف کشور، برنامه کمک‌رسانی به سیل‌زدگان را آغاز کرده است و این امداد فرهنگی همچنان ادامه دارد. »
وی با تاکید بر ایجاد موج‌های فرهنگی توسط کانون پرورش فکری کوددکان و نوجوانان گفت:«خوشبختانه کانون همیشه در بحران‌ها و موقعیت‌های مشابه، پیشتاز انواع کمک‌ها بوده است؛ خواه این کمک‌ها در زمینه فعالیت‌های فرهنگی باشد و خواه کمک‌های تجهیزاتی و مادی.»
نظری با اشاره به فعالیت‌های سازمان‌یافته کانون مثل برنامه «پیک امید»، درباره فضای همدلی جاری در میان تمام بخش‌ها و اعضای خانواده بزرگ کانون افزود: «در کنار این موارد، شخصا اطلاع دارم که از میان همکاران ما و به‌ویژه مربیان، کسانی بوده‌اند که حتی منتظر اعلام برنامه کانون نشدند و خود کمر همت بسته و با خانواده اقدام به کمک‌رسانی به مناطق سیل زده کرده‌اند.»
در ادامه‌ی این مراسم محسن چینی‌فروشان سخن گفت. چینی‌فروشان که سابقه ۱۸ سال تصدی سمت مدیریت عامل کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان را در کارنامه خود دارد، ضمن اعلام خرسندی از این دیدار به پیشگامی کانون در امور فرهنگی اشاره کرد: « کانون همواره در بحران‌ها برای کمک‌رسانی پیشگام می‌شود و زلزله بم و قائنات و سیل استان گلستان در سال ۱۳۸۰ نیز شاهد حضور مربیان و مدیران کانون جهت انجام امور فرهنگی بوده است.»
وی به نقش کانون استان تهران پرداخت:« اما درمورد کانون استان تهران، من اعتقاد دارم که درواقع تابلوی کانون کشور است و برنامه‌ی درخت بخشنده هم ابتکار خوبی در این استان بود. اگرچه ممکن است بسیاری از اقدامات کانون جنبه‌ی مادی نداشته باشد اما کم‌نظیر و بسیار ارزشمندند و تاثیرات بلند مدت دارند.»
محسن فضلی نیز از جمله مدیرانی است که در کانون نزدیک به دو دهه مدیریت را تجربه کرده و به‌طور خاص با توجه به شناختی که از کانون استان تهران دارد، در سخنان خود به دغدغه‌های امروز کانون اشاره کرد: «قدر کانون را باید دانست. در کانون کار زیاد است و گرچه ممکن است این زحمات از لحاظ مادی جبران نشوند، اما تعلق سازمانی موجود در کانون در هیچ جای دیگری یافت نمی‌شود.»
فضلی به تاثیرات این اقدامات و نقش مهم کانون در جامعه اشاره داشت:«این روزها شاید گاهی مطرح کنند دوره این قبیل فعالیت‌ها گذشته و فعالیت‌های کانون حالا دیگر جوابگوی نیاز نسل جدید نیست، اما من مخالف این دیدگاهم. در کشورهای پیشرفته هنوز فعالیت‌هایی از جنس کانون در زندگی کودکان جریان دارد و این نشان از کارآمد بودن چنین سیستمی است. گذر زمان نباید ما را نسبت به کاری که انجام می‌دهیم، دلسرد کند. گرچه نیاز به تغییر و به‌روز بودن همیشه وجود دارد، اما اصل ماجرا زیر سوال نمی‌رود. هیچ‌گاه نباید ناامید شد چرا که همه سرمایه کانون نیروی انسانی‌اش است. امکانات همیشه اهمیت دارد اما قدر مربیان را واقعا باید دانست. لذا معتقدم درخت بخشنده که اشاره به داستانی از شل سیلوراستاین دارد، قبل از هرچیز نماد مربیان کانون است که جوانی طراوت و انگیزه‌های خود را بی‌دریغ به کودکان می‌بخشند.»
در ادامه این مراسم علی گنج کریمی نیز به ایراد سخنانی پرداخت. وی نقش همدلی را در شالوده کانون بسیار پررنگ دانست:«در جریان کمک به سیل‌زدگان خوشحالم که بخش مهمی از این امدادها توسط کانون صورت گرفت و می‌گیرد. نگاه من این است که همدلی و کمک هموطنان تسکینی بر خسارت‌های وارده بوده است. و همین همدلی همیشه در کانون جاری بوده و هست. اعتقاد دارم اگر کسی به این توانایی برسد که همیشه دیگران را دوست داشته باشد، (گرچه دیگر در کانون مشغول به کار نباشد) می‌تواند تا پایان عمر کانونی بماند.»
در انتهای این مراسم پیمان‌نامه گلریزان فرهنگی درخت بخشنده توسط مریم شفیع زاده به نمایندگی از مربیان کانون استان قرائت شد:« امروز دست‌های من وتو شاخه‌های به‌هم رسیده‌ای می‌شود که تصویر باران را برای کودکان سرزمینم چیزی به جز خانه‌های به گل نشسته معنا کند. امروز دست‌های من وتو بهم می‌رسند تا تلخی بارش را درحافظه کودکان سرزمینم مهار کنیم و باران پشت سیل‌بندهای شهر نیک بماند و ببارد. امروز دست‌های من وتو به هم می‌رسند تا با کودکان شمال تا جنوب سرزمینم آوای(باز باران/ باترانه/ با گوهرهای فراوان /می‌خورد بربام خانه) را بخوانیم و برای آرزوهایمان دست تکان بدهیم. دست‌های من وتو به هم می‌رسند تا آب تا همیشه نماد روشنایی بماند.»
گفتنی است در پایان مدیران و مهمانان حاضر کاغذهایی را به صورت نمادین بر درخت بخشنده نصب کردند و بخشی از درآمد خود را به اقدامات فرهنگی کانون اهدا کردند.
