امسال در هفته‌ی ملی کودک چه برنامه‌ای دارید؟
- ما طرح کتاب برای همه را در سال گذشته شروع کردیم که استقبال زیادی از آن شد. امسال هدیه‌ی ما به کودکان کشور تجهیز هزار کتاب‌خانه‌ی مدارس روستایی در استان‌های کم‌تر توسعه‌یافته است.
این طرح تا الان که روزهای چهارم و پنجم هفته‌ی ملی است، چه‌طور پیش رفته؟
- در واقع امروز داریم تولد یک‌سالگی طرح «کتاب برای همه» را جشن می‌گیریم. از سال گذشته در نمایشگاه کتاب 8 هزار بروشور بین مخاطبان توزیع کردیم و از مردم خواستیم کتاب‌های بدون استفاده‌شان را به ما بدهند و اعتماد کنند که ما این را به دست بچه‌هایی می‌رسانیم که غیر از کتاب درسی کتابی ندارند. حدود 50 نفر از اعضای جوان موسسه ساعت به ساعت می‌آمدند که بتوانند با انرژی درباره‌ی این بروشورها توضیح بدهند و پاسخ‌گوی سوالات مردم باشند. استقبال زیادی شد، ما منتظر باران بودیم ولی واقعا سیل آمد. ما ابتدا ماهی 3 هزار جلد کتاب ارسال می‌کردیم، به تدریج شد 8 هزار جلد و در ماه گذشته ما 21 هزار جلد کتاب به استان‌های کم‌تر توسعه‌یافته ارسال کردیم.
در جشنواره‌ی هفته‌ی ملی کودک امسال هم استقبال مردم خیلی خوب است. ما یک صندوق کتاب داریم که سال گذشته، همزمان با نمایشگاه کتاب افتتاحش کردیم. این صندوق مثل صندوق صدقات است ولی بزرگ‌تر و مردم در آن کتاب می‌ریزند. عده‌ای کتاب می‌خریدند و عده‌ای هم از خانه می‌آوردند. ما هم با دست‌زدن و هدیه‌دادن خیرین را تشویق می‌کردیم. خود همین دست‌زدن هم جلب توجه می‌کرد و افراد بیش‌تری می‌آمدند. صندوق‌های کتاب ما در فرهنگ‌سراهای مختلف نصب شده است. وقتی کتاب‌ها به موسسه می‌آید تعداد زیادی از جوانان که عموما دانشجو هم هستند کتاب‌ها را دسته‌بندی می‌کنند. یک‌سری کتاب‌ها به دلیل نقص و پارگی تفکیک می‌شود. مُهر موسسه را روی کتاب‌های مورد تایید می‌زنیم تا هرکسی که آن را می‌خواند به کتاب‌خانه برگرداند. کتاب‌ها دسته‌بندی موضوعی و سنی می‌شوند و به استان‌های مختلف ارسال می‌شوند.
این صندوق‌ها در کدام استان‌ها وجود دارد؟
- ما برای این کار باید در استان‌ها نماینده داشته باشیم. در حال حاضر در چند استان فعالیم؛ کرمان، خراسان رضوی، قزوین، و یکی از استان‌های شمالی. البته بیش‌ترین فعالیت ما در تهران است.
چه چیزی شما را به فعالیت خیریه خصوصا در حوزه‌ی کودکان و نوجوانان و در زمینه‌های فرهنگی تشویق کرد؟
- ما ابتدا کارمان را از مدرسه‌سازی شروع کردیم. یک بار برای بازدید از مدرسه‌ای در سیستان‌وبلوچستان رفته بودیم، جایی که شب‌ها آغل گوسفندان بود و صبح‌ها کلاس بچه‌ها. در ذهنم بود که وقتی دوباره برگشتم برای آن‌ها کتاب و لوازم‌التحریر ببرم، ولی وقتی از معلم‌شان پرسیدم شما چه می‌خواهید گفت مدرسه. خب ما آن مدرسه و مدرسه‌ها را ساختیم و افتتاح کردیم. وقتی برای افتتاح مدارس می‌رفتیم با بچه‌هایی مواجه می‌شدیم که مدیران‌شان می‌گفتند به دلیل فقر اقتصادی در حال ترک تحصیل‌اند. تصمیم گرفتیم از این بچه‌ها حمایت کنیم و حمایت تحصیلی به این ترتیب شکل گرفت. مثلا وقتی برای افتتاح مدارس می‌رفتیم می‌دیدم کتابی غیز از کتاب درسی ندارند پس تصمیم گرفتیم برای ایشان کتاب ببریم. می‌دیدیم که تجهیزات آموزشی ندارند، تصمیم گرفتیم بخشی به عنوان «رای به» (رایانه برای همه) به وجود بیاوریم که برای مدارس کامپیوتر و تجهیزات آموزشی می‌فرستادیم.
فعالیت خیریه سختی‌ها خودش را دارد؛ چه چیزی خستگی کار را از تن‌تان به‌در می‌کند؟
- به نظر من اصلا خستگی ندارد. گاهی که به استان‌های مختلف سفر می‌کنیم می‌گویند شما خسته شدید؛ ولی ما می‌رویم که خسته شویم و این خستگی لذت‌بختش است. وقتی شوروشوق بچه‌ها را ببینید، لذتی که از نشستن روی نیم‌کت‌های نو، احساسی که در مدرسه‌ی نوی استاندارد دارند؛ هر چقدر هم خسته باشید رفع می‌شود.
در پایان اگر سخنی دارید بفرمایید.
- از همه‌ی مردم درخواست می‌کنم به کتاب و کتاب‌خوانی خیلی توجه کنند. کشورهایی پیش‌رفت می‌کنند که مردم آن کتاب‌خوان‌اند. در درجه‌ی دوم از مردم می‌خواهم اگر کتاب‌های بدون استفاده در خانه دارند به ما بدهند، حتی کتاب‌های کنکور بچه‌هایشان. ما در استان سیستان‌وبلوچستان و خراسان رضوی کلاس کنکور داریم و این کتاب‌ها را برای آن‌ها می‌فرستیم. سال گذشته 75 رتبه‌ی زیر هزار از همین کلاس‌های کنکور داشتیم که نتیجه‌ی همین کتاب‌های اهدایی است. مردم می‌توانند اگر کتابی دارند به ما بدهند و اصلا بیایند به عنوان نیروی کمکی به ما کمک کنند. از ناشران مختلفی که به ما کتاب دادند تشکر می‌کنم، همین‌طور کسانی که کتاب‌خانه‌ی شخصی‌شان را به ما دادند. از کانون پرورش فکری تشکر می‌کنم که 2 هزار جلد کتاب به ما اهدا کردند. درخواستم از مردم و سازمان‌های دولتی و خصوصی این است که کمک‌مان کنند. نه فقط کتاب، چراکه بحث مدرسه‌سازی در اولویت برنامه‌های ما است. شاید شما نتوانید به تنهایی یک مدرسه بسازید ولی می‌توانید حتی آجر یک مدرسه را بسازید. بنابراین بیایید و کمک کنید. ما الان در سیستان‌وبلوچستان 126 هزار دانش‌آموز بازمانده از تحصیل داریم که تمام این‌ها طعمه‌ند برای کشورهای همسایه. ما باید به این‌ها کمک کنیم. در خانه‌ها، کارخانه‌ها، ادارات، و شرکت‌ها اگر کامپیوتر دست دوم دارند به ما بدهند، به‌روزرسانی‌شان می‌کنیم و به مناطق مختلف می‌فرستیم. مردم می‌توانند از دانش‌آموزهایی ما حمایت تحصیلی کنند. مدیر هدایت تحصیلی ما مراحل کار را به مردم توضیح می‌دهد، اطلاعات دانش‌آموز را می‌دهد. مردم می‌توانند هر کدام از این دانش‌آموزان را با ماهی 30 هزار تومن بورسیه کنند. دانش‌آموزهای در حال ترک تحصیل زیادی داشتیم که الان به مرحله‌ی فوق لیسانس رسیده‌اند.
گفت‌وگو از علی‌اکبر امینی
