به گزارش روابط‌عمومی اداره‌کل کانون استان کرمان، انجمن «رویش زراوند» ۲۹ مهر ۱۴۰۰ به صورت حضوری میزبان سعید زینلی‌زاده نویسنده و شاعر طنزپرداز زرند بود و در این نشست راه‌کارهای طنزنویسی با لهجه و اصطلاحات بومی و محلی بررسی شد.
زینلی‌زاده در ابتدای این نشست، استفاده از واژه‌های محلی در متن با لهجه بومی را تنوع دانست و به‌ویژه در مورد واژگانی صحبت کرد که در لهجه زرندی وجود داشته و به دلیل ضروت کوچک شدن زبان دیگر از آن‌ها استفاده نمی‌شود.
وی از ویژگی‌های طنزنویسی و تفاوت‌هایش با فکاهی صحبت کرد و گفت: «طنز مثل یک کتاب است با این تفاوت که وقتی آن را می‌بندیم تازه شروع می‌شود.»
زینلی‌زاده بزرگترین استاد طنزپرداز را حافظ معرفی کرد و لهجه‌ها و گویش‌ها را میراث فرهنگی یک شهر دانست و ذکر کرد: واژه‌هایی که مربوط به زبان مادری است باید حفظ و واژه‌ها و ترکیب‌های تازه ساخته شود. همچنین در دیالوگ‌ها هنگام استفاده از این واژگان نباید دچار لودگی و خنده بی‌جا شویم و لهجه نباید دست‌مایه خنده مخاطب قرار بگیرد و این کار ظرافت‌های خاص خودش را نیاز دارد.
در این نشست انجمن ادبی رویش زراوند که بعد از مدت‌ها به صورت حضوری برگزار شد، آثار زهراسادات محمدی، فاطمه‌سادات امیری، امیرعلی حبیبی، مریم منصوری و فاطمه پورشبانی خوانده و مورد بررسی قرار گرفت.
سعید زینلی‌زاده عضو انجمن شعر مولوی زرند وهیات تحریریه نشریات زیسکو و سرمشق و برگزیده جشنواره شعر دانشجویی، جشنواره شعر مهتاب کویر و جشنواره داستان کوتاه نماز است.
