به گزارش روابط عمومی اداره کل کانون استان اردبیل، این نشست با حضور عباس قدیرمحسنی نویسنده و مدرس ادبیات داستانی برگزار شد و او در ابتدای مباحث خود به نقل قول از مرادی کرمانی، پیشکسوت داستان طنز پرداخته و خاطرنشان کرد: نوشتهی طنز، نوشتهای است که به دل، درد بیاورد؛ به مغز، فکر و اندیشه و به لب، خنده؛ بنابراین صرف خندیدن نمیتواند نوشتهای را طنز کند.
وی درباره داستان طنز گفت: داستان طنز خیلی با داستان و ساختار داستانهای دیگر متفاوت نیست. یعنی درواقع داستان طنز نیز باید تمام عناصر داستان چون طرح، پیرنگ، شخصیتها، شروع و پایان را در خودش داشته باشد؛ اما علاوه بر آنها یک چیزهای دیگر را باید اضافهتر داشته باشد.
قدیرمحسنی بابیان اینکه طنز بیانی و کلامی برای ما شوخطبعی به وجود میآورد و ما را میخنداند، در ادامه افزود: داستان طنز به صورت کلامی شکل میگیرد، یعنی روی دیالوگها سوار میشود و بخش دیگرش به ساختار داستان برمیگردد. موقعیت داستان، حادثه و گره داستان که میتواند برای ما طنز ایجاد کند. درواقع روی دو عنصر زبان گفتوگوها طنز کلامی به وجود میآید و در ساختار داستان با یک موقعیت یا حادثه یا اتفاق یا ماجرا، طنز موقعیت شکل میگیرد.
دانشآموختهی ادبیات داستانی در رابطه با طنز موقعیت نیز اظهار کرد: در این شیوه طنز معمولا دو عنصر باید باشد که اول اغراق است؛ یعنی بزرگنمایی، درواقع یک چیز کوچک را گسترش دادن و دوم تضاد است. در اغراق و بزرگنمایی ما یک اتفاق کوچک را بسط و گسترش میدهیم، بهعنوانمثال میتوان به داستان مربای شیرین مرادی کرمانی و در تضاد هم لورل و هاردی یا انیمیشن تام و جری اشاره کرد که در این مجموعهها، شخصیتهای متضادی را میبینیم که موقعیتهای طنزی را به وجود میآورند.
او به شوخطبع بودن نویسندگان طنز اشاره و اضافه کرد: آن کسی که طنز مینویسد بهتر است کمی شوخطبعی در خودش داشته باشد.
قدیرمحسنی در پایان کلامش نویسندگان را به استفاده از تجربیات زیستی فراخوانده و تأکید کرد: استفاده از حوادث پیرامونی برای خلق یک اثر طنز خیلی مهم است، چراکه قابللمستر است و قطعاً اگر این کار را انجام دهیم، بیشتر موفق خواهیم شد؛ چون از تجربه زیستهی خودمان استفاده کردهایم و این نکته حایز اهمیت است.
در این نشست داستانهای «مونالیزا» نوشته آیناز فتحی و «از شنبه» نوشته نگار وطنخواه توسط مربیان، اعضا و میهمان برنامه مورد نقد و بررسی قرار گرفت.