آقای حلیمی بفرمایید یک قصه خوب چه ویژگی‌هایی را باید داشته باشد؟
قصه‌گویی یک امر فطری است و انسان فطری قصه‌گو است و باید روی قصه‌گویی خود کار کند تا بتواند شکوفایش کند. قصه‌گو باید فضایی را در قصه فراهم کند که مخاطب بتواند با آن همزادپنداری کند و این امر یک‌سری ملزومات دارد مثل: بیان خوب، استفاده درست از فضا و اشیا، استفاده از زبان بدن و... این‌ها وقتی درست استفاده شود مخاطب با قصه‌گو همزادپنداری می‌کند.
این دوره جشنواره و قصه‌ها را چگونه دیدید؟
درجشنواره بیست‌ودوم به نظر می‌رسد یک رشد کیفی و کمی اتفاق افتاده است به‌خصوص کیفی و این جای خوشحالی دارد. اگر سازوکار لازم برای پرورش قصه‌گویان بلاخص نوجوان فراهم شود ما در آینده نه چندان دور شاهد درخشش بیشتر قصه‌گویان خراسانی خواهیم بود. خراسان تاریخ طولانی در قصه‌گویی دارد و داشتن این پیشینه می‌تواند به نسل قصه‌گویان امروز کمک کند؛ البته اگر قصه‌گویان توجه به پیشینه قصه‌گویی استان خود داشته باشند.
آیا شما پیشنهادی برای بهتر شدن دارید؟
اهمیت دادن به نوجوانان شهرستانی قبل از جشنواره می‌تواند کمک کند. مثلاً کارگاه‌های آموزشی در شهرستان برای نوجوان‌ها برگزار شود و آموزش لازم باید به این عزیزان داده شود تا بتواند در این رویداد فرهنگی بهتر حاضر شوند.
پیشنهاد بعدی من در خصوص مربیان کانون است. مربیان کانون طی سال‌ها تجربه خوبی به دست آورده‌اند که می‌تواند در ترویج این رشته موثر باشد و ما به این مربیان بی‌توجه هستیم و از ظرفیت‌های آنها استفاده لازم را نمی‌بریم.
به نظر شما آسیب‌هایی که در این دوره از جشنواره مشاهده کردید چه بود؟
یکی از چیزهایی که من را اذیت می‌کند استفاده از کلیشه است. هنرمند باید به این نکته توجه داشته باشد که استفاده زیاد از کلیشه، خود او را کلیشه می‌کند. هنرمند باید خلاقیت را در دستور کار خود قرار بدهد. متأسفانه در این دوره از جشنوراه هنوز قصه‌گویانی بودند که درگیر کلیشه‌ها بودند و نتوانسته بودند از کلیشه فاصله بگیرند. پیروی از کلیشه‌ها در هر سه بخش جشنواره بزرگ‌ترین آسیب جشنواره بود.
یکی دیگر از این نکته‌ها، توجه نداشتن به تفاوت قصه‌گویی و گویندگی و خاطره‌گویی است. باید حواسمان باشد که قصه‌گویی متفاوت است با خاطره‌گویی و گویندگی.
بعضی از عزیزان بیشتر از اینکه قصه‌گویی کنند بازیگری می‌کنند. همه عزیزان می‌دانند که ابزار قصه‌گویی، بیان است هر چند چیزهای دیگر مکمل این هنر هستند. پس باید حواسمان باشد که جای قصه‌گویی و بازیگری عوض نشود.
سخن پایانی
در پایان می‌خواهم از راه‌اندازی انجمن قصه‌گویی که امسال کلید خورد تشکر کنم و از مسئولان استانی تقاضا دارم که به این انجمن توجه ویژه داشته باشند؛ چون انجمن می‌تواند بسترساز رونق قصه گویی در استان باشد.
