به گزارش اداره کل روابط عمومی و امور بینالملل کانون، احسان توسلیزاده کارگردان و تهیهکننده انیمیشن «دیدی و بودی» که در بخش تلویزیونی یازدهمین جشنواره بینالمللی پویانمایی تهران حضور دارد درباره داستان این انیمیشن گفت: «دیدی و بودی» مجموعه انیمیشنی است که به اتفاقهای روزمره دو شخصیت به نامهای «دیدی» و «بودی» میپردازد. «دیدی» در پی ناکامیهای مستمر و ورشکستگی، کارگاه متروکهای را خریده است تا در آنجا کسب و کار جدیدی به راه انداخته و زندگی تازهای را آغاز کند، اما در بدو ورود به کارگاه متوجه میشود ربات صاحب قبلی کارگاه که «بودی» نام دارد در کارگاه باقی مانده و در تمام این سالها به تنهایی به زندگی خود ادامه داده است و البته به هیچ عنوان قصد ترک آنجا را ندارد.
این کارگردان افزود: «دیدی» چارهای ندارد جز آنکه زندگی در کنار ربات را انتخاب کند ولی تفاوت رفتاری و مهارتی هر دو شخصیت سبب وقوع ماجراهایی جذاب در هر قسمت میشود.
وی درباره حضور این انیمیشن در دیگر جشنوارههای پویانمایی در سطح جهان گفت: انیمیشن «دیدی و بودی» تاکنون به جشنوارههای انیماسایروس یونان، آکروتی هند، این شورت فیلم نیجریه، کینگزتون جامائیکا و نیومدیای چین راه یافته و در جشنواره ماک کشور هند موفق به دریافت جایزه بهترین مجموعه تحت وب شده است. در ایران نیز در جشن انیمیشن ایران دو عنوان نامزدی بهترین سریال و بهترین موسیقی را داشته و در جشنواره فیلم کودک و نوجوان اصفهان نیز حضور داشته است.
کارگردان انیمیشن «دیدی و بودی» درباره دلیل حضورش در جشنواره پویانمایی تهران توضیح داد: جشنواره پویانمایی تهران تنها جشنواره تخصصی و گسترده انیمیشن در ایران و فرصت مناسبی برای دیده شدن آثار در بین اهالی انیمیشن است.
وی در بخش دیگر صحبتهایش با اشاره به اینکه انیمیشن به دلیل نیاز به تخصص و درک هنری حوزه پیچیدهای است، عنوان کرد: در هر صنعتی نیروی انسانی ماهر و توانمند به عنوان نقطه قوت آن صنعت شناخته میشود که انیمیشن ایران نیاز به نیروی متخصص بیشتری دارد و از سوی دیگر باید توان حمایت از این نیروها را داشته باشد.
توسلیزاده با تاکید بر اینکه سرمایهگذاران باید تصویر حرفهای از تولید انیمیشن داشته باشند، گفت: برخی تولید محتوا به ذائقه شخصیشان را بهانه حمایت و تولید انیمیشن دانسته و بودجههای کلان و سرگردانی را وارد این حوزه کردهاند که به جرات میتوان حاصل آن را از بین رفتن استودیوهای کوچک و انگیزههای فردی، ایجاد فرصت برای افراد نابلد و تولید محصولاتی نهایتا آرشیوی با هزینههای بالا دانست.
وی در مورد نقش بخش خصوصی در حوزه انیمیشن گفت: با توجه به اینکه اکثر زیرساختهای مربوط به پخش آثار انیمیشن در ایران در دست بخش دولتی است بنابراین حضور بخش خصوصی به سختی اتفاق میافتد؛ هر چند معتقدم آنچه باعث پیشرفت یا تغییر در کیفیت انیمیشن ما شده از همین خواسته بخش خصوصی و سرمایهگذاری اندکش در این حوزه شکل گرفته است.