عملیات قصه‌گویی از قلب شروع و به ذهن می‌رسد

نخستین کارگاه آموزشی بیست‌ودومین جشنواره بین‌المللی قصه‌گویی با موضوع «قصه‌گویی به منظور تاثیر بر روح و جان» با حضور ساره قصیر از لبنان و نسرین سجادیان، مدیر بخش علمی این جشنواره برگزار شد.

به گزارش اداره کل روابط عمومی و امور بین‌الملل کانون، این کارگاه قصه‌گویی با آموزش ساره قصیر از لبنان و استقبال تعداد زیادی از اولیاء تربیتی، قصه‌گویان و علاقه‌مندان از داخل و خارج از کشور، صبح روز سه‌شنبه ۲۶ آذر، ساعت ۱۰ در سالن کنفرانس شماره دو مرکز آفرینش‌های فرهنگی هنری کانون برگزار شد.

نسرین سجادیان، مدیر بخش علمی جشنواره بین‌المللی قصه‌گویی توضیح‌های کوتاهی درباره این نشست ارائه داد و از ساره قصیر برای حضور در  کارگاه دعوت کرد.

ساره قصیر پیش از شروع آموزش از همه درخواست کرد که هیچ وسیله‌ای در دست نداشته باشند و صرفاً تمرینات مورد نظرش را انجام دهند.

بخشی از تمرینات این استاد با تشکیل شدن دایره‌ای از شرکت‌کنندگان به دور هم و انجام تمرین‌های لامسه شروع شد.

در ادامه شرکت‌کنندگان با صدای بلند جمله «یکی بود یکی نبود» را با آوای حیوانات مختلف بیان کردند.

او در ادامه درباره اهمیت قصه توضیح داد: هر کدام از ما حرکات جسم، روح و احساسات مختلفی داریم و هر کدام از ما باید به قصه‌های کودکی‌مان برگردیم. اگر از شما بپرسند که از خودتان بگویید، قطعاً به قصه‌ای می‌رسیم. قصه باید به دل بنشیند اما هر قصه‌ای به دل نمی‌نشیند.

قصیر افزود: قصه و قصه‌گو باید در نشستن قصه بر جان مخاطب موثر باشد. این مساله مهم به دو عامل نحوه اجرای قصه‌گو و نیز مضمون قصه برمی‌گردد.

او در ابتدا به آموزش اجرای موثر قصه‌گو پرداخت و در این باره تاکید کرد: چشم دل، ارتباطی مهم بین قصه‌گو و مخاطب است. عضلات اطراف چشم در این انتقال حس نقش مهمی دارد. چشم، مجرای اولیه ارتباط است. متاسفانه اغلب قصه‌گویان از چشم‌هایشان حین قصه‌گویی بی‌بهره می‌مانند. این چشم‌ها شیشه‌ای است. عملیات قصه‌گویی از قلب شروع و سپس به ذهن می رسد. متاسفانه قصه‌گویان همه جزئیات را حفظ می کنند و به خاطر می‌سپارند، اما حس نمی‌کنند. ما باید قصه را مانند کودکی که دوستش داریم و او را پرورش داده‌ایم، در نظر بگیریم.

این کارشناس در ادامه گفت: قصه‌گو به شیوه‌ای که نویسنده، قصه را نوشته می‌خواند، در حالی‌که قصه‌گو باید قصه را از قلم و کاغذ رها کند. قصه در حین گویش باید از قالب نوشتاری جدا شود.

ساره قصیر با این باور که هر قصه تحت تاثیر روحیه قصه‌گو و انتقال سینه به سینه تغییر می‌کند، شرکت‌کنندگان را به قصه‌گویی برای یکدیگر دعوت کرد. او تاکید کرد: هر فرد و قصه‌گو دایره‌ای دارد ‌و باید مساحت دایره‌اش را با مساحت دایره فرد دیگر اشتراک دهد. این شیوه در بخش‌های مختلف زندگی اهمیت دارد.

قصیر در بخش دیگری از این کارگاه به عنوان مثال برای حضار قصه‌ای تعریف و در خلال این قصه به اهمیت توصیف جزئیات در قصه‌گویی تاکید کرد. او اشاره کرد: قصه‌گو باید حیرت‌انگیز باشد، طوری که مخاطبان هر لحظه در صدد تشویق قصه‌گو برآیند.

او در پایان تاکید کرد: جسم‌تان را در حین قصه‌گویی آزاد کنید. بدن قصه‌گو باید متحد و یکپارچه حرکت کند، نه این‌که یک بخش خاصی از بدن جلوتر و برجسته‌تر از بخش‌های دیگر باشد. باید بیش از هر عاملی به حرکات دست‌هایمان مسلط باشیم. کل حرکات بدن باید مثل ریتم موسیقی هماهنگ باشد.

در پایان، شرکت‌کنندگان سوال‌های خود را مطرح کردند و ساره قصیر بعد از پاسخ‌گویی، جلسه کارگاه را به پایان رساند.

یادآوری می‌شود؛ بیست‌ودومین جشنواره بین‌المللی قصه‌گویی از ۲۶ تا ۳۰ آذر ۱۳۹۸ در مرکز آفرینش‌های فرهنگی هنری کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان واقع در خیابان حجاب تهران برگزار می‌شود.

برچسب‌ها

ارسال نظر

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
7 + 0 =