به گزارش اداره کل روابط عمومی و امور بین‌الملل کانون، جعفر توزنده‌جانی گفت: در بررسی آثار رسیده چند نکته خیلی مهم وجود داشت، اول این که کودکان و نوجوانان نسبت به موضوعی که برای نوشتن انتخاب کرده بودند آگاهی خوبی داشتند. آن‌ها قدردان تلاش کادر درمان و به طور کلی کسانی که از آن‌ها به عنوان مدافع سلامت یاد می‌کنیم بودند،
نویسنده کتاب «چرا دریا عصبانی شد؟» افزود: کودکان و نوجوانان درست مثل کسانی که خود در متن این ماجرا حضور دارند، با آثارشان نشان دادند نه تنها به موضوع اشراف کامل دارند، بلکه ساختار داستانک را نیز می‌شناسند. به همین دلیل موضوع به شکل خیلی خوبی در آثار آن‌ها منعکس شده و انتخاب زاویه دید و نگاه آن‌ها به موضوع نیز عالی بود.
توزنده‌جانی افزود: همیشه می‌گویند اگر می‌خواهید جامعه‌ای را بسازید و موضوعی را در بطن آن‌ها جا بیندازید باید از کودکان و نوجوانان شروع کنید. باید روی کودکان و نوجوانان سرمایه‌گذاری کرد. معلوم است در بخش پاس‌داشت مدافعان سلامت فرهنگ‌سازی خوبی انجام شده که امیدوارم تداوم داشته باشد.
نویسنده رمان «کرمی که هیولا شد» تصریح کرد: یکی از مواردی که در این مهرواره بسیار بااهمیت بود حضور نسل جدیدی از نوقلمانی است که در آینده می‌توانند نویسندگان قابلی بشوند. در واقع نوید نسل جدیدی از نویسندگان را در آینده‌ای نزدیک می‌دهد.
توزنده‌جانی با بیان این‌که در این مهرواره شهرستانی‌ها و مراکز دور از تهران حضور چشم‌گیری داشتند، افزود: بسیاری از این آثار ساختارهای حرفه‌ای داستان‌نویسی را داشتند که نشان از ذهن خلاق و استعداد بالای آنها است.
داور مهرواره «ستاره‌های بی‌نشان» همچنین حضور دختران در این مهرواره را بسیار پررنگ دانست و گفت: در چند سال اخیر شاهد بوده‌ام که همیشه در مهرواره‌ها، مسابقات داستانی و فعالیت‌های کتابخوانی دختران حضوری چشمگیر داشته‌اند و فقدان حضور پسران در این بخش‌ها کاملا محسوس است و لازم است که در این زمینه برای جلب پسران به این فعالیت‌ها برنامه‌ای تدوین کرد.
وی در رابطه با تعداد کلماتی که هر فرد در داستان ارسالی خود مجاز به استفاده بود، تصریح کرد: در فراخوان این مهرواره تعداد کلمه مجاز برای هر داستان 250 کلمه در نظر گرفته شده بود اما بودند داستانک‌هایی که ساختار خوبی داشتند اما تعداد کلماتشان از این حد بیشتر بود به این دلیل آن‌ها هم در این رقابت شرکت داده شدند، البته تعدادشان خیلی اندک بود.
توزنده‌جانی در پایان برگزاری چنین مهرواره‌ها و جشنواره‌هایی را کاری ارزنده دانست و افزود: با اینکه موافق فضای رقابتی نیستم اما برگزاری چنین فضاهایی باعث ایجاد انگیزه در کودکان و نوجوانان می‌شود و استعداد پنهان بسیاری از آن‌ها را شکوفا می‌کند. البته باید برای بعد از این انتخاب و برای کسانی که آثارشان برگزیده و حتی تقدیر شده، فکری کرد تا رها نشوند و همچنان به راهی که در پیش گرفته‌اند ادامه بدهند.