به گزارش روابطعمومی ادارهکل کانون استان سمنان، دوره آموزش قصهگویی هفت گنبد با دعوت از علیمراد خرمی مدرس قصهگویی، کارشناس فرهنگی کانون پرورش فکری استان مازندران و داور چند دوره جشنواره قصهگویی روز یکشنبه ۱۰ شهریورماه ۱۳۹۸ به مدت هشتساعت ویژه ۳۵ مربی فرهنگی، هنری و ادبی کانون با هدف آشنایی و توانمندسازی مربیان در زمینهی بازنویسی و بازآفرینی متون کهن، کسب مهارت مربیان در زمینهی اجرای فعالیت قصهگویی، تشویق و ترغیب مربیان برای حضور کمّی و کیفی در جشنواره قصهگویی و...، در سالن کنفرانس مجتمع فرهنگیهنری کانون پرورش فکری سمنان برگزار شد.
نبیاله خدابخشی مدیرکل کانون استان سمنان، ضمن ابراز خرسندی از شرکت مربیان در این دوره و تسلیت فرارسیدن ایام سوگواری آقا اباعبداللهالحسین(ع)، ماه محرم را ماه قصههای پر غصه، عنوان و اظهار کرد: کانون، هسته و مرکز است و یکی از ویژگی مثبت کانون پرورش فکری این است که در نقطهنقطهی ایران پهناور، حضور دارد و با سازماندهی فعالیت میکند.
خدابخشی در ادامه، شوق حضور در کانون را مرهون تلاش و همدلی کارکنان این مجموعه دانست و گفت: اتفاق بزرگ را مربیان رقم میزنند و مدیران تنها شرایط، فضا و بستر مناسب برای کسب و تبادل تجربه را فراهم میکنند و امیدواریم کانون در دوره جدید مدیریتی خود با ایجاد همدلی، شور و نشاط و تعامل با سایر دستگاههای فرهنگی، دورهای طلایی را رقم بزند.
مدیرکل کانون استان سمنان در پایان سخنانش تأکید کرد: با روشها و فنون جدید آشنا شویم و با مطالعه بیشتری که در عمل جریان پیدا کند به هدف نهایی خود دست یابیم.
شناخت و بررسی هفت گنبد در قصهگویی
خرمی ضمن ابراز خرسندی از دیدار مدیرکل، کارشناسان و مربیان کانون استان سمنان از قصه، مخاطب و قصهگو بهعنوان سه رکن اصلی قصهگویی نام برد و در ادامه با اشاره به درونیشدن قصه به معرفی هفت گنبد متن، شخصیت، مکان، سکانس، مناسبسازی نقل، هفت اجرا برای خود و هفت اجرا برای دیگران در قصهگویی پرداخت.
داور قصهگویی همچنین با بیان تفاوت بین زبان، گویش و لهجه اظهار داشت: زبان، یک نظام صوتی قراردادی است که بهوسیلهی دستگاه گفتار آدمی تولید میشود و افراد جامعه آن را برای ارتباط با یکدیگر بکار میبرند و هر زبان در طول تاریخ تحت تأثیر عوامل جغرافیایی، فرهنگی، برخورد زبانها و جز آن دستخوشِ دگرگونیهای فراوانی میشود که در نتیجهی گونهها و صورتهای متفاوتی از آن پدیدار میشود و اینگونهها و صورتهای مختلف را لهجه و گویش مینامند.
خرمی در بخش دیگر سخنان خود افزود: لهجه، صورت تغییریافتهای از یک زبان است که برای سخنگویان آن زبان، قابل فهم باشد و معمولاً تنها تفاوتهای آوایی و واژگانی با یکدیگر دارند.
مدرس قصهگویی یادآور شد: گویش، صورت تغییریافتهای از یک زبان است که برای گویشوران زبان دیگر به سختی قابل فهم است و علاوه بر تفاوتهای آوایی و واژگانی، تفاوتهای دستوری با یکدیگر دارند.
خرمی همچنین با بیان اینکه «ضمیر ناخودآگاه جمعی» از روان خود فرد نشأت نمیگیرد؛ بلکه حاصل انباشته شدن تجربیات عام بشر است، گفت: تصاویر ذهنی که در این ضمیر ناخودآگاه جمعی جای دارند «کهنالگو» مینامند که اسطوره، نمودی از آن است.
گفتنی است؛ تمرین آوایی، بیان قصهی صحنهای و ۹۰ثانیهای از سوی مربیان، تجلیل مدیرکل کانون استان سمنان از مدرس قصهگویی و...، برخی از برنامههای این دوره بود.