به گزارش روابط‌عمومی اداره‌کل کانون استان سمنان، بیست‌ویکمین‌جلسه‌ی مربیان و اعضای انجمن قصه‌گویی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان سمنان با موضوع «صعود، ایده‌ها و راهکارها»، یک‌شنبه ۳۱ مرداد ۱۴۰۰ با دعوت از ربابه هاشمی، قصه‌گوی برگزیده، داور و کارشناس فرهنگی کانون مازندران در بستر فضای مجازی برگزار و درخصوص آماده‌سازی قصه برای نقل در مرحله‌ی منطقه‌ای جشنواره‌ی بیست‌وسوم قصه‌گویی، گفت‌وگو شد.
هاشمی ضمن ابراز خرسندی از حضور در جمع مجازی اعضا و مربیان انجمن قصه‌گویی کانون استان سمنان در ابتدای سخنانش با اشاره به همه‌گیری ویروس کرونا و تأکید بر توجه بیش‌تر به مخاطبان کودک و نوجوان در شرایط فعلی جامعه، اظهار داشت: در این روزهای تلخ که یک ویروس در حال جهان‌گشایی است و نقطه‌نقطه‌ی کره‌ی زمین را هدف گرفته و هر بار انسان‌ها را از نظر جسمی و روحی اذیت می‌کند، تعداد بسیاری از افراد دچار صدمات جانی و مالی شده‌اند و اگر مخاطب خود را کودکان و نوجوانان بدانیم، می‌بینیم که چه‌قدر آن‌ها در معرض آسیب‌های روانی هستند.
وی در ادامه افزود: حال که بهداشت روانی کودکان، آسیب‌دیده و به خطر افتاده، وظیفه‌ی ما به‌عنوان یک مربی و متولی امور پرورشی کودکان و نوجوانان این است که از زبان قصه برای التیام‌بخشیدن به آن‌ها بهره گیریم؛ چون قصه را نمی‌توان دستِ کم گرفت.
قصه‌ها می‌توانند ناجی، شفابخش و درمانگر باشند
مهمان انجمن قصه‌گویی کانون استان سمنان تأکید کرد: در شرایط کنونی که جنگ، خشک‌سالی و بیماری در صدر خبرها به چشم می‌خورد قصه‌ها می‌توانند ناجی، شفابخش و درمانگر باشند و مربیان کانون بایست جدی‌تر از گذشته به نقش قصه و قصه‌گویی فکر کنند و بیش از پیش اصول قصه‌گویی را یاد بگیرند و آن را گسترش دهند تا بتوانند از آن برای کمک به مخاطب استفاده کنند.
هاشمی در بخش دیگری از سخنانش گفت: جشنواره یکی از راهکارهای مناسب برای ترویج قصه‌گویی است تا به آحاد مردم جامعه معرفی شود.
وی خاطرنشان کرد: جشنواره‌ها به تنهایی نمی‌توانند ملاک و معیار تشخیص یک قصه‌گوی خوب باشند و از طرفی نمی‌توان تأثیر مثبت جشنواره‌ها را در ارتقای جایگاه قصه و قصه‌گویی نادیده گرفت به بیانی دیگر، جشنواره به تنهایی هدف نیست؛ بلکه برنامه‌ای است که ما را به اهداف‌مان نزدیک‌تر می‌کند.
انتخاب قصه، سخت‌ترین مرحله‌ی قصه‌گویی است
مهمان انجمن قصه‌گویی کانون استان سمنان یادآور شد: هنر قصه‌گویی، سه رکن «قصه یا همان متن»، «مخاطب» و «قصه‌گو» دارد که اگر هریک از آن‌ها حذف شود، قصه‌گویی اتفاق نمی‌افتد.
هاشمی در ادامه با بیان این‌که انتخاب قصه، سخت‌ترین مرحله‌ی قصه‌گویی است و مهم‌ترین شاخصه‌ی آن این است که قصه به دل خود قصه‌گو بنشیند، تأکید کرد: قصه‌گو اجازه‌ی دخل و تصرف در متن داستان را دارد؛ چون متن مانند یک ماده اولیه در دست قصه‌گو است و نیاز به پردازش دارد و این کار از نظر حرفه‌ای و اخلاقی درست است.
وی برای آشنایی هرچه بیش‌تر قصه‌گویان با «قصه‌نامه» به کتاب «کارد و استخوان» نوشته‌ی علی خانجانی از انتشارات سوره‌ی مهر، اشاره و خاطرنشان کرد: هر قصه‌گو بایست برای خودش زبان بدن تعریف کند.
هاشمی هم‌چنین با معرفی کتاب «رازهای قصه‌گویی» نوشته‌ی بئاتریس مونته‌رو و ترجمه‌ی فرزانه فخریان از انتشارات کانون پرورش فکری گفت: نویسنده این کتاب معتقد است که افراد در قصه‌گویی عادت‌های مختلفی دارند و برای هرکدام از این عادت‌های خوب و بد با نمونه مثال‌های متعدد، راهکارهای جالب و کاربردی پیشنهاد داده است.
وی تصریح کرد: زبان غیر کلامی، ابزار مهمی برای قصه‌گو است و بدن بدون زبان هم با مخاطب ارتباط برقرار می‌کند و بیش‌تر از کلمه‌ها حرف می‌زند.
قصه را حتماً با لبخند شروع کنید
کارشناس فرهنگی کانون استان مازندران یکی از اجزای مهم در زبان بدن را چشم، عنوان و اظهار کرد: قصه‌گو بایست به درستی از این عنصر استفاده کند و در اجرای قصه به تقسیم نگاه، توجه داشته باشد.
وی در بخش دیگری از سخنانش از قصه‌گویان خواست تا قصه را حتماً با لبخند شروع کنند؛ چون لبخند یک ارتباط اجتماعی خیلی قوی است که حاکی از اعتماد به نفس و مثبت بودن قصه‌گو است و نبایست در قصه‌گویی اغراق شود؛ بلکه بایست در اجرای قصه به‌جا از آن استفاده شود.
هاشمی در پایان سخنانش ضمن معرفی کتاب «هنر قصه‌گویی» نوشته‌ی علی خانجانی تأکید کرد: لباس قصه‌گو خیلی مهم است و بایست ساده، تمیز و بدون چروک باشد.
گفتنی است؛ انتخاب قصه‌ی مناسب، تسلط بر متن و داشتن سیر مطالعاتی برای انتخاب قصه، چگونگی پرداخت قصه برای نقل، تسلط و برقرای ارتباط با دوربین در قصه‌گویی غیر حضوری، زبان بدن و استفاده مناسب از آن در طول مدت قصه‌گویی و... از دیگر مطالب بیان شده در این جلسه بود.
.
