در ابتدا، دکتر مسعود صیادی ضمن اشاره به فرایند شکل‌گیری خنده از بدو تولّد تا دوران کهن سالی، شادی و خوشحالی را با میزان رضایت افراد از کیفیت زندگی و نداشتن اضطراب و افسردگی مرتبط دانست.

وی جذب شدن به تحریک خوشایند و دوری از تحریک ناخوشایند را شادی نامید و افزود: دل‌بستگی و پیوند عاطفی نوزاد به مادر حاصل ارتباط گرم و صمیمانه‌ی نوزاد با مادر خویش و گزینش مادر از طرف کودک به عنوان مأمنی برای آرامش و امنیّت است.

صیادی بیان کرد: اولین علائم همدلی، در سن 24 ماهگی در کودک مشاهده می‌شود.

ایشان خصوصیات یا خلق و خوی کودکان، شرایط خانواده، نداشتن یا داشتن خواهر و برادر و تعداد آن، تداوم مراقبت دلسوزانه و ... را از عوامل موثر در رشد دل‌بستگی در کودک دانست و گفت: اگر دل‌بستگی خوب رشد کند، ما با فردی مواجه خواهیم شد که با نشاط، امیدوار و توانمند بوده و شخصیتی رشد کرده و پخته خواهد داشت.

این کارشناس ارشد روانشناسی بالینی روش‌های مختلف «مقتدرانه، مستبدانه، آسان گیر و بی‌اعتنا» را از روش‌های رایج در فرزند‌پروری دانست و به تشریح هرکدام از آن پرداخت.

دکتر صیادی روش مقتدرانه را پسندیده‌‌ترین روش تربیت دانست و بیان کرد: این روش به‌گونه‌ی تصمیم‌گیری با مشورت کودک امّا توسط والدین صورت می‌گیرد که ضمن ایجاد حس ابراز وجود در وی، باعث کنترل قاطع و معقولانه پدر و مادر خواهد شد.

وی فرزند‌پروری مستبدانه را تصمیم گیری بدون توجه به توانمندی و شرایط سنّی کودک، همراه با تنبه عاطفی، فیزیکی دانست و افزود: حاصل این روش، پرورش فرزندانی افسرده با اختلال‌های رفتاری خواهد بود.

این استاد دانشگاه گفت: در روش آسان‌گیری، معمولاً والدین برای کودک تصمیم نمی‌گیرند و کودک در آزادی کامل و بدون کنترل قرار داشته، ولی نسبت به فرزند خود بی‌اعتنا نیستند.

دکتر صیادی روش بی‌اعتنایی را باعث بی‌توجهی نسبت به رفتارها و نیازهای کودکان دانست و افزود: این روش حاصلی جز اختلالات روانی، فرار از مدرسه که ریشه غفلت از کودک می‌باشد، نخواهد داشت.

او اظهار کرد: شرایط خانوادگی در رشد شادی کودک بسیار مهم است؛ شادی بذری است که در دل کودک کاشته می‌شود. این حس، درونی است. البته گاه خنده‌ی ما بزرگتر‌ها و ابراز عاطفه و احساس، مهارتی‌ست برای پنهان‌کاری، امّا یک کودک خنده و گریه‌اش طبیعی است.

وی خوش‌بینی به آینده، تعامل خوب با هم‌سالان، تفاهم با خواهر و برادر، سازگاری با محیط، لذّت بردن فرزند از بودن در کنار خانواده‌ی خویش، نیازمندی به نوازش و درآغوش کشیده شدن و ... را ویژگی فرزندان امیدوار دانست و بیان داشت: چنین ویژگی‌هایی باعث ترشح غددی در مغز و بروز شادی و تبسّم در کودک می‌شوند.

صیادی بازی را فرصتی برای رشد کودک و بروز خلاقیت دانست و تصریح کرد: کودک درون را با بازی کردن و شوخی‌ها، می توان زنده نگه داشت.

این روان‌شناس بوشهری بیان کرد: شخصیت انسان دارای سه جنبه «کودک، بالغ و والد» است که در جنبه کودک، میل به نوازش شدن و مورد توجه قرار گرفتن، در جنبه بالغ، پیرو منطق در بخشیدن و برخوردار شدن از محبت و در والد نصیحت‌گویی و توجیه‌گری و خود‌پسندی وجود دارد.

ایشان در ادامه به طرح مباحثی در حوزه رفتار زن و شوهر و لزوم آموزش مهارت‌های زندگی به فرزندان و حرکات مختلف آنان پرداختند.

در پایان این نشست نیز برنامه پرسش و پاسخ والدین و مربیان از کارشناس برنامه اجرا شد.