به گزارش اداره‌کل روابط عمومی و امور بین‌الملل کانون، فرشته مجیب در نشست مجازی انجمن قصه‌گویی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان استان هرمزگان با تاکید بر این موضوع گفت: آستانه‌ها علامت‌هایی هستند که در قصه تغییراتی ایجاد و شنیدن قصه را برای شنونده جذاب‌تر می‌کند.
وی افزود: آستانه‌ها دو دسته داخلی و خارجی‌اند که نخست، آستانه‌های داخلی است که شامل ورود و خروج قصه می‌شود و می‌تواند کوتاه، شعر گونه و ریتمیک باشد.
مجیب ادامه داد: آستانه داخلی یکی از مهم‌ترین عناصری است که باید با آرامش در قصه رعایت شود و فرصت چشیدن مزه‌ی واژه‌ها را به شنونده بدهد.
مدرس قصه‌گویی هم‌چنین یادآور شد: آستانه‌های خارجی در طی قصه وارد می‌شود و فضاهایی را ایجاد می‌کند که شامل زمان، مکان و شخصیت‌ها است.
وی اظهار داشت: اگر از سوی قصه‌گو آستانه‌ها درست برنامه‌ریزی شود به یک چتری تبدیل می‌شود که می‌توان با آن به سلامت فرود آمد.
مجیب در ادامه با بیان این‌که تمام آستانه‌ها فضاهایی را ایجاد می‌کند که تخیلات در آن شکل می‌گیرد خاطرنشان کرد: آستانه‌ها باید به گونه‌ای طراحی شود که مطمئن باشیم در بیان قصه شنونده را با خود همراه می‌کند و این مهم تنها با تمرین زیاد به دست می‌آید.
وی با اشاره به این‌که قصه‌ها دارای رنگ هستند اظهار داشت: اولین گام در قصه‌گویی انتخاب قصه است که باید آگاهانه باشد، توجه به به ساختار قصه و بهره‌گیری از حواس پنجگانه در روایت آن، دیگر نکات مهم در قصه‌گویی است.
عضو هیات علمی دانشگاه علامه طباطبایی هم‌چنین در این نشست به ویژگی‌های لازم برای طراحی و قصه‌نویسی اشاره کرد و گفت: برای نوشتن طرح اولیه قصه نیازی به جزئیات زیاد نیست.
وی ادامه داد: قصه‌گو ‌باید فضای قصه را مانند یک پرنده از بالا نگاه و آن را مجسم کند و در مرحله بعد در طول قصه حرکت  و به این فکر کند که از کجا شروع و به کجا برسد.
مجیب افرود: باید تلاش کنیم در قصه‌گویی، خودمان باشیم از کپی کردن بپرهیزیم و مدام روی قصه کار کنیم تا احساسات درون قصه را به  شنونده بشناسانیم.
وی هم‌چنین تاکید کرد: باید روی رنگ قصه کار کنیم، بوها را در قصه‌ها بیاوریم و از آن به درستی استفاده کنیم و روشی بکار بگیریم که شنونده بتواند آن را از روی حالت‌های چهره تشخیص دهد.
مدرس کارگاه‌های قصه‌گویی کانون اضافه کرد در قصه‌گویی باید پرسش‌هایی را مطرح کنیم و آمادگی پاسخ‌گویی به مخاطب را نیز داشته باشیم.
او ادامه داد: یک قصه‌گو باید گنجینه قصه‌ی کامل باشد، او می‌تواند قصه‌ها را تغییر بدهد و آن را از آن خود کند.
این مدرس قصه‌گویی افزود: می‌توانیم تکنیک‌های متفاوتی در قصه‌گویی به کار ببریم، اوریگامی بسازیم، کیسه جادویی درست کنیم، از بدن‌مان، عروسک‌های میله‌ای، ابزارهای بومی و... استفاده کنیم تا حس واقعی ما در قصه، شنونده را با ما همراه و او را در قصه ما به پرواز درآورد.