به گزارش روابط عمومی ادراه کل کانون پرورش فکری کودکان ونوجوانان استان فارس، رییس گروه پژوهش و ترویج قصه‌های ایرانی در این نشست که با حضور مربیان و رابطان قصه‌گویی کانون فارس، اعضای نوجوان ومادران قصه‌گو برگزار شد از زبان بدن، کاربرد و میزان استفاده از آن در قصه‌گویی گفت.
به گفته‌دارابی، زبان بدن در قصه‌گویی برای قصه‌گو یک ابزار است و باید بداند این زبان کجا می‌تواند به او کمک کند تا بر تأثیرگذاری بیشتر کلام بیفزاید چون قصه‌گو علاوه بر فن‌بیان، می‌تواند با زبان بدن مخاطب خود را تسخیر کند.
مسوول دبیرخانه جشنواره بین‌المللی قصه‌گویی در ادامه گفت: قصه‌گو علاوه بر تمرکز بر زبان بدن خود باید با زبان بدن مخاطب هم آشنا باشد، اگر قصه‌گو از زبان بدن استفاده کند اما به زبان بدن مخاطب دقت نکند نمی‌تواند به خوبی قصه را روایت و تأثیرگذاری مطلوب آن را در شنونده و بیننده مشاهده کند.
به گفته‌ی این قصه‌گو، تعامل با مخاطب فقط با گفتمان نیست. تعامل در زبان بدن هم وجود دارد چون
این زبان، جز تأثیر حرکتی و ایجاد تعامل، پیام هم دارد. باید زبان بدن مخاطب را شناخت زیرا هر حرکتی که هنگام شنیدن قصه، از او دیده می‌شود معنایی دارد.
دارابی از دو نمونه زبان بدن گفت: زبان بدن ذاتی، مثل خندیدن، که در همه‌ی دنیا شادی را نشان می‌دهد و در همه جا به یک معناست و زبان بدن اکتسابی که ممکن است فرهنگی‌های مختلف متفاوت باشد.
او در ادامه گفت: اهمیت ایجاد ارتباط توسط زبان بدن در سال ۱۹۶۰ به‌طور جدی مورد مطالعه قرار گرفت و یک میلیون زبان بدن شناسایی شد. بر این اساس در ایجاد یک ارتباط فقط هفت درصد استفاده از کلام تأثیرگذار است. ۳۵ درصد آوای کلام و ۵۸ درصد زبان بدن نقش‌آفرینی می‌کند.
زمان و مکان، جنسیت، جغرافیا و فرهنگ از دیگر مواردی بودند که به گفته‌ی این مدرس قصه‌گویی بر زبان بدن قصه‌گو تأثیرگذارند.
سومین نشست انجمن قصه‌گویی کانون فارس با روایت قصه از سوی اعضای انجمن و تحلیل قصه و زبان بدن قصه‌گویان همراه بود.