بهگزارش روابطعمومی ادارهکل کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان استان فارس، در ۱۳ آذر ۱۴۰۴، با فرا رسیدن هفته کودکان با نیازهای ویژه، برنامهای فرهنگی و مشارکتی با همکاری سازمان بهزیستی، شهرداری آباده و واحد سیار کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان این شهرستان برگزار شد.
برنامهای که با هدف تقویت حضور اجتماعی کودکان و نوجوانان دارای نیازهای ویژه، ایجاد فرصت بیان احساسات و فراهمسازی فضایی امن برای ابراز آرزوهای فردی و جمعی آنان طراحی شد؛ و با حضور خانوادهها و جمعی از علاقهمندان اجرا شد.
این ویژهبرنامه با بخش قصهگویی آغاز شد؛ بخشی که با هدف ارتقاء مهارت شنیداری، افزایش تمرکز و ایجاد پیوند عاطفی میان کودکان طراحی شده بود؛ و با واکنش گرم و همراهی فعال آنان همراه شد.
فضای آرام قصهگویی، شرایطی فراهم کرد تا کودکان با نیازهای مختلف شناختی و جسمی بتوانند ارتباطی ساده و بدون فشار با داستان برقرار کنند؛ و واکنشهای طبیعی، خلاقانه و کودکانه خود را نشان دهند.
در ادامه برنامه، کودکان و نوجوانان روی صحنه دعوت شدند تا درباره آرزوهایشان سخن بگویند؛ آرزوهایی که گاهی ساده، گاهی پرشور و گاهی کودکانه اما عمیق بیان شد؛ و بار معنایی ویژهای به جمع بخشید. لحظهای که هر کودک و نوجوان بیواسطه و با زبان خودش از خواستههایی گفت؛ که شاید در یک محیط رسمی یا گفتوگوهای روزمره مجال بیان نمییابد.
پس از این بخش، آیین ترسیم آرزوها روی «دیوار ۴۷» برگزار شد؛ دیواری که بهعنوان نمادی جهانی برای کودکان و نوجوانان با نیازهای ویژه شناخته میشود؛ و در آباده جایگاهی ویژهای دارد. کودکان و نوجوانان با استفاده از رنگها و طرحهایی که خود انتخاب کردند، خواستهها، احساسات و رویاهایشان را روی این دیوار ثبت کردند؛ دیواری که برای بسیاری از خانوادهها تنها یک رسانه دیداری نیست، بلکه فرصتی برای آنچه در ذهن و دل کودکان و نوجوانهایشان میگذرد؛ است.
فداییصدر، مربیمسئول واحد سیار کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان آباده، در گفتوگو با ما با اشاره به پیشینه این دیوار گفت: «دیوار ۴۷» نخستینبار در سال ۱۳۹۴ توسط کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان مرکز آباده افتتاح شد؛ و از همان ابتدا بهعنوان یک نماد ارتباطی و هنری برای کودکان و نوجوانان با نیازهای ویژه مورد توجه قرار گرفت.
او توضیح داد که این دیوار در سال ۱۴۰۰ با همکاری کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان، و شهرداری، و با حمایت فرماندار احیا شد؛ و از آن زمان تاکنون به یکی از محورهای ثابت فعالیتهای فرهنگی شهرستان تبدیل شده است.
فداییصدر تأکید کرد: «دیوار ۴۷» نهفقط یک نماد هنری، بلکه بستری برای دیدهشدن تواناییهای کودکان و نوجوانان است.
وی ادامه داد این دیوار به کودکان و نوجوانان اجازه میدهد آرزوهایشان را به شکل ملموس و واقعی بیان کنند؛ و در قالب تصویر و رنگ به اشتراک بگذارند.
او افزود: این برنامهها علاوه بر سرگرمکننده بودن، نقش مهمی در افزایش اعتمادبهنفس، کاهش اضطراب و تقویت مهارتهای اجتماعی کودکان و نوجوانان دارند.
وی گفت: شرکتکنندگان و خانوادهها نیز برنامه را فرصتی برای ایجاد ارتباطی نزدیکتر میان مجموعههای فرهنگی و نیازهای واقعی کودکان و نوجوانان دانستند. بسیاری از والدین در گفتوگوهای پس از برنامه بیان کردند که چنین فضاهایی موجب میشود کودکان و نوجوانان با نیازهای ویژه احساس کنند دیده شدهاند؛ و جایگاهی معتبر در جمع دارند؛ احساسی که در روند رشد روانی و اجتماعی آنان تأثیر مستقیم و ماندگار بر جای میگذارد.
فدایی صدر در پایان افزود: برنامه در حالی به پایان رسید که دیوار ۴۷ با رنگهای زنده، خطوط کودکانه و آرزوهایی که از دل کودکان و نوجوانان نوشته و کشیده شده بود، جلوهای تازه پیدا کرده بود.
این دیوار، برای بسیاری از خانوادهها تنها یک سازه فیزیکی نیست؛ بلکه سندی است از خواستههایی که شاید به زبان نیاید اما در دل هر کودک و نوجوان با نیازهای ویژه جاری است. لحظههایی که کودکان و نوجوانان قلممو در دست گرفتند، با دقت به رنگها نگاه کردند؛ و روی دیوار رؤیا کشیدند؛ یادآور این حقیقت بود که هر کودک و نوجوان، حتی با متفاوتترین نیازها، حق دارد رویا داشته باشد؛ حق دارد شنیده شود؛ و حق دارد جایگاه خود را در جامعه احساس کند.
این ویژهبرنامه در نهایت با جملهای که بارها از زبان والدین تکرار شد به پایان رسید؛ اینکه «دیدن لبخند کودکان و نوجوانان، ارزش هر تلاشی را دارد».
این برنامه نهفقط یک رویداد فرهنگی، بلکه گامی کوچک اما عمیق برای ساختن شهری بود که در آن هیچ آرزویی کوچک شمرده نشود؛ و هیچ کودکی و نوجوانی پشت دیوار نادیدهگرفتهشدن باقی نماند.
