نسل جدید انیماتور با تخیل، غریبه است

ایده‌پردازی و تخیل راز و رمز انیمیشن است. در تولیدات تلویزیونی از تخیل بهره‌ای برده نشده و اصلی‌ترین عنصر در آن، مخاطب است.

به گزارش روابط عمومی و امور بین‌الملل کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان، این بخشی از گفته‌های کیارش زندی مدرس دانشگاه در نشست "ارزش‌یابی هفتمین جشنواره بین‌المللی پویانمایی تهران" بود که چندی پیش در مرکز آفرینش‌های فرهنگی، هنری کانون استان تهران برگزار شد.
      مدیر مسوول نشریات تخصصی کارتون و کاریکاتور در ادامه خاطرنشان کرد: در حال حاضر با نسلی روبرو هستیم که هیچ دنیایی از تخیل برای خودش قایل نیست و تخیل را عیب می‌داند. تخیل مرز ظریفی دارد و همه ما با دنیای آن در ارتباط هستیم ولی از ترس این‌که در دنیای تخیل غرق نشویم، با آن برخورد می‌کنیم.
      زندی در ادامه گفت: تفکرِ جان‌پندار و قوی، تخیلی غریزی است که ما را رها نمی‌کند. لذتی که از انیمیشن می‌بریم به خاطر نوع نگاه جان‌پنداری است. در بحث آموزش هم باید ذهنیت جان‌پندار را تقویت کنیم.
      این انیماتور معتقد است نسل جدید، نرم‌افزارهای طراحی را به خوبی می‌شناسد ولی توان تولید فیلم انیمیشن را ندارد زیرا ایده و داستانی در ذهنش شکل نمی‌گیرد.
      زندی تصریح کرد: قصه‌های فولکلوریک پدیده‌ای‌ فیزیولوژیک است که باید مدیریت شود. در حال حاضر افسانه‌های ما از طریق انیمیشن‌های خارجی بیان می‌شود و ما مشتری افسانه‌های‌مان از زبان آن‌ها شده‌ایم.
      این کاریکاتوریست افزود: سه وادیِ وهم، شعر و طنز در تخیل وجود دارد و کشور ما سابقه زیاد و قدرت‌مندی در زمینه طنز دارد. طنز به دلیل کارکرد تلطیف کننده‌اش توانسته مسایل مختلف را بهتر و راحت‌تر عنوان کند. مسایل آموزشی و واقعیت‌های تلخ نیز در داستان‌های انیمیشن تخیلی، قابل روایت است.
      وی با اشاره به این‌که صنایع ادبی در ایده‌پردازی‌ها، نقش زیادی دارد گفت: کشور ما در حوزه ادبیات، کشور صاحب‌نامی است ولی متأسفانه از انتزاعی که در ادبیات وجود دارد، دور شدیم و خیال‌انگیزی را از دست دادیم و صنایع ادبی را به فراموشی سپردیم.
      این مدرس دانشگاه اضافه کرد: در شعر نیز به جای این‌که واژه به واژه ترجمه شود، بهتر است از صنعت ادبی ایهام، تشبیه، جناس و استعاره استفاده کنیم و اثر را شاعرانه ببینیم.
      وی در عین حال گفت: مخاطب بزرگسال هم با تخیل اثر درگیر می‌شود. انیمیشن‌های ما دیگر در دنیای تخیل، سیر نمی‌کند و وارد حیطه‌های دیگر شده است.
      زندی در پایان اظهار کرد: اگر قرار است اهداف آموزشی را دنبال کنیم از عنصر خیال‌انگیزی، ایده‌پردازی و ایده‌یابی نباید غافل بود. نوع آموزش‌های ما به سمت کُشتن داستان رفته است.