به گزارش روابط عمومی اداره کل کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان استان چهارمحال و بختیاری، انجمن نویسندگان نوجوان(دیمه) روز پنجشنبه مورخ ۱۳ مهر ۱۴۰۲ و در آستانه هفته ملی کودک با حضور حمید باقری فارسانی (شاعر، نویسنده و مدرس دانشگاه) اعضای ارشد، اعضای نوجوان کارگاه داستان‌نویسی، مربیان مرکز جونقان، جمعی از شاعران و نویسندگان شهرستانی به همراه کارشناسان ادبی استان برگزار شد.
در این نشست ۲ ساعته حمید باقری ضمن نقد و بررسی داستان‌های اعضا در خصوص فضاسازی در داستان گفت: یک نویسنده برای فضاسازی در داستان لازم است که از اول چارچوب کار خود و فضایی را که می خواهد توصیف کند مشخص نماید و فضایی را که قرار است داستان در آن اتفاق بیفتد به طور کامل بشناسد؛ در واقع ترسیم کردن فضا و مکان داستان در ذهن نویسنده از همان ابتدای نوشتن (مثل وقوع حادثه اصلی در فضای مترو یا در فضای شب و...) از موارد ضروری در داستان نویسی است هرچند نویسنده می‌تواند در بازنویسی نهایی اثرش فضاها را تغییر دهد اما مشخص کردن فضای کلی در ابتدای کار انکار ناپذیر است.
نویسنده کتاب"خنده های ریزه میزه" افزود: قرار نیست که نویسندگان نوجوان برای توصیف فضا و مکان در آثار داستانی خود حتما تجربه زیسته داشته باشند بلکه با مطالعه و تحقیق و پژوهش و توجه به ریزه کاری‌ها می‌توانند اقدام به نوشتن کنند؛ به طور مثال: نوجوانی که تجربه زندگی در روستا را ندارد اما دوست دارد که یک داستان با حال و هوا و اتفاقات موجود در یک فضای روستایی بنویسد می‌تواند از تجارب سایر نویسندگان بهره ببرد و با مطالعه‌ی منابع گوناگون، پرسشگری و تحقیق اطلاعات لازم را به دست آورد چرا که هر چه دقیق تر و با جزییات بیشتر نسبت به توصیف فضا و مکان اقدام نماید باورپذیری داستانش بیشتر خواهد شد.
وی در ادامه گفت: فضای داستان نباید برای نویسنده مبهم باشد و این فضا قبل از هر کسی باید برای خود نویسنده باورپذیر و قابل قبول باشد.
نویسنده‌ی کتاب "کفشدوزک کجایی؟" ضمن بیان اینکه نباید فضاسازی را به خاطر عجله در نوشتن یا ترس از حجم داستان از دست بدهیم؛ به نویسندگان نوجوان گفت: هرچه را فکر می کنید به درد داستانتان می‌خورد بنویسید و سپس اقدام به بازنویسی و حذف اضافات کنید.
وی یادآور شد: سعی کنید با خوانش آرام و صحیح داستان‌هایتان از تخیل شنونده سریع‌تر حرکت نکنید و اجازه بدهید تصاویر داستانی به خوبی و با جزییات در ذهن مخاطبان بنشینند و فضای داستان شما را در ذهن خود تصور کنند.
همچنین به خاطر داشته باشید که همیشه شرایط فرهنگی را در فضاسازی داستان‌ها در نظر بگیرید و آن را برای خواننده باورپذیرتر کنید.
خالق کتاب" گل های کلاغی" در جمع بندی نهایی صحبت های خود گفت: خودسانسوری در داستان باعث می شود هنرنمایی شاخص و درخشانی از شخصیت‌ها در داستان نبینیم و اجازه ندهید که معضلات و محدودیت‌های موجود در جامعه روی جرات نوشتاری شما تاثیر بگذارد.
وی استفاده از زبان محلی و بهره گیری از مولفه‌های ادبیات اقلیمی مثل ضرب المثل‌ها و کاربرد گویش‌ها و لهجه‌های بومی منطقه در آثار داستانی اعضا را از نقاط قوت کار آنها دانست و گفت: سعی کنید در توصیف شخصیت‌ها هنرمندانه‌تر و به شکل غیر مستقیم عمل کنید.
باقری در ادامه و با بررسی آثار اعضا گفت: ذهن انسان سیال است و هنگامی که به خاطره ها فکر می کنیم به صورت خطی در ذهن متبادر نمی‌شوند بنابراین سعی کنید وقتی ماجرایی را در زمان حال شروع می‌کنید در آخر داستان نیز به همین زمان برگردید و اگر فلش بک می‌زنید در گذشته باقی نمانید و همانجا متوقف نشوید تا خواننده گیج و سردرگم نشود.
پرهیز از تعجیل در جمع بندی داستان و از قلم افتادن بسیاری از مطالب بر اثر عجله کردن، دقت و تمرکز بر روی داستان کوتاه به منظور داشتن تجربه نوشتاری بیشتر در این نوع از داستان توسط اعضای نوجوان (نسبت به رمان و داستان بلند) و همچنین داشتن فرصت ویرایش بیشتر، تمرین داستان نویسی با داستان کوتاه به منظور تقویت توان نوشتاری و چیره دست شدن برای ورود به قلمرو داستان بلند و رمان از دیگر مواردی بود که توسط این مدرس دانشگاه در انجمن نویسندگان نوجوان مطرح گردید.
آثار شیوا طالبی، طیبه قربانی و فاطمه رستمی نژاد در این نشست مورد نقد و بررسی قرار گرفت.