به گزارش روابط عمومی اداره کل کانون پرورش فکری کودکان ونوجوانان استان فارس، کامرانی توجه ویژه به کودکان را یکی از نشانه‌های جوامع مترقی دانست و گفت: هیچ تلاشی ارزشمندتر از پرداختن به امور کودکان نیست. «با کودکان، آینده را باید ساخت».
او خطاب به مربیان گفت: دوران کودکی را می‌توان به عنوان یکی از مهم‌ترین دوره‌های زندگی هر فردی به‌شمار آورد که بیشترین تأثیر در شکل‌دهی شخصیت آدمی را شامل می‌شود و در حقیقت چهارچوب رفتاری هر فرد در این مقطع زمانی، شکل می‌گیرد. کودکان مانند امانت‌های الهی هستند که به عنوان نعمتی بی‌بدیل، تمامی امور و مسؤلیتشان به ما سپرده شده است و خانواده‌ها به عنوان کوچک‌ترین نهاد اجتماعی در رعایت حقوق، رشد و تربیت کودکان نقش مهمی را ایفا می‌کنند، هر چند قسمتی از این مسؤولیت‌ها به نهادهای اجتماعی مانند محیط‌های پرورشی و آموزشی سپرده شده است.
امیرالمؤمنین علی (ع) در قسمتی از کتاب نهج البلاغه می فرمایند:
«فرزندانتان را به آداب و عادات خودتان مجبور نکنید. زیرا آنان برای زمانی غیر از زمان شما، آفریده شده‌اند.»
متأسفانه اغلب والدین به صورت سنتی و غریزی، اقدام به تربیت کودکان می‌کنند و هیچ آموزش و مطالعه‌ای در این زمینه ندارند و بدون این‌که توجهی به فطرت، کنجکاوی، رغبت و نیازهای کودکان داشته باشند، آنان را مورد امر و نهی قرار می‌دهند. باید بپذیریم و بدانیم که کودک، کودک است با شرایط دوران کودکی و اگر تربیت به‌درستی انجام نمی‌شود این نقص در برنامه‌ریزی، آگاهی، نقشه راه و نداشتن اطلاعات کافی پدر، مادر و مربیان است نه خود کودکان.
سرپرست اداره کل کانون فارس در ادامه گفت: در بسیاری مواقع مشاهده شده که خانواده‌ها، بیشتر از این که به مسائل روحی و روانی کودکان و نوجوانان بپردازند به تغذیه و لباس ظاهری آن‌ها توجه می‌کنند. باید اذعان کنیم که عدم برداشت صحیح در مورد کودکان و نوجوانان برای تعلیم و تربیت آنان، اکثر اولیاء و مربیان را دچار بحران و سردرگمی نموده است. به عنوان مثال در ارائه معارف و آموزه‌های دینی، گاهی مطالب به گونه‌ای ارائه می‌شود که با فهم کودکان و نوجوانان هیچ‌گونه سنخیتی ندارد و این عدم تناسب، گسست تربیتی، خستگی و دل‌زدگی را برای آنان به همراه دارد و با توجه به این که مطالب ارائه شده با فهم و درک کودکان متناسب نیست، لذا کودک، مطالبی که فراتر از فهم و درکش باشد را رها می‌کند و به زندگی فطری کودکانه خود می‌پردازد و به‌ین صورت خود را قانع نموده و در مقابل اعمال ما عکس‌العمل نشان می‌دهد. به همین خاطر، ضرورت دارد که دست‌اندرکاران امور تعلیم و تربیت با توجه به پژوهش‌های انجام شده در مورد برداشت کودکان و نوجوانان از مفاهیم مذهبی، آگاه و مسلط باشند و حالات و یافته‌های آنان را مد نظر قرار دهند.
هیچ‌کس تردیدی ندارد که توجه ویژه به کودکان یکی از نشانه‌های انسان‌ها و جوامع مترقی است و هیچ کوششی ارزشمندتر از پرداختن به امور کودکان و نوجوانان نیست و در این راستا، رشد و بالندگی کودکان به عنوان شریف‌ترین و مهم‌ترین شهروندان هر جامعه‌ای در ساختن آینده، از اهمیت خاصی برخوردار است.
ما معتقدیم که حرکت از موقعیت فعلی به شرایط مطلوب که شایسته کودکان باشد، نمی‌تواند بدون برنامه‌ای دقیق و عملی، محقق شود. این جریان مانند تمامی حرکت‌های فکری، فرایندی است متکی بر آگاهی، کار و تلاش‌های فکری مدام و مستمر، کسب دانش نوین، هم‌افزایی فکری و داشتن مهارت‌های جدید برای آنانی که به امور پرورشی و آموزشی کودکان می‌اندیشند و دغدغه رشد، فرهیختگی و کمال‌یافتگی آنان را دارند.
برای این‌که بتوانیم دینمان را به کودکان ادا کنیم، بایستی در اموری همچون نیازهای فردی، اجتماعی، روانی، جسمی، بهداشتی، امنیتی، حقوقی و.... با حساسیت و دقت لازم اقدام کنیم و خود را مسؤول مرتفع کردن امور آنان از راه‌های صحیح بدانیم و طبق شعار امسال کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان که می‌گوید «آینده را باید ساخت» برای ساختن آینده‌ی بهتر، هیچ راهی نداریم جز این که کودکانمان را به بهترین صورت ممکن، تربیت کنیم تا آنان بتوانند آینده را بسازند.
کامرانی در رابطه با رعایت حقوق کودکان به عنوان مهم‌ترین شهروندان اجتماع هم چنین گفت: گاهی مشاهده می‌کنیم که این حقوق نه‌تنها نادیده گرفته شده که باید بگوئیم حقوق بسیاری از کودکان، پایمال شده است. مانند کودکان کار که در سنین رشد و نمو جسمی و روحی در بدترین شرایط به سر می‌برند. به عنوان مثال: کار در کوره‌پزخانه‌ها، جمع‌آوری زباله و مواد بازیافتی، کشاورزی، دام‌پروری، سوءاستفاده‌های جسمی، جنسی، روانی، عاطفی و.. .
او به عنوان کسی که بیش از سه دهه از عمرش را به امور فرهنگی و تربیتی پرداخته در رابطه با عدم رعایت حقوق کودکان گله‌مند بود و گفت: در اکثر شهرها هیچ تندیس و اِلِمانی که برای کودکان، خوشایند باشد دیده نمی‌شود، محتوای کتاب‌ها و مجلات، برنامه‌های صدا و سیما، جراید و مطبوعات، تولید فیلم با محتوای کودکانه و ... آن‌طوری که شایسته کودکان باشد به چشم نمی‌خورد و در شهر و دیار، در این مورد، چیز درخوری مشاهده نمی‌کنیم. در معماری و شهرسازی، کودکان جایگاهی ندارند و معمولا آنان را درنظر نمی‌گیریم.
گاهی مشاهده می‌کنیم که بعضی خانوادها، عدم موفقیت‌های خود را می‌خواهند با فشار به روح و روان کودکان و نوجوانان جبران کنند درحالی که شاید آن کودکان توانایی انجام و به‌ثمر نشستن آرزوهای دست‌نیافتنی والدین را نداشته باشند. هم‌چنان که بسیاری از اولیاء خودشان هم به آن رؤیاها و آرزوها دست نیافتند.
او پیشنهاد کرد برای اهمیت‌دادن بیشتر به کودکان، مانند بسیاری از کشورها، روز جهانی کودک، تعطیل رسمی باشد تا نمود بیشتری پیدا کرده و در این روز به‌صورت ویژه و بهتر و حداقل نمادین به امور کودکان پرداخته شود. سرپرست کانون فارس در پایان افزود: در هفته‌ی جهانی کودک با محوریت کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان با تعامل و همکاری ارگان‌ها و نهادهای مربوط از این فرصت مناسب استفاده می‌شود تا با انجام فعالیت‌ها و برنامه‌ریزی گسترده به بسیاری از نیازهای کودکان که مورد غفلت قرار گرفته، پرداخته و فریاد برآورد که با کودکان، آینده را باید ساخت. به امید آن روز.