به گزارش روابطعمومی ادارهکل کانون استان سمنان و به نقل از فاطمهسادات امیرفخریان مسئول مرکز فرهنگیهنری شماره دو کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان دامغان، میثم کسائیان کارمند صدا و سیمای مرکز بندرعباس با ارسال پیامی، خاطرهای از دوران کودکی و حضورش در کانون این شهرستان را بازگو کرد.
در پیام کسائیان آمده است: «دقیق یادم نیست؛ فکر کنم راهنمایی بودم. بین سالهای ۱۳۶۷ تا ۱۳۷۰، توی پارک شهر دامغان، ساختمانی بود که توش کتاب زیاد داشت. شاید اسمش، کانون فرهنگی یا شاید هم کتابخانه بود؟!
خانمی عینکی آنجا کار میکرد. فامیلیاش یادم رفته؛ توی اسمش فکر کنم حرف «لام» داشت. عینک میزد. از این عینکهای خانم مارپلی. چشمهایش درشت بود و صدایش آرام و مهربان. نمیدانم چند بار آنجا رفتم؛ ولی بار اولی که رفتم، شلوغ بود. به سمتم آمد و اسمم را پرسید. دستم را آرام گرفت و مرا به گوشهای برد و با لبخند، کتابی، دستم داد. مثل نقل یا پستهای که پیرمردها از جیبشان به بچهها میدادند، کتابدادنش مزه داشت.
گفت: «بیا میثم جان! این کتاب برای تو».
فکر کردم کتابِ نقاشی است. عکس یک پسر با شالگردن رویش بود و کرهی زمین؛ اما گفت: «شازدهکوچولو» است. مترجم کتاب، کسی بود که بعداً فهمیدم احمد شاملو است. همانگوشه نشست و تکههایی از کتاب را برایم خواند. یادم نیست کدام تکهها؛ اما لحنش یادم مانده. مثل ترانهای که شعر یادت رفته باشد و آهنگش فقط یادت بیاید! کتاب را نمیفهمیدم؛ اما خواندنش را دوست داشتم.
بعدش نمیدانم چندبار دیگر آنجا رفتم یا نرفتم!
از این خاطره همینقدر موهوم بیشتر یادم نیست؛ اما دقیق یادم میآید که وقتی دانشگاه رفتم خیلی از دانشجوها داشتند شازدهکوچولو را برای بار اول میخواندند. فهمیدم که آن زن چه گوهری بود و چه مرواریدی به دستم داده بود که ارزشش سالها بعد برایم نمایان شد.
فکر میکنم بیشتر آدمها از این دست خاطرات داشته باشند. خاطراتی که فقط یک برش از آن به خاطرشان میماند؛ خاطره از آدمهای تأثیرگذاری که نه اسمشان یادمان میآید نه قیافهشان! اینکه چه جایی و چه سالی بودهاند هم فراموشمان شده یا کمرنگ شده است؛ اما حس پر رنگی دارند».
گفتنی است؛ آن مربی مهربان و خوشقلب، معصومه یداللهی مربی فرهنگی کانون پرورش فکری دامغان بود که پس از سالها خدمت و تلاش صادقانه به مخاطبان خود در حوزهی کودک و نوجوان، در سال ۱۳۹۰ به افتخار بازنشستگی نائل آمده و در حال حاضر، ساکن شهر زیبای آستانه اشرفیه استان گیلان است.