در حاشیه برگزاری مرحله استانی بیست و پنجمین جشنواره بینالمللی قصهگویی در کانون قزوین مجالی یافتیم تا با یکی از مربیان موفق در قصه گویی گفت و گویی صمیمانه برگزار کنیم
-لطفا خودتان را برای خوانندگان ما بیشتر معرفی کنید
فرزانه گلدوزان هستم،
در حال حاضر مربی مسئول فرهنگی مرکز فرهنگی و هنری شماره یک قزوین هستم.
۲۲ سال سابقه در زمینه قصهگویی دارم، تاکنون 6 بار به مرحله منطقه ای راه بافته ام، امسال هم در بخش طرح لبخند یکی از اعضا با مربیگری من به مرحله داوری کشوری راه پیدا کرد.
-درباره قصهگویی و جشنواره قصهگویی برایمان بگویید
قصه گویی هنریست که از قدیم به صورت شفاهی و سینه به سینه بزرگترها به کوچکترها آموزش دادند که امروزه به صورت تحصیلات دانشگاهی و آکادمیک علاقه مندان آموزش میبینند.
-نظرتان درباره اثر و جایگاه قصهگویی چیست؟
در ایران کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان متولی برگزاری جشنواره قصه گویی است، این جشنواره کاری هدفمند و رو به جلو است است که علاقه مندان به قصه و قصه گویی و دور هم جمع میکند، پدربزرگها و مادربزرگهایی که بدون تحصیلات آکادمیک برای بیان افسانه ها، نقلها و داستانها پیشرو هستند تا کودکان و نوجوانانی که خواهان و علاقه مند آنند
از اثرات قصه گویی میتوان نکات زیر را برشمرد:
۱کمک به پرورش قدرت بیان و عواطف و افکار کودکان.
2- تقویت و پرورش نیروی تخیل در کودکان.
3- تحریک قوه ی ابتکار و ابداع در کودکان.
4- ایجاد عشق و علاقه به ادبیات در کودکان.
5- رشد اعتماد به نفس کودک و علاقه مند ساختن.
6- برآورده کردن نیازهای عاطفی کودک و آماده ساختن او برای دریافت پیام های اخلاقی و انسانی و شهروندی خوب بودن.
-در کودکی چه کسانی برای شما قصه گفته اند؟
برادرم و پدرم
برادرم از من خیلی بزرگتر بود و همیشه قصه شنگول و منگول میگفت و چون بازیکن والیبال بود و خسته از تمرینات بر میگشت موقع قصه گفتن آخرش خودش می خوابید و قصه نصفه میماند...
-چه قصههایی از کودکی خود به خاطر دارید؟
قصه های: خروس زری پیرهن پری، علیمردان خان، سه گاوو...
-کدام قصه برای شما خاطره انگیز، بهیادماندنیتر و اثرگذار تر بوده است؟
قصه خروس زری پیرهن پری چون هم کتابش را داشتم و هم نوار کاستش و اینکه دایی ام به من هدیه داده بود، همراه با صدای زیبای مرحوم شاملو و تارنوازی که در کاست بود ، برایم لذت خاصی داشت
-زیباترین صحنه قصهگویی که دیده اید را برای ما توصیف کنید
زیباترین صحنه ها، صحنه شادی تشویق و تبریک به برگزیدگان است و دلداری برگزیدگان به کسانی که تصمیم دارن این راه را ادامه ب بدهند
-جایگاه قصهگویی را در نشاط اجتماعی تا چه حد موثر میبینید؟
یکی از چالشهای فراروی انسان در دنیای امروز، احساس نشاط و شادمانی است، چرا که با وجود پیشرفتهای چشمگیر در فناوری و تأمین آسایش انسان، احساس شادمانی او افزایش نیافته است. شادمانی و رضایت مردم از زندگی به عنوان یکی از شاخصهای توسعه مطرح است.گسترش شهرنشینی، دسترسی بیشتر به فناوری، مشغله های فراوان، تحمیل استرس های متعدد بر افراد، تعامل فرهنگی بالا و خطر تضعیف هویت فرهنگی، کاهش ارتباطات عاطفی میان مردم و افزایش اختلالات روانی، از ویژگیهای جامعه امروزی و زندگی به اصطلاح مدرن است. اما با قصه های طنز میتوان نشاط اجتماعی را به همگان هدیه داد.
-چه تفاوتی بین خواندن قصه از روی کتاب با قصهگویی کانونی قایل هستید؟ کدام را موثرتر میدانید؟
یکی از ابزارهای تربیتی برای بچهها، قصه گویی است. میدانیم که بچهها ذهن تخیلی خوبی دارند. وقتی شروع میکنیم برای فرزندانمان داستان گفتن و قصه گفتن را، خودشان را میبرند وسط ماجرا. گاهی اوقات خودشان را در جای شخصیت اصلی داستان قرار میدهند. به تعبیری همزاد پنداری میکنند و از آن الگوگیری کرده و رفتارهای آن را در حرکات خود و رفتار و سلوکشان پیادهسازی میکنند. اما در قصه خوانی که از روی کتاب انجام می شود لحن بیان کتابیست و محاوره ای نیست و این تفاوت را دارد که کودک تصاویر کتاب را می بیند و کمتر از تخیل خود استفاده میکند...
-اگر درباره روند برگزاری جشنواره قصهگویی پیشنهاد و با نظری دارید بفرمایید
از همه دست اندرکاران قدردانی میکنم
-و حرف آخر به انتخاب شما...
هنر و مهارت قصهگویی را پاس بداریم