به گزارش روابط‌عمومی اداره‌کل کانون استان سمنان، مهرناز نصیری کارشناس مرکز آفرینش‌های ادبی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان سمنان از برگزاری نخستین ویژه‌برنامه‌ی مجازی «مسافر شهر ادب» با محوریت خوانش متون ادبی و تمرکز بر گلستان‌خوانی در شامگاه چهارشنبه ۱۸ تیرماه ۱۳۹۹ هم‌زمان با روز ملی ادبیات کودک و نوجوان، خبر داد و گفت: این برنامه ویژه‌ی اعضا و مربیان کارگاه شعر و داستان مراکز فرهنگی‌هنری و هم‌چنین مربیان علاقه‌مند به خوانش متون کهن ادب پارسی با حضور نبی‌اله خدابخشی مدیرکل کانون استان و دعوت از حسین تولایی شاعر کودک و نوجوان و کارشناس‌مسئول انجمن‌های ادبی کانون کشور، اجرا و با استقبال شرکت‌کنندگان روبه‌رو شد.
مدیرکل کانون استان سمنان ضمن گرامی‌داشت یاد و خاطره‌ی زنده‌یاد مهدی آذر یزدی نویسنده‌ی قصه‌های خوب برای بچه‌های خوب، پاس‌داشت فرهنگ و ادبیات نیاکان این سرزمین توسط اعضای نونگاه و نوجوان را مایه امید و بسی خرسندی دانست.
کارشناس مرکز آفرینش‌های ادبی کانون استان سمنان اظهار داشت: اعضای نوجوان مراکز فرهنگی‌هنری کانون استان از اجرای گلستان‌خوانی خود فیلم کوتاهی تهیه و آن را برای مربیان کارگاه فرستادند که پس از بازبینی سه فیلم به‌عنوان اثر برتر معرفی و سه فیلم نیز به انتخاب اعضا، شایسته تقدیر شناخته شد.
نصیری در ادامه افزود: نسرین قربانی کارشناس مکاتبه‌ای مرکز آفرینش‌های ادبی کانون استان سمنان به‌عنوان میهمان ویژه‌ی این برنامه ضمن معرفی شخصیت شیخ اجل سعدی شیرازی و نکوداشت یاد و خاطره‌ی آذر یزدی نویسنده کودک و نوجوان و روز ادبیات کودک و نوجوان به تفاوت بازآفرینی و بازنویسی در متن پرداخت.
کارشناس مکاتبه‌ای کانون استان سمنان در این جلسه‌ی مجازی یکی از ویژگی‌های بارز سخن سعدی را صفت سهل و ممتنع، عنوان و خاطرنشان کرد: سهل و ممتنع؛ یعنی در عین ساده بودن دیریاب و دشوار و به عبارتی دیگر گنجاندن معانی بسیار زیاد در سخن کوتاه است.
قربانی با بیان این‌که سعدی از آن‌دسته شاعران و سخنورانی است که بیش‌تر عمرش را در سفر بوده و این سفرها و تجربیات بسیار حاصل از آن‌ها کمک فراوانی به استواری زبان و سخن سعدی کرده، اظهار داشت: سعدی تنها یک شاعر برای فارسی‌زبانان نیست. آثار او در دنیا به زبان‌های مختلف ترجمه شده و مورد توجه فرهنگ‌های گوناگون قرار گرفته است.
وی با اشاره به سخن دکتر عبدالحسین زرین‌کوب یکی از پژوهشگران بزرگ ادبیات فارسی یادآور شد: گلستان تا به امروز بیش‌تر از ۶۰ بار ترجمه شده و به این خاطر که در تألیف گلستان، صحبت از اول اردی‌بهشت به میان آمده، از سال۱۳۸۱ روز اول اردی‌بهشت‌ماه در تقویم به‌نام روز بزرگ‌داشت سعدی نام‌گذاری شده است.
قربانی با بیان این‌که بازآفرینی؛ یعنی دوباره آفریدن یک متن و از نو خلق کردن آن، گفت: برای بازآفرینی نیاز است تا به مطالعه‌ی متن‌های قدیمی پرداخت.
وی هم‌چنین با اشاره به تقاوت بازآفرینی و بازنویسی، تأکید کرد: در بازآفرینی، پایان و پیام داستان همان است؛ اما نویسنده سعی می‌کند قسمت‌هایی به متن اضافه کند و با ایجاد تغییراتی جزیی، متن تبدیل به یک بازآفرینی کامل می‌شود و حال آنکه در بازنویسی، پیام و محتوای حکایت هیچ تغییری نمی‌کند و تنها به زبان امروزی نوشته می‌شود.
قربانی تصریح کرد: پازآفرینی برگرداندن متون کهن شعر یا نثر به نثر امروزی است با دخل و تصرف در محتوا و مفهوم و تبدیل آن، به اثر مستقل و جدیدی که با اصل اثر متفاوت است و آثار بازآفرینی آثاری است که از متون کهن الهام گرفته شده و دوباره به دست نویسنده خلق می‌شود.
وی اضافه کرد: در بازآفرینی نویسنده از موضوع اصلی، حکایت‌ها و روایت‌های قدیمی الهام می‌گیرد و موضوعی جدید با هویت مستقل و تازه خلق می‌کند به‌همین خاطر عمده‌ترین کار در بازآفرینی، تغییر دادن موضوع و محتوای اثر اولیه است و بازآفرین مجاز است از موضوع قدیمی الهام بگیرد و هر نوع تغییری در موضوع، شخصیت‌ها و... ایجاد کند.
قربانی با تأکید بر این‌که بازآفرینی خلاقانه‌تر و بسیار سخت‌تر از بازنویسی است، گفت: بازنویسی شیوه ای از نوشتن است که نویسنده در آن با حفظ ویژگی‌های یک اثر بدون این‌که کوچک‌ترین دخل و تصرف و تغییری در اثر ایجاد شود به دوباره نوشتن یک اثر قدیمی با شرایط زمانی و زبانی امروز جامعه اقدام می‌کند و مقصود فقط ساده‌کردن متن است و تغییر هم فقط در محدوده‌ی زبان انجام می‌شود و او فقط اجازه دارد زبان، لغات و اصطلاحات را به زبان و زمان امروز برگرداند؛ اما در بازآفرینی، کل اثر می‌تواند تغییر کند و فقط اشاره‌ای به اصل اثر کافی است که این اشاره هم می‌تواند آوردن نام یک شخصیت یا فضا و یا حتی حادثه‌ای از حکایت اصلی باشد.
کارشناس مکاتبه‌ای کانون استان سمنان، یکی از اهداف بازنویسی را توجه به متن‌های کهن مثل کلیله و دمنه، مرزبان‌نامه و گلستان سعدی، عنوان و تأکید کرد: نویسنده‌ی بازنویس باید آشنایی با متن قدیمی داشته باشد تا بتواند در انتخاب متن کهن مؤفق عمل کند و او مجاز نیست که هیچ تغییری در محتوای اثر ایجاد کند و تنها باید رنگ کهنگی را از اثر بگیرد و در واقع کار بازنویس مثل گردگیری است و او متن قدیمی را می‌گیرد و گرد و غبار کهنگی را از روی آن پاک و بعد آن را به مخاطب عرضه می‌کند.
