به گزارش روابط عمومی اداره کل کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان خراسان رضوی، این انجمن با محوریت داستان و با حضور لیلا صبوحی نویسنده و مدرس داستان همراه بود.

داستان «اره ماهی» اثر زهرا بیژن یار، داستان «اینجا همیشه شب است اما تاریک نیست» اثر آرزو تحققی، «قاب عکس» اثر غزاله ناجی، داستان ابوالفضل نیازی، «نامه ای به تو» اثر فاطمه نخعی از جمله داستان‌هایی بود که خوانده و با نقد و بررسی اعضا و مهمان جلسه همراه شد.

لیلا صبوحی در توضیح داستان‌ها علاوه بر اشاره به نکات داستانی از تجربیات نویسندگان نیز سخن گفت.

نویسنده «پاییز از پاهایم بالا می‌رود» گفت: تکرار منولوگ یک شخصیت که نتیجه استرس است می‌تواند امری قابل قبول باشد اما وقتی جمله بندی این تکرارها، کاملا بی‌نقص است، نمی‌توانیم آنرا به عنوان دیالوگ یک شخصیت مضطرب بپذیریم.

صبوحی با اشاره به بیت معروف «دشمن طاووس آمد پرّ او» خطاب به اعضای انجمن ادبی افزود: توصیف­ها اگر چه که نقطه قوت یک اثر هستند اما می‌توانند "پرّ طاووسِ" داستان شما باشد. اگر توصیف‌ها طولانی و ملال آور باشد به ضعف داستان شما منجر شده و جذابیت داستان را از بین می‌برند.

او همچنین درباره سوژه‌های تکراری توضیح داد که درست است که برخی سوژه‌ها از جمله عشق و یا شکست عشقی از جمله سوژه‌های تکراری است اما ما می‌دانیم بسیاری از شاهکارهای ادبیات با همین سوژه‌های تکراری نوشته شده‌اند. پس نمی‌توان سوژه را زیر سوال برد؛ بلکه طرز نوشتن و شیوه بیان و از همه مهم‌تر اندیشه است که اثر را فاخر می‌کند.

نویسنده «سیاوش اسم بهتری بود» گفت: وقتی داستانی را می‌خوانیم پیش‌فرض ذهنی این است که قهرمان داستان، همان جنسیت نویسنده است. نکته مهم این است که اگر خلاف آن بود نویسنده در همان ابتدای داستان باید به روشنی و صراحت به جنسیت شخصیت داستان اشاره کند. این نکته هم باید مورد توجه قرار بگیرد که بافت جملات زنان و مردان متفاوت است. مثلا زنان از قید و صفت بیشتر استفاده می‌کنند و تردید در بیان مردان کمتر است. این بافت جملات است که مخاطب در داستان شما دچار سردرگمی می‌شود و جنسیت شخصیت داستان را تشخیص نمی‌دهد.

وی در پایان به اعضا توصیه کرد که تلاش کنند در داستان‌ها از «من فردی» به «من انسانی» برسند تا افراد بیشتری با احساسات داستان شریک شوند.

عکس یادگاری و امانت کتاب از قفسه انجمن ادبی پایان بخش برنامه بود.