در این جشنواره، زعفر احدزاده در خصوص فلسفه آیین باران خواهی گفت: آیین باران خواهی «چومچه خاتئن» ازجمله رسوم بسیار نیک گذشتگان بوده که معمولاً در فصل بهار به جهت نیاز مزارع، باغات، مراتع و... به نزولات آسمانی، با راهنمایی بزرگ‌ترها و توسط کودکان اجرا می‌شود و در تمامی نقاط کشور در وجه و قالبی خاص و فرهنگ آن منطقه اجرا و در استان اردبیل و شهرستان کوثر نیز شمایل خاص خودش را دارد.
احدزاده تصریح کرد: در این آیین، اشعاری که ریشه استمداد و طلب از حضرت حق دارد توسط کودکان و نوجوانان سمبل معصومیت خوانده می‌شود و بزرگ‌ترها، به ویژه پیرزنان مدیریت این فرآیند را بر عهده‌دارند و اگر به دنبال این استمداد از خداوند متعال نزولات آسمانی به زمین برسد، پیرزنان آشی را که پخته‌اند بین رهگذران و اهالی توزیع می‌کنند و بلافاصله پس از اتمام باران نیز، باز کودکان شعر دیگری را در ابراز شادمانی خود می‌خوانند.
مدیرکل کانون استان به عنوان بانی احیای این رسم نیکو که در حال فراموشی است، خاطرنشان کرد: شش سال قبل اولین جشنواره مربوط به آیین باران خواهی را با کمک دوستان علاقه‌مند و فرهنگ دوست و همکاری برخی نهادها احیا کردیم و با اینکه در آن سال‌ها مسئولیتی در کانون استان نداشتم، ولی مرکز فرهنگی هنری کانون کوثر در همه این سال‌ها در زنده نگه‌داشتن این آیین مشارکت داشت و سال به سال با نظم بیشتری این کار فرهنگی عملیاتی می‌شد و مشارکت کودکان و نوجوانان وجه ارزشمند و مؤثر این جشنواره بود.
او ادامه داد: کانون استان در کنار رسالت ذاتی خود در قالب برنامه‌های مشارکتی، تأثیر فرهنگی مؤثری در استان از خود نشان داده است و در همایشی این‌چنینی با حضور بیش از ۵ هزار شهروند استان برگزار شد، تأثیر بنیادی در راستای معرفی توانایی‌های این نهاد فرهنگی داشت که می‌تواند به نفع مجموعه باشد.
احدزاده بابیان اینکه فعال‌ترین و پرمخاطب‌ترین غرفه، برپایی کارگاه‌های فرهنگی هنری کانون بود،گفت: ایستگاه نقاشی و بازی‌های بومی محلی «چومچه خاتئن» با راهنمایی مربیان و اجرای اعضای کانون شهرستان و با مشارکت خانواده‌ها و نسل کودک و نوجوان، جذابیت خاصی به این جشنواره بخشید.
گفتنی است، شعری که کودکان با لباس محلی و کاملاً هماهنگ می‌خواندند و در راستای طلب باران از خداوند متعال بود، شامل:
چوچمه خاتئن نه ایستَر الله دان یاغیش ایستَر الله بیر یاغیش ایله داغی داشی یاش ایله
زمی لری گوموش ایله آلله داغئن بولوتی یتیم لرین اومودو آلله سن یاغئش ایله
آرپا، بوغدا قورودی چومچه خاتئن نه ایستَر آلله دان یاغئش ایسته ر الی خمیرده قالمئش
بیرجه قاشئق سو ایستَر و ...
از قدیم عقیده اهالی بر این بود که بعدازاین کار باران خواهد بارید و گویا همیشه باران رحمت خدا هم نازل‌شده است.
همچنین، شعری که پس از باران و در راستای ابراز شادمانی کودکان و به صورت گروهی خوانده می‌شود، شامل اشعار موزون زیر است:
یاغدی یاغیشلار، بانلادی قوشلار، ایسلاندی داشلار ... سن هاردا قالدین؟ (باران بارید، پرندگان آواز خواندند، سنگ‌ها خیس شدند... تو کجا مانده‌ای؟)
اشعار محلی زیبای دیگری نیز در ادبیات عامیانه مردم در خصوص باران وجود دارد که معمولاً پس از نزول این نعمت الهی زمزمه می‌شود. گهگاه افراد شرکت‌کننده در آیین‌های باران خواهی پس از بارش باران، این شعرها را می‌خوانند. ازجمله:
یاغئش یاغئر یاغا یاغا، بیری دوشور بیزیم باغا، گلین گئدک بیزیم باغا، بیزیم باغا اویناماغا
اویناماغئن واختی دئیل، قئزئل گولون تاختی دئیل.
و نیز شعر دیگری بدین مضمون خوانده می‌شود:
یاغدی یاغئش لار، بانلادی قوش لار، چول ده چوبان لار، حیوان قویون لار، بیجارا تالیشلار، گیروده ایش لر، قَیچینی دیشلَر.
