به گزارش روابط‌عمومی اداره‌کل کانون استان سمنان، یازدهمین جلسه‌ی انجمن نویسندگان نوجوان کانون پرورش فکری سمنان با دعوت از حسین قربان‌زاده نویسنده، منتقد و مربی مراکز فرهنگی‌هنری کانون تبریز، پنج‌شنبه ۲۷ خرداد ۱۴۰۰ با نقد و بررسی سه اثر داستانی کوتاه، برگزار شد.
قربان‌زاده ضمن ابراز خرسندی از حضور در جمع اعضا و مربیان کانون سمنان و قدردانی از کارشناسان و مربیان مرکز آفرینش‌های ادبی استان، اظهار داشت: نویسنده از تجربه‌ی زیسته‌ی خود در داستان بهره گیرد تا اثر برای خواننده، باوررپذیر و مخاطب با شخصیت و حوادث آن، همذات‌پنداری کند.
وی در ادامه با ارائه‌ی چند تعریف از داستان مبنی بر این‌که «یک اثر هنری به نثر توأم با خیال، جعل و اغراق است»، «اثری منثور؛ یعنی به نثر که از نظر تاریخی حقیقت ندارد و آفریده‌ی تخیل نویسنده است»، «نوشته‌ای است که ماجراهای زندگی به‌صورت حادثه‌های پشت سر هم در آن گفته شود» و «نقل وقایعی است که به‌ترتیب توالی زمان می‌آید و برداشت نویسنده از زندگی است»، تأکید کرد: داستان در واقع برهم زدن آگاهانه‌ی نظم یا روال عادی زندگی برای رسیدن به یک هدفِ ارزش‌مند است.
هر داستانی با ویرایش زیباتر و بهتر می‌شود
مهمان انجمن نویسندگان کانون سمنان اظهار داشت: نویسنده در داستان سعی می‌کند مطلبی را باورپذیر بنویسد؛ چون باورپذیری خیلی مهم و از اصل‌های اساسی داستان‌نویسی است که بایست به آن توجه شود.
وی یادآور شد: یک نویسنده هنگام نوشتن داستان، بایست هزار سؤال از خودش بپرسد و به این هزار سؤال، به‌تدریج و در طول داستان جواب دهد تا برای مخاطب حتی یک سؤال، یک جای گنگ و یا یک مسئله‌ی باورنکردنی در داستان باقی نماند.
قربان‌زاده در بخش دیگری از سخنانش با بیان این‌که شخصیت و شخصیت‌پردازی در داستان اهمیت ویژه‌ای دارد، گفت: بعضی از منتقدان و نویسندگان اعتقاد دارند که کل داستان؛ یعنی شخصیت و اگر شخصیت وجود نداشته باشد، داستانی هم وجود ندارد و در کارگاه‌های داستان‌نویسی نیز بر ورود به داستان با شخصیت، تأکید شده و تا شخصیت معرفی نشود، محتوا و مضمون داستان مشخص نیست و در واقع، پایه اول داستان، شخصیت و مکان است.
مربی ادبی کانون تبریز با بیان این‌که هر داستانی با ویرایش زیباتر و بهتر می‌شود، خاطرنشان کرد: ویرایش می‌تواند داستان را مانند یک الماس درخشنده کند و نویسنده بایست تصویرهایی در داستان به‌کار گیرد که برای خواننده، قابل دیدن باشد؛ یعنی مخاطب این تصویرها را ببیند و برای او عینی باشد و به چشم بیاید.
وی در ادامه افزود: نویسنده بایست اطلاعات داستان را هرچند به‌تدریج؛ اما کامل ارائه دهد تا مخاطب، موضوع و محتوای داستان را درک و ماجرای آن را تا پایان، دنبال کند.
قربان‌زاده در نقد اثر یکی از اعضای انجمن با معرفی کتاب «شخصیت‌پردازی پویا» نوشته‌ی نانسی کرس و ترجمه‌ی حسن هاشمی‌میناباد از انتشارات سوره‌ی مهر، تأکید کرد: توصیف شاعرانه در داستان جایگاه دارد؛ اما مشروط بر این‌که مخاطب آن را درک کند، در غیر این‌صورت مخاطب را از دست خواهیم داد.
مربی ادبی کانون تبریز در پایان سخنانش به اعضای انجمن پیشنهاد داد: یک سال‌نامه یا سررسید تهیه کنند و روزانه اتفاق‌های خوشایند و ناخوشایند زندگی خود را بنویسند و در مورد اتفاقاتی که می‌افتد، عقیده‌ی خودشان و هر آنچه که دیدند و حس می‌کنند بایست نوشته شود، حداقل یک‌صفحه در روز بنویسند و مطمئن باشند در سال‌های آینده، این سررسید خیلی گران‌قیمت و حتی ارزش‌مندترین اشیای عمر آن‌ها خواهد بود و حکم یک رمان بکر و ناب و زیبا را خواهد داشت.
