*قصهگویی از چه زمانی وارد زندگی شما شد و چندمین بار است که به جشنواره قصهگویی راه پیدا میکنید؟
قصهگویی برای من از دل علاقه به داستاننویسی آغاز شد. سالهاست که در حوزه داستان فعالیت دارم و همین مسیر مرا به قصهگویی رساند. اولین تجربه جدی من حضور در جشنواره قصهگویی «نهال امید» بود که توسط نهاد کتابخانههای عمومی برگزار میشد. از آنجا که همسرم هم در قصهگویی فعال است، این فضا برایم آشنا و الهامبخش بود. تاکنون دو دوره در جشنوارهها شرکت کردهام و این بار با قصه «آب حیات» به مرحله استانی بیستوهفتمین جشنواره بینالمللی قصهگویی راه یافتهام.
*قصهگویی چه جایگاهی در زندگی امروز شما دارد؟
قصهگویی بخش مهمی از زندگی من شده است. قصه ذاتاً جذاب است و اتفاقاتی که حین روایت رخ میدهد، خلاقیت قصهگو را به چالش میکشد و تقویت میکند. گاهی شرایط مخاطب، بهویژه کودکان، ایجاب میکند که مسیر قصه تغییر کند یا حتی هدف آن عوض شود. همین تعامل زنده با مخاطب، قصهگویی را به تجربهای پویا و زنده تبدیل میکند.
*چرا شرکت در جشنوارههای قصهگویی را مهم میدانید؟
جشنوارهها فرصتی برای دیده شدن، شنیده شدن و یاد گرفتن هستند. قصهگو در این فضا با قصههای متنوع و نگاههای مختلف آشنا میشود و همین تنوع باعث رشد کیفی کار او میشود. جشنواره همچنین انگیزهای جدی برای تلاش بیشتر و حرفهایتر شدن ایجاد میکند.
* به نظر شما قصهگویی چه تأثیری بر فرهنگ عمومی جامعه دارد؟
قصهگویی ابزار قدرتمندی برای آموزش غیرمستقیم است. یک قصهگو با شناخت درست مخاطب میتواند به بسیاری از معضلات اجتماعی بپردازد، بدون آنکه شعار بدهد. قصه میتواند اصلاح فرهنگی ایجاد کند و بسیاری از اتفاقات منفی را از مسیر آگاهی و همدلی کاهش دهد.
* برگزاری جشنواره قصهگویی تا چه اندازه در رشد فرهنگی کودکان و نوجوانان مؤثر است؟ جشنوارهها باعث میشوند کودکان و نوجوانان با قصههای متنوع روبهرو شوند و نگاهشان به جهان گستردهتر شود. از سوی دیگر، قصهگوها هم با دیدن و شنیدن آثار دیگران، کیفیت کار خود را بالا میبرند و در جذب مخاطب موفقتر عمل میکنند.
*فکر میکنید مخاطب امروز به چه نوع قصههایی بیشتر نیاز دارد؟
کودکان معمولاً به داستانهای تخیلی و حتی ترسناک علاقه نشان میدهند، اما در این میان جای قصههای بومی، محلی و اسطورههای ایرانی خالی است. اگر این قصهها به شکلی جذاب و با کیفیت روایت شوند، میتوانند کودکان را دوباره با فرهنگ خودشان پیوند بزنند. همانطور که بچهها شخصیتهای غربی را از طریق انیمیشنها میشناسند، باید با قهرمانان و اسطورههای ایرانی هم بیگانه نباشند.
*در انتخاب قصه چقدر مخاطب را در نظر میگیرید؟
مخاطب برای من محور اصلی انتخاب قصه است. تلاش میکنم قصهای را انتخاب کنم که هم با دنیای ذهنی کودک ارتباط برقرار کند و هم او را به دنبال کردن قصه و فکر کردن درباره آن ترغیب کند. جذابیت و کیفیت، شرط اصلی موفقیت قصههای بومی است.
*استمرار جشنوارههای قصهگویی چه تأثیری در جریان فرهنگی استان و کشور دارد؟
مرحلهای بودن جشنوارهها باعث میشود افراد بیشتری وارد این عرصه شوند و استعدادهای تازه شناسایی شوند. اگر جشنواره فقط در سطح ملی برگزار شود، مشارکت کمتر خواهد بود، اما این روند استانی و منطقهای زمینه رشد قصهگوهای حرفهایتر را فراهم میکند. حتی صرف حضور در جشنواره، تجربهای ارزشمند است که به خلاقیت، ایدهپردازی و انگیزه بیشتر قصهگوها منجر میشود.
