به گزارش روابطعمومی ادارهکل کانون استان سمنان، سکینه پارسا کارشناس فرهنگی و نماینده انجمن قصهگویی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان سمنان از برگزاری جلسهی مجازی انجمن قصهگویی با موضوع «بررسی کارگردانی در قصه و تفاوت آن با نمایش»، خبر داد و گفت: در این جلسه که صبح یکشنبه ۳۰ شهریورماه ۱۳۹۹ در بستر فضای مجازی و پیامرسان واتساپ برگزار و از سوی مربیان، اعضای نوجوان و علاقهمندان به قصه و قصهگویی درخصوص تفاوت اجرای قصه در مراکز فرهنگیهنری و جشنوارهها نیز گفتوگو شد.
نماینده انجمن قصهگویی کانون استان سمنان در ابتدای جلسه با بیان اینکه همهی قصهگویان با موضوع کارگردانی در قصه، آشنا هستند، اظهار داشت: کارگردانی در قصه جدا از قصهگویی نیست.
پارسا در ادامه با اشاره به سه مرحلهی قصهگویی مبنی بر «انتخاب متن»، «پرداخت» و «اجرای قصه»، گفت: کارگردانی در مرحلهی پرداخت و اجرا صورت میگیرد و در اجرای قصه، قصهگو در نقش قصهگو نه شخص دیگر و با حفظ هویت خود برای مخاطب به بیان روایتی میپردازد.
وی همچنین یادآور شد: کارگردانی در قصهگویی همان پرداخت قصه است که در چند مرحله انجام میشود تا یک قصه برای اجرا آماده شود و اجرای قصهی صحنهای هم منحصر بهفرد بوده و بسته به نوع بیان، زبان بدن، صدای خاص، توانمندی و انرژی قصهگو و در نهایت یک اجرای خوب، متفاوت است.
کارشناس فرهنگی کانون استان سمنان با بیان اینکه گام اول و مهم در کارگردانی قصه، «انتخاب متن یا داستان» است، بهترین عامل برای انتخاب قصه را، حافظهی قصهگو و سیر مطالعاتی او در طی سالیان متمادی از کتاب، مجله، خاطره؛ حتی یک بیت شعر و هر متنی که حرف و پیامی در دل خود دارد، برشمرد.
پارسا در بخش دیگر سخنانش خاطرنشان کرد: متن قصه بایست دارای مقدمه، توالی علت و معلول و تعلیق باشد تا مخاطب را در انتظار گذاشته و او را به شنیدن قصه تا پایان آن و جمعبندی نهایی، تشویق کند.
وی در ادامه افزود: قصهگو بایست به تمام زوایای متنی که قصد روایت آن را دارد مسلط باشد و در واقع، قصه را از آنِ خود کند و به کشفِ تمام حواس درون قصه بپردازد.
نماینده انجمن قصهگویی کانون استان سمنان، حفظکردن قصه را بزرگترین آسیب به قصهگویی، عنوان و اظهار کرد: قصهگو بایست با توجه به اصل قصه، ماجرای متن آن را به خاطر بسپارد و با کلیدسازی برای حادثهها و اتفاقهای قصه، آن را درونیسازی کند.
گفتنی است؛ نماینده انجمن قصه کانون استان سمنان در بخشی از این جلسه ضمن پاسخ به سؤالهای مربیان و اعضای نوجوان درخصوص تفاوت اجرای قصه در مراکز فرهنگیهنری با قصهگویی در جشنوارهها بر ورود به قصه و ارتباط قصهگو با مخاطب از طریق انرژی صدا، نوع نگاه و زبان بدن و همچنین استفاده بجا و بهموقع از ابزار در صورت نیاز قصهگو، تأکید کرد.