به گزارش روابط‌عمومی اداره‌کل کانون استان سمنان، نخستین‌جلسه‌ی اعضای انجمن نویسندگان نوجوان کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان سمنان در سال ۱۴۰۰، پیش از ظهر پنج‌شنبه ۲۷ فروردین با دعوت از عالمه میرشفیعی نویسنده، منتقد و کارشناس ادبی کانون مازندران، برگزار و ضمن بررسی برخی از عناصر داستان، آثار اعضای این انجمن، نقد و بررسی شد.
میرشفیعی در ابتدای سخنانش ضمن گرامی‌داشت روز بزرگ‌داشت حکیم فریدالدین محمد عطار نیشابوری و ابراز خرسندی از حضور دوباره در جمع اعضا و مربیان انجمن آفرینش‌های ادبی کانون سمنان پس از خوانش اثر عضو نوجوان این انجمن اظهار داشت: از آنجایی که ما هر بار داستان می‌نویسیم یک تجربه‌ی تازه و جدید کسب می‌کنیم که ممکن است قبل از این داستان جدید چنین تجربه‌ای را در داستان‌های قبلی خود نداشته باشیم مثل این است که در داستان‌نویسی همواره نو به نو می‌شویم.
وی در ادامه افزود: پرداخت داستان بایست صورت گیرد تا روایت داستانی شکل گیرد، روایتی که عامل نوشتن داستان می‌شود.
داستان نمی‌تواند یک فلش‌فیکشن باشد
مهمان انجمن نویسندگان کانون سمنان اظهار داشت: داستان نمی‌تواند یک فلش‌فیکشن یا داستان کوتاه کوتاه باشد؛ چون داستانک قالبی در داستان‌نویسی است با متنی چند خطی که حداکثر یک صفحه و روایت تصویری از یک لحظه، یک آن و یک کشف نهایی است و دیگر جایی برای پرداخت آن نمی‌ماند و همان‌طور که از نام این قالب ادبی مشخص است، داستانک از داستان کوتاه هم کوتاه‌تر است و نویسنده، داستان را با کم‌ترین لغات ممکن روایت می‌کند و در واقع در این قالب داستان‌نویسی، نویسنده به دنبال کشفی ضربه‌زننده و غافلگیر کردن و وارد کردن شوک به خواننده است.
میرشفیعی با بیان این‌که نویسنده می‌تواند پایان‌بندی داستان را در مسیر روایت داستان قرار دهد، تأکید کرد: عنوان داستان در واقع هویت داستان است و داستان با همان نام مناسب که انتخاب شده برای مخاطب معرفی می‌شود.
وی در بخش دیگری از سخنانش گفت: رابطه‌ی زبان داستان با راوی مهم است؛ چون زبان داستان ارتباط مستقیم با نوع زاویه دید و نوع راوی داستان دارد و هر راوی ویژگی‌هایی دارد که متناسب باآن ویژگی‌ها، زبان داستان شکل می‌گیرد.
میرشفیعی در نقد اثر عضو دیگری این انجمن یادآور شد: زبان داستان برآمده از نوع راوی و زاویه دید انتخاب شده و شخصیت‌پردازی با قرار دادن شخصیت اصلی در یک موقعیت دشوار و نشان دادن تصمیم‌گیری‌ها معنا پیدا کرده است.
شخصیت‌پردازی موجب حرکت داستان می‌شود
کارشناس ادبی کانون استان مازندران تصریح کرد: شخصیت‌پردازی موجب حرکت داستان می‌شود و رفتار شخصیت‌ها است که آن شخصیت را برای مخاطب باورپذیر می‌سازد و مخاطب با آن همراه می‌شود و به بیانی دیگر در شخصیت‌پردازی، کنش‌ها، واکنش‌ها، رفتار شخصیت‌ها بایست متناسب با سن و سال، ویژگی‌های فردی، خلقی، جنسیت، وضعیت اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی، روانی، ذهنی، جسمی، شغلی، تحصیلی و... باشد.
وی در پایان سخنانش تأکید کرد: پایان‌بندی هر داستان بایست در امتداد مسیر وقایع داستان و سیر طبیعی آن باشد و حتی یک پایان شگفت‌انگیز هم از قبل دارای نشانه‌ها و کدهایی در مسیر روایت داستان است.
گفتنی است؛ خوانش و نقد آثار اعضا، پخش کلیپی با رویکرد معرفی شخصیت و سبک ادبی عطار و... از دیگر برنامه‌های این جلسه‌ی انجمن بود.
