این موضوع بهانه‌ای بود تا با مریم کشتکار که از شهرستان مرودشت و به عنوان شرکت‌کننده بخش آزاد در این جشنواره رقابت دارد، پیرامون جشنواره و رقابت‌های قصه‌گویی گفت و گویی داشته باشیم. وی در سخنان خود با اشاره به تجربه‌هایش از حضور در جشنواره این چنینی اظهارداشت: به نظر من شرکت‌کنندگان جشنواره امسال تقریباً در یک رده بودند و سطح رقابت‌ها سطح متوسط و خوبی بود. وی با اشاره به تاکید زیاد داوران و برخی شرکت‌کنندگان درخصوص پرهیز از نزدیک شدن قصه‌گویی به حوزه نمایش داشتند، ابراز داشت: این که گاهی شاهد تاکید زیاد بر حفظ مرز قصه‌گویی و نمایش بودیم باعث می‌شد قصه‌گو عملاً نتواند به روی اجرا و برنامه خود تمرکز کند و بیشتر حواسش صرف رعایت این مرز باریک شود.
راوی قصه «ماهی رنگین‌کمان» با بیان این که قصه‌گویی به روش‌های سنتی نمی‌تواند نیاز کودکان و نوجوانان امروز را برآورده کند، گفت: مخاطب امروز با تکنولوژی روز آشنا و درگیر شده و دیگر برایش جالب نیست که یک نفر یک‌جا بنشیند و برایش قصه بگوید.
به گفته‌ی کشتکار، آشنایی مخاطب با تکنولوژی‌های روز، زمینه تنوع‌طلبی او را فراهم کرده است و نیازهایش با قصه‌گویی سنتی برطرف نمی‌شود؛ بنابراین ضرورت استفاده از ابزار در قصه‌گویی احساس می‌شود تا بتوان پیام را به مخاطب انتقال داد و جذابیت بیشتری برای اوایجاد کرد. وی در ادامه سخنان خود گفت: برای مخاطب دریافت پیام، سرگرمی و لذت بردن از روایت قصه اهمیت دارد؛ بر این اساس اگر قصه به سمت نمایش برود یا نرود چندان مهم نیست و با هر وسیله ممکن و قابل قبولی باید همراهی مخاطب را جلب کرد، به عبارتی می‌توان گفت در این حوزه، هدف، وسیله را توجیه می‌کند.
راوی قصه «ماهی رنگین‌کمان» در پایان سخنان خود با طرح این پیشنهاد که کارگاه‌های آموزش قصه‌گویی باید به صورت فراگیر برای همه افراد علاقه‌مند به خصوص در شهرستان‌ها برگزار شود، گفت: انجام این کار می‌تواند تأثیر و نتایج بهتری را در حوزه عمل این افراد داشته باشد.