به گزارش روابط عمومی اداره کل کانون استان آذربایجان شرقی؛ علی خانجانی این مطلب را در پاسخ به پرسشی درباره نقش و جایگاه قصه‌های بومی محلی و هم‌چنین دوزبانه در تبیین باورها و فرهنگ ادبیات عامه اظهارداشت و با یادآورشدن این موضوع که «دوزبانه»، اصطلاحی است که بعد از شکل‌گیری جشنواره‌های قصه‌گویی رایج شده، گفت: توجه به این مهم، علاوه بر جشنواره‌ها، زمینه‌ی بروز گویش و لهجه‌های کشور را در مراکز فرهنگی هنری کانون نیز فراهم‌می‌سازد.
خانجانی اضافه‌کرد: قصه‌های بومی محلی و قصه‌گویی‌های دوزبانه، راه را برای پردازش بیشتر قصه و برخوردارکردن آن از ضرب‌المثل، لالایی، گفتار بزرگان و آرایه‌هایی ازاین‌دست مهیا کرده و زمینه انتقال ارزش‌های فرهنگی ایرانی اسلامی را به مخاطبان موجب می‌شود.
وی درعین‌حال، وظایف کاری و رسالت‌های تربیتی مربیان کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان در جهت آشنایی کودکان و نوجوانان با فرهنگ حاکم بر دیار خود را مورد توجه داد و افزود: شاکله‌های فرهنگی چون: زبان، لباس، سنت‌ها و آیین‌های محلی به‌یقین باعث تقویت ریشه‌ها و هویت در آینده‌سازان خواهد شد.
این نویسنده در ادامه، اهمیت پاس‌داشت متون کهن نظم و نثر فارسی را خاطرنشان کرد و با اشاره به جاذبه‌های آن گفت: علاقه‌مندان به قصه‌گویی می‌توانند افزون بر مطالعه این آثار پُربها، فرصت‌های تازه‌ای برای استفاده از قصه‌ها و حکایت‌های این کتاب‌های فاخر ایجاد کنند.
او درعین‌حال راهکارهای مناسبی جهت بهره‌مندی از این گنجینۀ ادبیات داستانی برای علاقه‌مندان ارایه داد و استفاده از کتاب‌های بازنویسی شده بازآفرینان و هم‌چنین دست‌یابی مستقیم و بی‌واسطه را برای نیل به این منظور مفید دانست.
علی خانجانی در ادامه به پرسشی در ارتباط با راهکارهای پیشنهادی برای توجه افزون‌تر به بخش«قصه پژوهی» پاسخ گفت و اظهار داشت: یک واقعیت مهم و جهانی وجود دارد و آن نیز مردم‌شناسی و جامعه‌شناختی از طریق قصه‌های هر دیار است که به شکلی خیلی جدی در کشورهای پیشرفته دنبال می‌شود و برای آن نیز رشته‌های دانشگاهی تعریف‌شده است.
وی ادامه داد: لازم است با برنامه‌ریزی دقیق و بلندمدت و در کنار قصه‌گویی، نگاهی ویژه نیز به «قصه پژوهی» داشته باشیم و با طبقه‌بندی قصه‌ها و فراهم کردن فرصتی برای دست‌یابی قصه‌پژوهان و جامعه‌شناسان به این منابع، قصه‌های کشورمان که سرشار از باورها و ارزش‌های فرهنگی ایرانی اسلامی است را به‌عنوان سفیران فرهنگی، اعتقادات و باورهای این دیار، بیش از گذشته به مخاطبان معرفی‌کنیم.
این پژوهشگر که درگذشته مسوولیت مرکز پژوهش‌ها و ترویج قصه‌های ایرانی در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان را برعهده داشت، در پایان ابراز امیدواری کرد که این مرکز تازه تأسیس، راه را برای فعالیت مربیان و دیگر علاقه‌مندان به عرصه‌ی قصه‌گویی و قصه‌پژوهی بازکرده و افزون بر فراهم‌سازی زمینه‌های لازم برای جمع‌آوری و ثبت قصه‌های بومی محلی، با دعوت از صاحب‌نظران عرصه‌ی «قصه پژوهی» در برنامه‌های جنبی جشنواره‌ها، به ترویج فرهنگ قصه‌گویی کمک‌کند.
