به گزارش روابط عمومی کانون خوزستان، در حاشیه برگزاری مرحله استانی جشنواره بین المللی قصه گویی گفتگویی با حبیب پیام داور این جشنواره انجام شد؛ این داور جشنواره قصه‌گویی که مدرس دانشگاه و پژوهشگر حوزه‌ی ادبیات بومی است در ارزیابی نقاط قوت و ضعف جشنواره برگزاری آن را حرفه‌ای‌تر و قانونمندتر از سال‌های قبل آن خواند و اظهار کرد: داوران جشنواره سال‌ها تجربه داشته‌اند، فضای آن کاملاً متناسب با روحیه کودکان، سیستم صوتی مناسب و اجراهای قصه‌گوها مطابق با پیش‌بینی‌ها بود. در ادامه می توانید گفت و گوی کامل با این داور را بخوانید.
- به‌عنوان داور جشنواره معتقد به ارتباط بین قصه‌ها و نسل‌های جدید و تأثیر آن بر روی این نسل هستید؟
با دقت در نحوه اجرای قصه‌ها می‌بینید که باوجود تولید قصه‌ها با در نظر گرفتن ریشه‌های فرهنگی و سنتی ما به روز شده و به زبان روز هم اجرا می‌شوند و همین دلیل توانسته‌اند ارتباط خوبی با نوجوانان و کودکان برقرار کنند، این نشان دهنده اهمیت دادن به نکات ریزی است که در ایجاد تعامل قصه با کودکان مؤثر است.
- معیارهای شما برای انتخاب قصه‌ها چه بوده است و بر چه اساس آن‌ها را به جشنواره منطقه‌ای معرفی می‌کنید؟
برگزارکنندگان و سیاست‌گذاران آیتم‌های مختلفی را در جشنواره برای انتخاب برگزیدگان در نظر گرفته‌اند که از شکل روایت، لحن و بیان، استفاده از ابزارهای نمایشی، شخصیت‌پردازی و اجرای روی صحنه را در برمی‌گیرد و داوران با بررسی این موارد آرا خود را اعلام می‌کنند.
- تفاوت جشنواره قصه‌گویی با جشنواره‌های دیگر در چیست؟
این جشنواره خاص است چراکه مخاطبانش کودک هستند. کودک به‌طور زنده قصه‌گویی را لمس می‌کند هرچند لمس قصه‌ها در دنیای امروز کم شده و جشنواره الگویی برای خانواده‌هایی است که روایت سال‌های قبل مادربزرگ‌ها و پدربزرگ‌ها را به فراموشی سپرده‌اند، انتقال فرهنگ در جامعه کنونی بر عهده رسانه‌ها، شبکه‌های اجتماعی، تلویزیون و رادیو قرارگرفته که متأسفانه ملموس و چهره به چهره نیست و لزوم شکل گرفتن دوباره آن در خانواده‌ها را می‌رساند چراکه صمیمیت انتقال تجربه از پدر و مادر بر مسائل اخلاقی نیز تأثیر مثبت خواهد داشت.
- هدف از برگزاری جشنواره قصه‌گویی چیست؟
این جشنواره آغازی است برای فراگیر و عمومی شدن نهضت قصه‌گویی و باید توجه داشت چنین برنامه‌هایی مختص یک دوره نباشد، نیاز است یک کار فرهنگی طولانی مدت فراهم شود تا عناصر فرهنگی ما به نسل‌های بعد منتقل شوند این کار مساوی با جذب و احیای قصه در خانواده‌ها حتی برای جشن‌ها و نشست‌های خانوادگی آن‌هاست.