کیخسرو رنگرز، سال‌هاست که همراه کانون پرورش فکری استان تهران بوده است. او در سال‌های حضورش در کنار مراکز فراگیر استان همواره در مقام مدرس و داور تجربیات خود را بی‌دریغ در اختیار مربیان علاقه‌مند گذاشته است. رنگرز که کارشناس ارشد علوم ارتباطات اجتماعی دارد و در رسانه فعال بوده است عضو انجمن خانواده ناشنوایان ایران و داور و مدرس زبان اشاره است. از این رو آزاده جعفری مسئول بخش ادبی بیست و ششمین جشنواره قصه‌گویی استان تهران در حاشیه این رویداد گفتگوی کوتاهی با ایشان داشت که در ادامه می‌خوانید.
آقای رنگرز خوشحالیم امسال به عنوان داور بخش اشاره در جشنواره استانی در خدمت‌تون هستیم سوال اول را درباره قصه‌گویی و زبان اشاره از شما می‌پرسم:
از نظر شما اهمیت و ضرورت قصه‌گویی به زبان اشاره چیست؟ این موضوع را بارها و بارها در جشنواره قصه‌گویی عنوان کردم؛ همه قصه‌گوهای فراگیر باید همانطور که زبان اشاره از اساتید زبان اشاره یاد گرفتند، همانطور هم به آنها بگویند تا فردای روزگار مادران ناشنوا بتوانند برای بچه های خود قصه های متنوع بگویند...
چطور می‌توان قصه‌گویی به زبان اشاره را در جامعه معرفی و نشر داد؟ می‌توان افراد برتر را به کانون‌ها و انجمن‌های ناشنوایان فرستاد تا هم به زبان آنها آشناتر شوند و هم قصه‌ها را برای عزیزان ناشنوا بگویند در کل می‌شود گفت خدمت به جامعه ناشنوایان...
جشنواره قصه‌گویی چطور می‌تواند در اشاعه قصه‌گویی به زبان اشاره کمک کند؟ قصه‌ها که متفاوت نیستند بلکه زبان متفاوت است. این عزیزان ناشنوا و نیمه شنوا هم در طیفی از زبان هستند که برای ارتباط با ایشان باید به زبان اشاره مسلط بود تا در دل این عزیزان جا شد.
با توجه به آشنایی شما با کانون و جشنواره قصه‌گویی آیا تفاوتی در قصه‌گویی زبان اشاره بین مربیان کانون و قصه‌گویان آزاد وجود دارد؟ چه تمایزی در اجرا و قصه‌گویی این دو گروه دیده می‌شود؟ بله هر سال بهتر از قبل هست و تشکر ویژه دارم از گردانندگان این جشنواره خدا قوت می‌گم امیدوارم تن‌شان سلامت باشد و ان‌شاالله هر سال شاهد اتفاقات بهتر باشیم.
توجه به چه نکاتی را برای ارتقای سطح قصه‌گویی زبان اشاره ضروری می‌دانید و به قصه‌گویان توصیه می‌کنید؟ بهترین راه این است که در جمع ناشنوایان باشیم؛ حالا در محیط دانشگاهی که از سال فکر کنم بهمن ۹۸ تاسیس شده یا در همایش‌ها و جشنواره‌های آنها شرکت کنند. قصه‌گوها در جایش اجرا کنند یا در کانون و انجمن ناشنوایان در هر استانی که موجود است در ایام مناسب مثل هفته جهانی ناشنوایان(۲ مهر تا ۸ مهر) صدای این عزیزان باشند حین قصه‌گویی‌های زیبای‌شان واکنش‌ها را آنجا به خوبی متوجه می‌شوند. اگر با این رویکرد جلو برویم مطمئن هستم قصه گویان به درجه استادی می‌رسند، فکر می‌کنم یکبار انجام شد ولی ادامه پیدا نکرد.
در کل کیفیت قصه‌های زبان اشاره در جشنواره استانی امسال را چگونه بود؟ باید گفت بسیار عالی بود برای استان تهران سنگ تمام گذاشتند با اینکه در اطراف خودشان ناشنوایی نبوده و فقط از اساتید خود آموزش دیده‌اند. واقعا دست مریزاد باید گفت. به استاد و قصه‌گویان این دوره خدا قوت می‌گم و برای همه قصه‌گویان به زبان اشاره آرزوی موفقیت می‌کنم.
ما هم برای مربیان و قصه‌گویان علاقه‌مند به زبان اشاره آرزوی توفیق داریم. ممنون از همراهی شما.
