به گزارش روابط عمومی اداره کل کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان خراسان‌رضوی، زهره اکبرآبادی مسئول انجمن ادبی مهتاب نیشابور با اعلام مطلب فوق افزود: در این نشست میزبان سمیه سلامی‌راد کارشناس ادبی کانون استان خراسان‌رضوی بودیم که در آن اعضا به قرائت آثار داستانی خود پرداختند.
در ابتدای این نشست سلامی‌راد با قرائت دل نوشته‌ای از روزهای خوب حضورش در نیشابور به عنوان مربی ادبی و در ادامه مربی فرهنگی گفت و اشاره کرد: من لحظه‌های نابی را در این شهر و در حضور شما بچه‌ها تجربه کردم. بچه‌هایی که پتانسیل درونی و ذاتی در ادبیات دارید که مرهون پیشینه قدرتمند این شهر می‌باشد که تاثیر آن در تاریخ ادبیات ایران غیر قابل انکار است و این موهبتی است که نصیب هر مربی‌ای نمی‌شود و من از این شانس در ابتدای کارم در کانون برخوردار بودم.
در ادامه بعد از قرائت داستان توسط ستایش عادلی تبار، نگار رضادوست و فاطمه رضائی و مائده اوسدی، کارشناس آفرینش‌های ادبی کانون خراسان‌رضوی به ذکر مواردی پرداخت: نخستین مسئله نحوه خواندن داستان است. هر قدر در این زمینه تمرین کنید و اثر خود را با آرامش و تسلط قرائت کنید به شنونده اجازه لذت بردن و تحلیل و بررسی بیشتری می‌دهید.
خصوصا درآثاری که در ژانرهای معمایی نوشته می‌شود که پر از گره و تعلیق است این طمانینه در خواندن اهمیت بیشتری پیدا می کند. ضمن اینکه در نوشتن داستان باید به عوامل مهمی توجه کنید که در واقع ابزار نویسندگی هستند و شامل نشان دادن و گفتن می‌شوند. در واقع هر قدر داستان‌های ما نشان دادنی‌تر باشند حرفه‌ای تر هم می‌شوند. اما برای رسیدن به این ابزار یعنی نشان دادن بهتر، راههائی پیش روی نویسنده قرار دارد که عبارتند از:توصیف، صحنه پردازی و دیالوگ.
مسئله مهم دیگری که به شما در ارائه بهتر اثر کمک می‌کند حفظ تخیل است. نویسندگان خوب معمولا قوه تخیل خود را که از کودکی همراه داشته‌اند، حفظ کرده و به آن پر و بال می‌دهند و همراه بزرگ شدن دست به حذف آن نمی‌زنند بلکه اهمیت وجود آن را بیشتر درک می‌کنند. مسئله‌ای که در آثار گروه سنی کودک که در مرحله نوشتن طرح ادبی هستند بسیار به چشم می‌آید همین قوه تخیل است که بسیار بکر است و به آنها کمک می‌کند در نوشته‌هایشان از هر چیزی بگویند و حد و مرزی برای خیال خود قائل نشوند.
سلامی‌راد در ادامه پس از قرایت اثری از مهسا معدنی خوشبخت، ضمن قدردانی از تلاش او در ارائه اثری در قالب داستان مدرن نکاتی را درباره این داستانها عنوان کرد:
در داستان مدرن نویسنده از فضایی می‌گوید که دیده شدنی نیست و بیشتر حس می‌شود و فکر را درگیر می‌کند. در این قالب و سبک داستان که به سرعت در حال حرکت است و طرفداران خاص خود را دارد، یک نفر با درگیری درونی خود و با توهم دست و پنجه نرم می‌کند و نویسنده جهان درون او را نشان می‌دهد. در واقع مسائلی بیان می‌شود که برای همه اتفاق نمی‌افتد و ما شخصیتی متفاوت سر و کار داریم.
فاکتورهای داستان‌های رئالیستی در این سبک به کار گرفته نمی‌شود.
سپس ساجده کول آبادی داستانی خواند و کارشناس نشست با اشاره به طولانی بودن آن گفت: باید سعی کنیم در نوشته خود از واژه‌هایی که نثر را به سمت تکلف می‌برد پرهیز کنیم و به جا و درست به شرح وقایع بپردازیم. لازم نیست همه چیز را با تمام جزئیات توضیح دهیم. گاه لازم است این اجازه به مخاطب داده شود که خودش به کشف برخی اتفاق‌ها از داستان ما برسد و لذت ببرد.
در انتها و با قرائت دو داستان توسط فاطمه فخاری و محدثه پاکدل، سلام‌راد ضمن اشاره به اهمیت زبان در داستان ابراز کرد: سعی کنید زبان داستان‌هایتان تابع قواعد و قوانین نگارش ادبیات فارسی باشد و کمتر از نثر شکسته و محاوره استفاده کنید. چون شما فعلا در مرحله‌ای هستید که باید نوشته‌هایتان قوام لازم را پیدا کند و این امکان پذیر نخواهد بود مگر با رعایت همه قواعد. ابتدا باید این قاعده‌ها را به بهترین شکل ممکن بیاموزید تا بعد بتوانید با آنها بازی کنید. اینکه برخی نویسندگان بزرگ از زبان محاوره استفاده می‌کنند در واقع پس از سالها نوشتن اتفاق افتاده درست زمانی که سالها با همان قوانین حاکم بر نوشتن داستان های خود را به نگارش درآورده‌اند.
در پایان جلسه سمیه سلامی‌راد با بیان اینکه به کارگاه‌های داستان نیشابور امید زیادی پیدا کرده است اشاره کرد: وقتی نمونه آثار شما به دفتر استان می‌رسد گاه با تعجب به خودم می‌گویم این بچه ها کی این قدر پیشرفت کرده‌اند و به این خوبی می‌نویسند؟ و این امکان پذیر نشده مگر با تلاش فراوان شما و علاقمندی‌تان به نوشتن و صد البته نشان از مطالعه زیاد شما دارد که موجب این پیشرفت شده است. به تلاش خود ادامه دهید و قدر لحظه‌های ناب کودکی و نوجوانی‌تان را بدانید.
