به گزارش اداره‌کل روابط عمومی و امور بین‌الملل کانون، رحیمی در این نشست به بیان مفهوم اساسی یادگیری، تربیت و آموزش پرداخت و گفت: تعابیر گوناگونی از یادگیری وجود دارد از دیدگاه رفتارگرایی، یادگیری تغییرات به‌نسبت پایدار در رفتار، از دیدگاه شناختی، تغییرات در ساختار شناختی و فرآیندی مغزی و از دیدگاه سازنده‌گرایی، بازسازی تجربه‌های پیشین در اثر تعامل با تجربه‌های جدید است.
وی در ادامه با اشاره به انواع یادگیری افزود: یادگیری نافع (فرهیختگی)، غیرنافع (بی‌تربیتی) خوب یادگرفتن (یادگیری معنادار) و بد یادگرفتن (یادگیری طوطی وار) از انواع گونه‌های یادگیری است.
این مدرس دانشگاه در زمینه یادگیری معنادار اظهار داشت: باید روح جستجوگری را در بچه‌ها پرورش داد. بچه‌ها برای یادگیری معنادار نیازمند کشف کردن هستند و برای پرورش روح جستجوگری، آنها باید اجازه و فرصت کشف کردن داشته باشند.
وی ادامه داد: کشف کردن، نیازمند ماجراجویی و نوعی خطر کردن است. بچه‌ها باید چنین فرصت و امکانی را برای خودشان فراهم کنند.
رحیمی گفت‌وگوی هدفمند)کنکاش( و جستجوی هدفمند)کندوکاو( را دو شیوه مهم برای یادگیری معنادار از نظریه تربیت عقلانی بصیرتگرا دانست.
این پژوهش‌گر در زمینه معنوی زیستن گفت: نیاز به زیست معنوی برای سعادتمندی و برای غلبه بر تعارضات درونی است، یعنی ارتباط با امور معنادار در زندگی، اموری که این امکان را فراهم می‌کند تا به جای خدمت روح به بدن، بدن به روح خدمت کند.
وی اضافه کرد: وقتی روح بر بدن مدیریت دارد تجربه زیبایی برای آدمی پیش می‌آید که همان زیستن معنوی است یعنی تسلط بر نفس و مدیریت روح بر بدن و این به معنای ریاضت و تافته جدا بافته بودن نیست. بلکه زندگی معمولی مبتنی بر بدن اما با مدیریت روح است.
رحیمی افزود: برای زیستن معنوی، آدمی باید با یک امر معنادار مانند منظره طبیعی، اثر هنری یا جوشش درونی مثل عشق روبه‌رو شود در واقع امور معنادار اموری هستند که ما را به اعجاب وامی‌دارند، ما را تکان می‌دهند، ما را به هم می‌ریزند، وضعیت ادراکی و عاطفی موجود ما را تحت تاثیر قرار می‌دهند و منظر جدیدی پیش روی ما می‌گشایند.
این مدرس دانشگاه در بحث تربیت، برای معنوی زیستن به بیان اقدام‌های تربیتی برای تحقق حیات معنوی کودکان پرداخت و گفت: آرامش، قرار، رشد و خودشکوفایی باید از طریق «زیستن معنوی» حاصل شود.
وی در ادامه یادآور شد: خانواده‌ها و مربیان این امکان را دارند که به ایجاد فرصت برای «زیستن معنوی بچه‌ها» و برقراری ارتباط میان آنها با امور معنادار بپردازند. یعنی برای تقویت این باور در کودک تلاش کنند که اموری به‌جز امور مربوط به جسم هم وجود دارد که باید آنها را مهم دانست و به آنها توجه کرد.
رحیمی با بیان این‌که ایجاد فرصت برای زیستن معنوی بچه‌ها تربیت معنوی نامیده می‌شود، ادامه داد: تربیت معنوی یعنی تلاش ارادی و هدفمند برای ایجاد فرصت برقراری ارتباط کودک با امور معنادار و زیست معنوی اوست.
وی در پایان ابراز داشت: حیات معنوی زیستن و خداآگاهی و خداباوری بزرگ‌ترین و مهم‌ترین امر معنادار، راز هستی است که برای معنادار زیستن باید پیوند برقرار کرد.
نشست آموزشی «از یادگیری معنادار تا معنوی زیستن» از سوی اداره کل آموزش و پژوهش کانون روز ۱۵ بهمن ۱۴۰۲ با حضور مجازی مربیان، کارشناسان و کارکنان کانون پروش فکری کودکان و نوجوانان برگزار شد.
