به گزارش اداره‌کل روابط عمومی و امور بین‌الملل کانون، حسن زریابی عضو هیات داوران بخش دانشجویی دوازدهمین جشنواره بین‌المللی پویانمایی تهران با بیان اینکه آثار بخش دانشجویی به دلیل ویژگی‌هایی که فیلمسازان این بخش دارند، با چه مولفه‌هایی ارزیابی شده‌اند، گفت: تعریفی که من از فضای دانشجویی دارم، باعث می‌شود آثار را با معیار نگاه جدید و خلاقانه‌ای که به تولید محتوای نمایشی دارند، بررسی و ارزیابی کنم.
او با اشاره به اینکه سال‌هاست در فضای دانشگاه فعالیت می‌کند و در حال حاضر به عنوان مدرس دانشگاه از فضای ذهنی دانشجویان مطلع است، ادامه داد: به دلیل دغدغه‌ها و استعدادهایی که دانشجوها دارند و همیشه به دنبال کشف یک فرم جدید و روشی تازه برای ارائه محتوای مدنظر خود هستند معمولا در فضای دانشجویی شاهد اتفاق‌های جدیدی هستیم.
زریابی درباره تفاوت آثار دانشجویی با آثار عمومی توضیح داد: زمانی که ساخت فیلم با محوریت نظر شخصی فیلمساز صورت نگیرد و سرمایه‌گذار و تهیه‌کننده تعیین‌کننده خروجی اثر باشند، استقلال محتوایی اثر از بین می‌رود؛ استقلالی که از شاخصه‌های یک اثر دانشجویی است. فیلمساز زمانی که با یک سرمایه‌گذار فعالیت می‌کند، به ناچار درگیر یک سری آداب و ضوابط می‌شود که باید برا ساس آن‌ها به تولید اثر بپردازد، یعنی نوع نگاه سفارش‌دهنده بر نوع نگاه هنرمند و فیلمساز غلبه می‌کند.
او با اشاره به اینکه دانشجوها می توانند از آزادی عمل برخوردارن باشند، افزود: تنها جایی که آثار، جسورانه ارائه می‌شوند و فرم‌ها و محتواها در تولید و ارائه خلاقیت دارند، آثار دانشجویی هستند. دانشجو می‌تواند برای تولید یک اثر کاملا بر اساس سلیقه و شاخصه‌های ذهنی خود فعالیت کند.
عضو هیات داوران بخش دانشجویی دوازدهمین جشنواره پویانمایی تهران با بیان اینکه استقلال عمل دانشجوها در بخش پایان‌نامه بیشتر از بخش آثار نمایشی و انیمیشن بود، اظهار کرد: من به عنوان داور سعی داشتم دغدغه‌های شخصی فیلمسازان را در ابتدا پیدا کنم و بر اساس نوع دغدغه‌ها و خلاقیت‌های آن‌ها آثار را مورد ارزیابی قرار دهم.
زریابی در پاسخ به این پرسش که سطح آثار دانشجویی در این دوره از جشنواره را چگونه ارزیابی کرده است، گفت: متاسفانه باوجود تمام شاخصه‌هایی که از فضای آثار دانشجویی ترسیم کردم، کمتر اثری در این دوره از جشنواره وجود داشت که از تمام این ویژگی‌ها برخوردار باشد، حتی بعضی از آثار استقلال عمل خود را به دلیل تجاری‌سازی از دست داده بودند که این مساله برای دانشجو و بخش دانشجویی جشنواره پویانمایی تهران آسیب‌زننده است.
او با اشاره به اینکه فضای دانشجویی در مقایسه با سال‌های گذشته از دغدغه‌ها و شور و هیجان دانشگاهی فاصله گرفته است، بیان کرد: فضای دانشگاهی از نظر دغدغه‌مندی در سال‌های اخیر با افت و خیزهایی همراه بوده که این نکته به تمام ابعاد فضای دانشجویی تعمیم داده می‌شود و صرفا به آثار راه‌یافته در بخش دانشجویی جشنواره خلاصه نمی‌شود.
زریابی با بیان اینکه در گذشته آثار دانشجویی از نظر فرم و محتوا با سایر بخش‌ها کاملا تفاوت داشتند، توضیح داد: احساس می‌کنم هر چه به سال‌ها و دوره‌های قبل برمی‌گردیم، شاهد آثار باکیفیت‌تر و دغدغه‌مندتری بودیم. انگار که دانشجوها در قبال محیط زندگی و جامعه خود بی‌تفاوت شده‌اند و از کنار سوژه به راحتی عبور می‌کنند.
او در واکنش به این پرسش که در بین آثار چه موضوعاتی بیشتر وجود داشت، گفت: مساله من در بررسی آثار دانشجویی در مرحله اول موضوع و محتوای آن‌ها نیست، بلکه بیشتر به نوع نگاه، دغدغه فیلمساز و فرم توجه می‌کردم و انتظار داشتم این مسائل با خلاقیت‌هایی که خاستگاه جامعه دانشجویی است، در بین آثار وجود داشته باشد.
