به گزارش روابط عمومی اداره کل کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان خراسان‌رضوی، این نشست که به همت آفرینش­های ادبی استان برگزار شد، علاوه بر تحلیل، نقد و آسیب­ شناسی کارگاه‌های ادبی مجازی با موضوع کارگاه داستان پیشرفته و آموزش مبانی داستان مدرن نیز همراه بود.

سمیه سلامی ­راد، کارشناس ادبی استان در توضیح این خبرگفت: این وبینار آموزشی، صبح  روز شنبه ۱۵ شهریور و با حضور حسین عباس­ زاده به عنوان مدرس کارگاه و موضوع آموزش مبانی داستان مدرن آغاز و با همراهی بیش از ۴۰ کاربر علاقمند از میان مربیان و اعضا انجمن­های ادبی آفتاب مشهد و مهتاب شهرستان­های استان ادامه یافت.  

حسین عباس‌زاده با اشاره به فلسفه داستان مدرن، یادآور شد: از قرن ۱۶ و بعد از جریان رنسانس و جنبش مدرنیته اتفاق افتاد و تا قرن۲۰ به کمال خود رسید.

عباس­ زاده ادامه داد: نظریه زیگموند فروید و تعریف او از ضمیر ناخود آگاه انسان، تاثیر فراوانی در جریان ادبیات مدرن داشت. ادبیاتی که برخلاف ادبیات رئالیستی رویکرد متفاوتی دارد.

حسین عباس­ زاده در ادامه افزود: از آنجا که مکتب رئالیسم نمایش دهنده­ی واقعیت­ هابیرونی است،   هنری را ارزشمند می­داند که نشان دهنده­ی جهان بیرون و واقعی باشد. در مقابل این دیدگاه مدرنیست‌ها معتقدند: جهان بیرون، جهان واقعیت­ها نیست چرا که ما از یک منظره واحد برداشت‌های متفاوت و یا احساس­های متضاد داریم. بنابراین چیزی که به عنوان واقعیت، جلوه می­کند، جهان درون انسان­ها است.

نویسنده کتاب «خوش به حال هیچ‌کس»، در ادامه این کارگاه آموزشی، به ویژگی‌های داستان مدرن اشاره کرد و این ویژگی‌ها را در پیرنگ، زاویه دید، فضاسازی، زمان و مکان، شخصیت پردازی و ... مورد بررسی قرار داد.

او در این­باره توضیح داد: داستان‌های مدرنیته، شخصیت محور هستند و بیشترین زاویه دید در این داستان­ها، زاویه دید تک‌گویی، حدیث نفس و جریان سیال ذهن است؛ چرا که انسان را به هزارتوی پیچیده درون انسان برده و واضح است این هزارتو را زاویه دید سوم شخص نمی‌تواند نشان بدهد. در بحث شخصیت پردازی نیز، داستان مدرن از سه بعد شخصیت اندیشه، احساس و عمل، به عامل احساس می‌پردازد. این موضوع با دیدگاه فروید و تقسیم ذهن انسان به سه بخش کنشگر نهاد، کنشگر خود و کنشگر فراخود هماهنگ است. بنابراین عدم تعادل در شخصیت‌های داستان مدرن، ناشی از کنشگر خود است که نمی‌تواند میان کنشگر نهاد و فراخود تعادل ایجاد کند.

عباس­ زاده اضافه کرد: در داستان مدرن به این کنشگر توجه ویژه می‌شود چرا که شخصیت‌های متفاوت و نامتعادل را خلق می‌کند. همچنین برخلاف داستان رئال که ما شاهد قهرمان هستیم در داستان مدرن، حضور قهرمان و ضد قهرمان معنایی ندارد. چرا که قرار نیست شخصیت بر مشکلی غلبه پیدا کند. بنابراین شخصیت‌های داستان مدرن ایستا هستند.

عباس‌زاده با اشاره به پیشروان ادبیات مدرن گفت: کافکا، ویرجینا وولف، فاکنر، همینگوی و... از جمله نویسندگان بنام خارجی در این سبک از داستان هستند.

وی درپایان درباره تاریخچه­ جریان داستان مدرن گفت: در ایران بعد از دهه ۵۰، کم­کم نویسندگانی ظهور می­کنند که گرایش به داستان مدرن دارند. اوج و بالندگی داستان مدرن در دهه ۶۰ است و با فعالیت نویسندگانی هوشنگ گلشیری همراه است. در اواخر دهه ۶۰ و اوایل دهه ۷۰ ظهور داستان پست مدرن در ایران است. برخلاف جریان های ادبی قبل، پست مدرن مخالف جریان قبلی خود(مدرن) نیست بلکه در ادامه آن آمده است.

عباس­ زاده خاطر نشان کرد: ترجمه در ورود داستان مدرنیستی به ایران نقش مهمی دارد. صادق هدایت، هوشنگ گلشیری، محمد کشاورز، زویا پیرزاد و شهریار مندنی‌پور از جمله نویسندگان داستان مدرن در ایران هستند.

در ادامه این نشست، عزت صدیقی کارشناس مکاتبه­ای استان با معرفی شواهد مثالی از داستان­های مدرن از منابع کارگاهی چون مجموعه آلاچیق درباره اهمیت تجرههای ادبی کارامد در کارگاه­­های داستان سخن گفت.

این نشست که با حضور مربیان و رابطین ادبی استان  بیش از سه ساعت به طول انجامید، با تحلیل، نقد و بررسی و آسیب شناسی کارگاه‌های ادبی طبق شیوه­نامه جدید و بیان تجربه­ مربیان در برگزاری کلاس­ها، به کار خود پایان داد.